Θλίψη και όρια αντοχής
Στην περίοδο της κρίσης που μας έχει χτυπήσει δεν υπάρχει απλώς το ερώτημα ποιος και γιατί «κουβαλάει» μέσα του μικρή ή μεγάλη θλίψη
Στην περίοδο της κρίσης που μας έχει χτυπήσει δεν υπάρχει απλώς το ερώτημα ποιος και γιατί «κουβαλάει» μέσα του μικρή ή μεγάλη θλίψη
Τα κύτταρα του εγκεφάλου και κυρίως ορισμένων περιοχών αυτού, όπως είναι του ιππόκαμπου, της αμυγδαλής και του κροταφικού λοβού, είναι έτσι κατασκευασμένα ώστε να διαθέτουν συγκεκριμένα όρια αντοχής σε ότι αφορά την «απόδοσή» τους.
Το μεγάλο πρόβλημα κάθε ατόμου, ιδιαίτερα στη σύγχρονη στρεσογόνο κοινωνία, είναι ότι δε γνωρίζει τα όρια αντοχής του
Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μία ασθένεια που δεν πρέπει να υποτιμάται η σημασία της.
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι έτσι κατασκευασμένος ώστε να υπάρχει πάντοτε προδιάθεση για επιληπτικές κρίσεις.
Στο νάρκισσο ουσιαστικά αυτό που λείπει είναι οι φίλοι και η αληθινή φιλία.
Υπάρχει στην ψυχιατρική και νευρολογία ο όρος «θέση ελαττωματικής αντίστασης», όπως ακριβώς στη φυσική
Σήμερα πλέον η ζωή μας έχει μια έντονη στρεσογόνο καθημερινότητα, η οποία «πιέζει» σώμα και ψυχή με κάθε τρόπο
Πολλές φορές παρατηρούμε στη Βιονευρολογική σε βασικές νευροψυχιατρικές ασθένειες ότι η συμπτωματολογία τους αρχίζει από τη σταδιακή απώλεια της μνήμης και μάλιστα όταν υπάρχει αδυναμία της φαντασίας, σε ότι αφορά το σχεδιασμό
Είναι γνωστό από έρευνες του παρελθόντος ότι ο εγκέφαλος, σε ότι αφορά τη δική του αιμάτωση, έχει ένα σύστημα «αυτορρύθμισης»
Η θλίψη είναι το συναίσθημα ενός γεγονότος που έρχεται να ταράξει τη ζωή μας, να αλλάξει τα δεδομένα της ακόμα και τον τρόπο διαβίωσής μας
Ο θόρυβος είναι ένας καθημερινός σύντροφος του ανθρώπου που δεν σταματάει εικοσιτέσσερεις ώρες το εικοσιτετράωρο να το συνοδεύει σε κάθε κίνηση.
Το μεγάλο δίλλημα κάθε γιατρού σε ότι αφορά την πρώτη συνάντηση με οποιονδήποτε ασθενή είναι να αντιμετωπίσει τον πόνο κάτω από τον οποίο διακατέχεται ο ασθενής.