Θεραπεία του πόνου και νέες εφαρμογές
Από την εποχή του Ιπποκράτη, οι γιατροί είναι συνεχώς σε μία προσπάθεια να βρουν λύσεις για καινούργιες αναλγητικές εφαρμογές στους έντονους πόνους.
Από την εποχή του Ιπποκράτη, οι γιατροί είναι συνεχώς σε μία προσπάθεια να βρουν λύσεις για καινούργιες αναλγητικές εφαρμογές στους έντονους πόνους.
Οι προσταγλανδίνες είναι ουσίες του ίδιου του σώματος που κατά κύριο λόγο εμφανίζονται στις απολήξεις των αισθητηριακών κλάδων του νεύρου στην περιφέρεια.
Εκπληκτικά είναι τα στοιχεία σε ότι αφορά την τελική έκβαση μίας απόπειρας αυτοκτονίας , όταν γίνεται ανάλυση διαφόρων βαρέων σωματικών παθήσεων ή ακόμη και από «χτυπήματα» του πεπρωμένου.
Το σύνδρομο πάρκινσον προκύπτει κατά κύριο λόγο τις περισσότερες φορές μετά από μία κακή συνεννόηση διαδικασίας ομοιοστατικού χαρακτήρα μεταξύ ενδοκρινών αδένων, όπου κι αν βρίσκονται αυτοί στο σώμα, και του νευρικού συστήματος.
Πάρα πολλές φορές διερωτώμεθα μέχρι ποιο επίπεδο βρίσκεται η κριτική ικανότητα που έχουμε εμείς οι ίδιοι ή ο απέναντί μας ή και οι δύο μαζί.
Η διάσπαση της προσοχής είναι οπωσδήποτε μία δυσλειτουργία που ανάλογα με το χρόνο ή την ένταση μπορεί να λάβει το παθολογικό σχήμα μίας κάποιας νόσου.
Στην περίπτωση μίας χειρουργικής επέμβασης για την αντιμετώπιση των επιληπτικών κρίσεων, κατά κύριο λόγο υπάρχει μία απομάκρυνση τμημάτων του κροταφικού λοβού.
Δημιουργώντας τις προϋποθέσεις νευρογένεσης, δηλαδή ζώντας σε υγιές περιβάλλον, τρώγοντας υγιεινά και αυξάνοντας την κινητική και πνευματική δραστηριότητα, προάγεται στον εγκέφαλο η παραγωγή υγειών νευρικών κυττάρων.
Τα κύτταρα του εγκεφάλου και κυρίως ορισμένων περιοχών αυτού, όπως είναι του ιππόκαμπου, της αμυγδαλής και του κροταφικού λοβού, είναι έτσι κατασκευασμένα ώστε να διαθέτουν συγκεκριμένα όρια αντοχής σε ότι αφορά την «απόδοσή» τους.
Χαρακτηριστικό των επιληπτικών κρίσεων και ειδικά αυτών που δημιουργούν πολλά διαγνωστικά προβλήματα είναι η μειωμένη συμπτωματολογία.
Με αφορμή την αύξηση της σκλήρυνσης κατά πλάκας στην περιοχής της Πάτρας, προκύπτει έντονα το ερώτημα τι είναι αυτό που απλά δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τη γρήγορη και έντονη εξάπλωση της νόσου.
Τελευταίες έρευνες θεραπευτικής προσέγγισης σε κάθε επίπεδο της σκλήρυνσης κατά πλάκας έχουν δείξει ενδιαφέροντα αποτελέσματα.
Στις περιπτώσεις πιστοποιημένης άνοιας του προμετωπιαίου λοβού και μάλιστα όταν υπάρχει και παρουσία επιληπτογενούς δραστηριότητας, πρέπει πάντοτε να ελέγχεται και ο παράγοντας της κληρονομικότητας.
Το δίπολο των στιγμιαίων επαναλαμβανόμενων διαλείψεων και εκτεταμένων κενών μνήμης τακτικά εμφανίζεται στις μέσες ηλικίες, δηλαδή μετά τα 50 έτη.
Σήμερα η έννοια του «επιληπτολόγου» γιατρού λειτουργεί πλέον θεσμικά.
Τα τελευταία τρία χρόνια υφίσταται μία αλλαγή της πραγματικότητας, αντιληπτή σαν βίωμα με διαφορετικό τρόπο, ιδιαίτερα σε ασθενείς με επιληπτικά σύνδρομα.
Η responsivetherapy είναι διεθνώς γνωστή μ’ αυτό το όνομα γιατί ουσιαστικά εφαρμόζεται μόνο στις ΗΠΑ και εκεί υπό ειδικές προϋποθέσεις.
Στην περίπτωση της ναρκοληψίας έχει παρατηρηθεί μία διαταραχή κληρονομικού τύπου στον υποθάλαμο.
Τα κρανιοεγκεφαλικά τραύματα οποιασδήποτε παθολογικής βαθμίδας, ακόμη και τα χαμηλού ρίσκου, δημιουργούν προϋποθέσεις εμφάνισης επιληπτικών κρίσεων στον εγκέφαλο .
Γενικά το πρώτο σύμπτωμα που εκδηλώνουν οι κρανιοεγκεφαλικοί όγκοι είναι οι πονοκέφαλοι που συνοδεύονται από διάφορου βαθμού επιληπτικές κρίσεις οι οποίες αρκετές φορές είναι και «υποκλινικές» έτσι ώστε να διαγιγνώσκονται αργά.