Όταν ο προμετωπιαίος λοβός δε λειτουργεί
Σε κάποιες περιπτώσεις ο προμετωπιαίος λοβός του εγκεφάλου δε λειτουργεί ή λειτουργεί πλημμελώς.
Σε κάποιες περιπτώσεις ο προμετωπιαίος λοβός του εγκεφάλου δε λειτουργεί ή λειτουργεί πλημμελώς.
Ο προμετωπιαίος λοβός είναι η έδρα της λογικής σκέψης και εκεί λαμβάνει χώρα η επεξεργασία των γνωστικών λειτουργιών.
Πρόκειται για δύο περιοχές του εγκεφάλου οι οποίες «επικοινωνούν» πολλές φορές απευθείας.
Ο προμετωπιαίος λοβός είναι αυτός που κατευθύνει κατεξοχήν την εγκεφαλική δραστηριότητα στα υπερκινητικά παιδιά με διάσπαση προσοχής.
Πάθη διαρκείας και συναισθηματικές διαταραχές εμφανίζονται λόγω απόκλισης από τη σωστή καθημερινή συμπεριφορά και παρουσιάζονται ως ασθένειες.
Όταν η περιοχή του εγκεφάλου που λέγεται αμυγδαλή βρίσκεται σε υπερδιέγερση, εμφανίζονται κρίσεις πανικού, φοβίες και χαρακτηριστικά στοιχεία έλλειψης λογικής και αυτοελέγχου.
Όταν ξεκινάει μία έρευνα χρειάζεται πρωτίστως να γνωρίζουμε την αρχή της.
Τακτικότατα βλέπουμε, ακούμε ή παρατηρούμε φαινόμενα βίας προς τρίτους όταν κάποιοι ζηλεύουν έντονα
Υπάρχουν περιοχές στον εγκέφαλο, όπως είναι ο προμετωπιαίος λοβός, το στέλεχος, η οπτική οδός που σίγουρα συμμετέχουν στη δημιουργία συνειδησιακών ερεθισμάτων και βιωμάτων
Μία παλιά ψυχιατρική διαπίστωση αναφέρει ότι όσο εντονότερη είναι η κατάθλιψη τόσο μεγαλύτερη είναι η απώλεια της μνήμης και αντίστροφα.
Η νευρογένεση είναι μία διαδικασία με δυναμική εξέλιξη σε κάθε άνθρωπο και ιδιαίτερα χαρακτηριστική στις περιοχές όπου θεωρούνται κέντρα μνήμης του εγκεφάλου.
Αντίληψη είναι εκείνη η βασική εγκεφαλική λειτουργία η οποία προπαρασκευάζει τις καταστάσεις και τα γεγονότα που πρόκειται να αποθηκευτούν στη μνήμη.
Ο ειδικός γιατρός αυτό που πρέπει να κάνει σε καταστάσεις πανικού είναι να αναλύσει τους μηχανισμούς πρόκλησης του στρες σε ατομικό επίπεδο, να κατανοήσει τι ακριβώς συμβαίνει έτσι ώστε να μπορέσει να το ρυθμίσει και να απαλλάξει τον ασθενή από τις συνέπειές του.
Ο πανικός εμφανίζεται με τη δική μας ή όχι θέληση από το παλαιότερο εξελικτικά τμήμα του εγκεφάλου και καταλαμβάνει όλη την εγκεφαλική λειτουργία.
Η άμεση λύση για την επαναφορά του αυτοελέγχου είναι η γνώση της λειτουργίας του.
Ο άνθρωπος καταφέρνει να επιβιώνει διότι ακόμα και όταν εμφανίζει αποκλίσεις στη συμπεριφορά του που κυρίως εκδηλώνονται με πάθη και συναισθήματα, προκύπτει ένας μηχανισμός που διορθώνει τις ενέργειές του.
Οι γνωστικές διαταραχές αποτελούν το κυρίως αντικείμενο των Νευροεπιστημών τον τελευταίο αιώνα.
Ο όγκος του εγκεφάλου αρχίζει και συρρικνώνεται περίπου 10% όταν το άτομο φτάσει στην ηλικία μεταξύ των πενήντα και ογδόντα ετών, με αποτέλεσμα να «πέφτουν» οι λειτουργίες και η απόδοσή του.