Εγκεφαλικά τραύματα και Parkinson
Η νόσος του Parkinson πολλές φορές προκύπτει μετά από κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις.
Η νόσος του Parkinson πολλές φορές προκύπτει μετά από κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις.
Το μετατραυματικό σύνδρομο είναι μια χαρακτηριστική εικόνα βιώματος, η οποία «πληγώνει» έντονα το άτομο.
Το «μετατραυματικό» σύνδρομο λόγω στρες αποτελεί μια συνηθισμένη εικόνα που επαναλαμβάνεται σε πολλά άτομα σε καθημερινή βάση.
Μέχρι τώρα ήταν άγνωστο αν υπάρχει κάτι τέτοιο, τελικά όμως ουσιαστικές έρευνες έχουν δείξει τον τελευταίο καιρό ότι υφίσταται ένας παρόμοιος μηχανισμός.
Τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργηθεί μια αντλία αντισωμάτων, η οποία βοηθάει στη «γεφυροποίηση» τραυματικών θέσεων του νωτιαίου μυελού.
Συγκεκριμένα αντισώματα «παράγονται» σε ιατρικά πειράματα, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία των μετατραυματικών παραλύσεων του νωτιαίου μυελού.
Για να αποφύγουμε τις δυσάρεστες εξελίξεις μετά απ’ ένα εγκεφαλικό τραύμα,το πρώτο μέλημα είναι κυρίως να αναγνωρίζουμε την εξέλιξη του.
Ο νωτιαίος μυελός είναι ο κύριος διαβιβαστής εντολών από το περιφερικό νευρικό σύστημα προς τον εγκέφαλο και αντίστροφα∙ κατά κύριο λόγο οι λειτουργίες του αφορούν την μεταβίβαση σημάτων που αφορούν την αισθητικότητα, τον πόνο και την κίνηση.
Ύστερα από ένα μικρό ή μεγάλο τραύμα σχεδόν πάντοτε μια «υποφυσιακή» διαταραχή παραμένει για χρόνια.
Οι παραλύσεις που δημιουργούνται από τα τραύματα του νωτιαίου μυελού είναι από τις πλέον επικίνδυνες και πιο δύσκολα θεραπεύσιμες καταστάσεις στη νευρολογία.
Πολλά άτομα είναι προδιατεθειμένα για ορισμένες ορμονικές διαταραχές λόγω γενετικών ή προϋπαρχόντων κλινικών διαταραχών.
Οι ορμονικές διαταραχές που προκύπτουν μετά απ’ ένα εγκεφαλικό τραύμα μπορεί να είναι και χρόνιες, αν δεν γίνει έγκαιρα η αναγνώριση των συνεπειών τους.
Η νόσος του Hashimoto βασίζεται σε μια δυσλειτουργία μεταξύ εγκεφάλου, υπόφυσης και θυρεοειδούς αδένα.
Η υπόφυση είναι ένας αδένας σε μέγεθος μπιζελιού που κρέμεται μ΄ έναν μίσxο από τον υποθάλαμο του εγκεφάλου.
Μετά τις κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και τους τραυματισμούς του εγκεφάλου, εφόσον ο ασθενής επιζήσει άσχετα μ’ όλα τα νευρολογικά ή ψυχιατρικά συμπτώματα που παρουσιάζει, συνήθως ένα κύριο σημείο διαταραχής είναι η συμπεριφορά του.
Κυρίως μετά απ’ ένα εγκεφαλικό τραύμα παρουσιάζεται μια κλινική εικόνα που κατά κύριο λόγο χαρακτηρίζεται με την έλλειψη «ορμής», δηλαδή με μια χαρακτηριστική απάθεια.
Πέρα από τις οποιεσδήποτε διαταραχές και «ψυχολογικές» συμπεριφορές, χαρακτηριστικό σύμπτωμα για ασθενείς με εγκεφαλικά τραύματα είναι οι σεξουαλικές διαταραχές∙ υπάρχει μια τάση για ανοργασμικότητα, διαταραχές της στύσης και κυρίως της σεξουαλικής διέγερσης.
Μετά από μια κρανιοεγκεφαλική κάκωση σχεδόν πάντα έχουμε και μια προσβολή της υπόφυσης.
Στην Ελλάδα τα άτομα με μικρές ή μεγάλες εγκεφαλικές κακώσεις όπου δεν γίνεται ο προσδιορισμός της τεστοστερόνης μετά απ’ αυτές υπολογίζονται πάνω από πέντε με έξι χιλιάδες το χρόνο.
Σ’ όλα τα εγκεφαλικά τραύματα σε μικρό ή μεγάλο βαθμό έχουμε μια χαρακτηριστική αντίδραση του οργανισμού∙ εκεί φαίνεται ότι ο οργανισμός του ανθρώπου έχει την ιδιότητα να αναβάλλει μεταβολικές λειτουργίες με βάση τις ορμόνες, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η επείγουσα κατάσταση απ’ το σώμα.