Η λειτουργική μαγνητική τομογραφία και ο εγκέφαλος
Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει ένα πολύ μεγάλο τεχνικό βήμα όπως διαπιστώσαμε στη Βιονευρολογική, με την εξέλιξη της λειτουργικής μαγνητικής τομογραφίας.
Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει ένα πολύ μεγάλο τεχνικό βήμα όπως διαπιστώσαμε στη Βιονευρολογική, με την εξέλιξη της λειτουργικής μαγνητικής τομογραφίας.
Υπάρχει εκτεταμένη πεποίθηση ότι σε περιπτώσεις ιλίγγου, υπεύθυνο είναι μόνο το σύστημα του λαβυρίνθου.
Είναι γνωστή η συμπτωματολογία του ευερέθιστου εντέρου, το οποίο παρουσιάζεται με έντονους πόνους στο στομάχι και στο έντερο και με μια τάση «φουσκώματος» ύστερα από γεύμα ή και ξαφνικά.
Ο Εμίλ Κρέπελιν στο 19ο αιώνα ήταν ένας μεγάλος νευρολόγος – ψυχίατρος στο πανεπιστήμιο της Τάρτου της Εστονίας, που εργάστηκε πάρα πολλά χρόνια σε ότι άφορα την τυπολογία των ψυχώσεων.
Ο Φρόυντ ξεκίνησε το μεγάλο του έργο σαν ανατόμος από το πανεπιστήμιο της Τεργέστης, για να εξελιχθεί αργότερα στο μεγαλύτερο ψυχοθεραπευτή όλων των εποχών στην Βιέννη.
Μετά από την ανακάλυψη της χλωροπρομαζίνης, που ήταν και η αιτία της στοχευόμενης θεραπείας των ψυχώσεων, άρχισε παγκόσμια ένας διαγωνισμός για την παραγωγή κατάλληλων ψυχοφαρμάκων για όλες τις σχετικές ασθένειες.
Το πρόβλημα της μειωμένης δραστηριότητας του μετωπιαίου λοβού στις ψυχώσεις έχει γίνει από πολλές έρευνες δεκτό, αλλά πιστοποιήθηκε περισσότερο με τις σύγχρονες απεικονιστικές μεθόδους όπως είναι η μαγνητική τομογραφία και το Spect.
Στην Βιονευρολογική χρησιμοποιούμε το προκλητά δυναμικά για πολλές και ποικίλες νευρολογικές και ψυχιατρικές ασθένειες.
Ανατομικά πρόκειται ουσιαστικά για την τρίτη έλικα του μετωπιαίου λοβού, η οποία θεωρείται κατά τον Μπροκά και κέντρο της κινητικής ικανότητας για την ομιλία.
Εδώ και πέρα πολλές δεκάδες χρόνια, ο λόγος και η ανθρώπινη ομιλία έχει τύχει μεγάλου επιστημονικού ενδιαφέροντος και πολλαπλών ερευνών, δυστυχώς με φτωχά μέχρι σήμερα αποτελέσματα.
Οι εξελίξεις στο επίπεδο της διάγνωσης της νευροψυχιατρικής έχουν φτάσει σε πάρα πολύ μεγάλα επίπεδα.
Οι επιστήμονες πιστοποίησαν τον τελευταίο καιρό, ότι αν μπορέσουν επιλεκτικά να αναστείλουν τη δραστηριότητα μιας συγκεκριμένης περιοχής της φαιάς ουσίας, τη λεγόμενη νήσο του Ράϊλ, τότε έχουμε ανάλογα με τον τρόπο του ερεθισμού μια παύση ή έξαρση της αναζήτησης για σκληρά ναρκωτικά του τύπου της αμφεταμίνης.
Από την πείρα μας στην Βιονευρολογική, πρόκειται για μια σχετικά περίπλοκη εξέταση, αλλά όταν υπάρχει ρουτίνα και γίνεται συνήθεια, είναι πάρα πολύ χρήσιμη.
Πλέον στις δεκαετίες που πέρασαν, η έρευνα έχει καταδείξει ότι στις περιπτώσεις της κατάθλιψης έχουμε γενικευμένες διαταραχές σε διάφορες περιοχές του εγκεφάλου, ανάλογα με την ηλικία.
Στο μεγάλο ερώτημα στο κατά πόσο οι ψυχιατρικές αντιδράσεις ενός ασθενούς είναι προϊόν βιοχημικών αντιδράσεων ή προϊόν του περιβάλλοντος πλέον σήμερα δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το δεύτερο.
Η υπέρταση παραμένει ένα πάρα πολύ μεγάλο δίλλημα ακόμη και για τη σημερινή ιατρική και ιδιαίτερα η λεγόμενη «ιδιοπαθής» μορφή της.
Τα αυτοάνοσα νοσήματα, μια σειρά από αρρώστιες που εκδηλώνονται από το ίδιο το σώμα προς τον εαυτό του σε πολλές περιοχές, όργανα ή και συνδυασμό λειτουργιών έχει σαν αρχή μια δυσλειτουργία στον εγκέφαλο και χαρακτηριστικά στα νευρωνικά τόξα που περνάνε από τη λεγόμενη νήσο του εγκεφάλου.
Όταν μιλάμε για κατάθλιψη, στην ουσία κατά ένα μεγάλο μέρος έχουμε να κάνουμε με μια ιπποκαμπιακή διαταραχή.
Πλέον στη νευροψυχιατρική και ιδιαίτερα τακτικά εδώ στη Βιονευρολογική, η εξέταση του κεντρικού και περιφερικού νευρικού συστήματος και ιδιαίτερα του εγκεφάλου έχει ξεφύγει από τα «κλασσικά» όρια.
Για το ότι πια η σχιζοφρένεια «γεννιέται» στον εγκέφαλο κάτω από συγκεκριμένες διαδικασίες δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία.