Το εικοσιτετράωρο εγκεφαλογράφημα και οι διαταραχές της μνήμης
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει ουσιαστική εξέλιξη για τις νευρολογικές παθήσεις και το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα.
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει ουσιαστική εξέλιξη για τις νευρολογικές παθήσεις και το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα.
Όσον αφορά τη θεραπεία των επιληπτικών κρίσεων μέχρι σήμερα ο εντοπισμός τους, η διαγνωστική τους κατανόηση και ο διαχωρισμός τους σε θεραπευτικές ομάδες αποτελούν μεγάλο πρόβλημα ώστε να εφαρμοστεί αναλογική τυπολογική θεραπεία.
Το εικοσιτετράωρο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα είναι μία σχετικά καινούργια μέθοδος η οποία προέκυψε τα τελευταία χρόνια με την εμφάνιση των ψηφιακών εφαρμογών στα διαγνωστικά μέσα της επιστήμης της Νευρολογίας.
Το παρατεταμένης διάρκειας ηλεκτροεγκεφαλογράφημα και η σύγχρονη οπτική παρακολούθηση του ασθενούς προσφέρουν τη δυνατότητα καταγραφής εκρηκτικών δραστηριοτήτων συγχρόνως με την εμφάνιση των κλινικών φαινομένων.
Όπως έχουμε παρατηρήσει στη Βιονευρολογική τα τελευταία πέντε χρόνια, που μπορούμε και καταγράφουμε το εικοσιτετράωρο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες καθημερινότητας, υπάρχει μια νέα δυνατότητα έρευνας του βασικού ρυθμού της εγκεφαλικής λειτουργίας
Μία εξελιγμένη νευροφυσιολογική μέθοδος όπως είναι αυτή της καταγραφής του εικοσιτετράωρου εγκεφαλογραφήματος δίνει στην πρώιμη παιδική ηλικία, δηλαδή κάτω των τριών ετών, ικανά στοιχεία τα οποία μπορούν να παραπέμψουν στην πιθανή ύπαρξη προδιάθεσης για αυτισμό.
Σε περιπτώσεις που έχουμε απλές ενδείξεις ή πληροφορίες από το ιστορικό του ασθενούς ότι υπάρχει περίπτωση αποφρακτικής άπνοιας, η εκτίμησή της μέσω της καταγραφής εικοσιτετράωρου ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος είναι απολύτως απαραίτητη.
Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα είναι μία νευροφυσιολογική μέθοδος κατά την οποία καταγράφεται η δραστηριότητα του φλοιού του εγκεφάλου.
Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα είναι μία εξέταση που τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί ιδιαίτερα λόγω της δυνατότητας της πολύωρης καταγραφής.
Σε περιπτώσεις πυρετικών σπασμών ιδιαίτερα όταν είναι επαναλαμβανόμενοι, η εικοσιτετράωρη εγκεφαλογραφική καταγραφή είναι απαραίτητη προκειμένου να γίνει διαφοροδιάγνωση για τυχόν «καλά κρυμμένη» επιληπτική προδιάθεση.
Αναμενόμενα το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα αποτελεί το νούμερο ένα διαγνωστικό μέσο και μάλιστα με διαφοροδιαγνωστικό χαρακτήρα, σε ότι αφορά τις ψυχογενείς κρίσεις.
Η μεγάλη κλινική εμπειρία στην εγκεφαλοπάθειαHashimoto με άλλα συμπτώματα, π.χ. συμπτώματα από τον κινητικό νευρώνα, έχει δείξει ότι ορισμένα διαγνωστικά στοιχεία έχουν ιδιαίτερη σημασία για την έγκαιρη πιστοποίηση της.
Στη Βιονευρολογική έχοντας σαν ρουτίνα την εκτέλεση ηλεκτροεγκεφαλογραφικών εξετάσεων σε ομάδες διαφόρων ασθενειών, έχουμε παρατηρήσει ότι στην ουσία αφαιρετικά μπορούμε να πούμε ότι η πλήρης εξέταση του βασικού ρυθμού κατά τη διάρκεια του εικοσιτετραώρου μας δίνει το «κλειδί» των λύσεων για πολλές παθολογικές καταστάσεις
Η κλινική διάγνωση του ημισπασμού του προσωπικού νεύρου είναι ασφαλώς εύκολη
Με σαφήνεια ναι.
Από τη δική μας εμπειρία εδώ στη Βιονευρολογική, πρέπει όχι μόνο να είναι πολύωρης καταγραφής , αλλά και με καταγραφή του ύπνου ή κατά τη διάρκεια του ύπνου
Μέχρι τώρα, λέγοντας τώρα μέχρι και την προηγούμενη δεκαετία, η κλινική νευρολογία είχε κυρίως στόχο την ανακάλυψη μικρών, ανατομικών, λειτουργικών διαταραχών στον εγκέφαλο.
Σήμερα είναι δυνατόν καταγράφοντας νευροφυσιολογικά όλα τα αποτελέσματα που μας δίνουν οι διάφορες εξετάσεις του είδους και κυρίως το εικοσιτετράωρο εγκεφαλογράφημα μαζί με την ανάλυση ύπνου και τα αποτελέσματα της υπολογιστικής τομογραφίας, για κάθε εγκέφαλο, να έχουμε μια πλήρη χαρτογράφηση των δεδομένων, αρκετών των συναισθημάτων που παρουσιάζει και μάλιστα με ταυτόχρονο τρόπο να τροποποιούμε ένα λογισμικό, χρησιμοποιώντας πάλι τις ίδιες αναλύσεις που με κάποιο μαγνητικό ερεθισμό ή φαρμακευτικές αγωγές να διορθώνουμε τις ατέλειες του και να φέρνουμε τα συναισθήματα του και τα συμπεράσματα του στο σωστό δρόμο
Κάθε γιατρός που ασχολείται με ασθενείς που παρουσιάζουν σύμπτωμα της νόσου του Alzheimer πρέπει πρωταρχικά και άμεσα να κάνει δυο διαγνωστικά βήματα
Μία κύρια διαταραχή της ομοιόστασης η οποία είναι πολύ ουσιώδης για την παθογένεση του συνδρόμου του πάρκινσον είναι οι διαταραχές του ύπνου.
Σε αρκετές κλινικές εικόνες, κυρίως σε παιδιά, υπάρχει κοινή εμφάνιση μικρών ή μεγάλων επιληπτικών κρίσεων και γαστρεντερικών διαταραχών.