Μουδιάσματα και παραισθησίες
Πρόκειται για συμπτώματα που αναφέρονται σχεδόν πάντοτε από τους ασθενείς αλλά όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική είναι αρκετά δύσκολο να διαγνωστούν με ακρίβεια.
Πρόκειται για συμπτώματα που αναφέρονται σχεδόν πάντοτε από τους ασθενείς αλλά όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική είναι αρκετά δύσκολο να διαγνωστούν με ακρίβεια.
Ένα πολύ μεγάλο πλήθος ασθενών εμφανίζεται, κατά καιρούς, στη Βιονευρολογική με αδυναμία να βρει μια ουσιαστική θεραπεία για τις ημικρανίες του.
Όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική μια από τις πιο «ύπουλες» καταστάσεις είναι αυτή της κλινικής υποθερμίας και ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του Χειμώνα.
Το χασμουρητό, μια κατά κόρον συνήθεια που μπορεί να εμφανιστεί σε άτομα και σε ομάδες ατόμων ακόμα και σε έμβρυα κατά την κύηση, αποτελεί ένα αντανακλαστικό του νευρικού συστήματος που θεωρείται φυσιολογικό.
To φαινόμενο Raynaudείναι το «μπλε κόκκινο» των δαχτύλων και ταυτόχρονα η σύσπαση που γίνεται όταν αυτό «αγριεύει».
Καινούργια πειράματα και σε παρατηρήσεις που έχουν γίνει, όπως και εμείς διαπιστώσαμε εδώ στην Βιονευρολογική, πολύ τακτικά έρχεται το πρώτο μέρος του εγκεφάλου να «βοηθήσει» έντονα το άλλο όταν έχει πρόβλημα.
Μέχρι τώρα, η διαγνωστική μέθοδος που χρησιμοποιούνταν κατά κύριο λόγο από τους ψυχιάτρους, ήταν η ανεύρεση της έκφρασης, ο διαχωρισμός των ιδεών μέσα από το λόγο του ασθενούς, καθώς επίσης και μια ,ας το πούμε, ενσυναισθητική προσέγγιση των δυο πόλων, δηλαδή του εξεταζόμενου και του εξετασθέντος.
Πριν από πάρα πολλά χρόνια, συγκεκριμένα το 1894 ο Γερμανός νευρολόγος, Νίλσεν, παρουσίασε την έννοια της χρωματόλυσης μετά από αξονοτομία.
Πρόκειται για μια εγκεφαλική διαδικασία, που κατά περιπτώσεις ακολουθεί το τραύμα.
Σήμερα υπάρχουν ειδικά διαγνωστικά μηχανήματα, «φορτισμένα» με ψηφιακό υλικό αλγορίθμων, που μπορούν να αναγνωρίζουν επαναλαμβανόμενα σήματα του εγκεφάλου, παθολογικά και φυσιολογικά.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι η καθημερινότητα της ζωής κατευθύνεται από τον εγκέφαλο, και έχει τη μορφή της συμπεριφοράς αυτής που καθορίζει ο εγκέφαλος του καθενός.
Η ενδοτοξικότητα· πρόκειται για ένα φαινόμενο συνηθισμένο σε τραυματισμούς, δηλητηριάσεις ή άλλες διαταραχές της ισορροπίας της εγκεφαλικής ουσίας και κυρίως εναπόκειται στο κακό συντονισμό των λεγόμενων νευροδιαβιβαστών.
Πολλές φορές έχουμε δει και στην Βιονευρολογική, όταν παρουσιάζεται ένα έλλειμμα νευρολογικών κυττάρων ταυτόχρονα υφίσταται μια κυτταρογένεση παρόμοια με μια μεγάλη δραστηριότητα όσο αφορά το χρόνο, την ανάπτυξη και τον τόπο.
Η δευτερογενής εκφύλιση συμβαίνει κατά κύριο λόγο σε τραυματικές καταστάσεις στο εγκέφαλο και σε διάφορα κύτταρα, που αρχίζουν να εκφυλίζονται περίπου εικοσιτέσσερις ώρες μετά το τραύμα.
Κάτι που φοβάται, ο κάθε κλινικός νευρολόγος, είναι η δημιουργία μικρών ή μεγάλων οιδημάτων, δηλαδή συλλογή υγρού στα διάφορα σημεία του εγκεφάλου.
Στο κέντρο ακριβώς του εγκεφάλου, υπάρχει η υπόφυση, ένας αδένας, ο οποίος συντονίζει όλο το ορμονικό σύστημα και δευτερογενώς ακόμη πρωτεΐνες, λίπος και γλυκόζη που χρειάζεται ο εγκέφαλος τόσο για την προστασία του όσο και για την συντήρηση του ακόμη και για την άμυνα του.
Μετά από κάθε τραυματισμό ή φλεγμονή στον εγκέφαλο και διαταραχή των ιστών του, έρχεται μια κατάσταση την οποία μπορούμε να ονομάσουμε ένα «βιολογικό χάος», στο οποίο ο ίδιος ο εγκέφαλος προσπαθεί να διορθώσει τις βλάβες που έχουν προκληθεί.
Οι ελεύθερες ρίζες οξυγόνου είναι φορτισμένα μόρια οξυγόνου, συνδεδεμένα με τμήματα σιδήρου, που συνήθως προκύπτουν μετά από μια λοίμωξη ή τραυματισμό, εντός του αίματος.
Στον εγκέφαλο είναι τα πάντα θέμα «ισορροπιών».
Το εγκεφαλογράφημα, έχουμε δει στην Βιονευρολογική, ότι αποτελεί ένα πολύ σπουδαίο εργαλείο για την πιστοποίηση, δραστηριότητα και αυξομειώσεις της εγκεφαλικής βιοηλεκτρικής «παραγωγής».