Πως δρα η μαννιτόλη;
Η μαννιτόλη είναι μια αλκοόλη σακχάρου, η οποία όταν εισέρχεται στο αίμα και φτάσει στον εγκέφαλο δρα κατευθείαν στα λεγόμενα ενδοθηλιακά κύτταρα του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού.
Η μαννιτόλη είναι μια αλκοόλη σακχάρου, η οποία όταν εισέρχεται στο αίμα και φτάσει στον εγκέφαλο δρα κατευθείαν στα λεγόμενα ενδοθηλιακά κύτταρα του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού.
Μια τελευταία φαρμακευτική μέθοδος έχει βρεθεί που σε συνδυασμό με το υπεριώδες φως και με ερεθιστές διάφορων υποδοχέων στον εγκέφαλο μπορεί να προκαλέσει μια προσωρινή διάνοιξη «οπών» του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού διάρκειας λίγων λεπτών έως και ωρών∙ αυτές οι «οπές» αυξάνονται και συνδέονται μεταξύ τους, έτσι ώστε να μπορούν να διαπερνούν διάφορα φάρμακα για συγκεκριμένες νευρολογικές παθήσεις.
Υπάρχουν πάρα πολλές εγκεφαλικές ασθένειες και κυρίως καρκίνοι, οι οποίες χρειάζονται άμεση χορήγηση κάποιων εγκεφαλοτρόπων ή ακόμη και κυτταροστατικών φαρμάκων.
Τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται όλο και περισσότερο ο καθετηριασμός του εγκεφάλου σε μερικές παθολογικές καταστάσεις, όπως π.χ. στα μελανώματα, όπου ο νευροχειρουργός εισέρχεται στην περιοχή που υπάρχει η νεοπλαστική διαδικασία μ΄ έναν ειδικό καθετήρα∙ επίσης γίνεται ταυτόχρονη έγχυση μαννιτόλης και κυτταροστατικών φαρμάκων ακριβώς στο σημείο που στερεοτακτικά έχει ήδη προσδιοριστεί.
Πάρα πολλά φάρμακα ακόμη και αυτά που περιέχουν λιπόφιλες ουσίες και περνάνε τον φραγμό του εγκεφάλου δεν έχουν πάντοτε την αναμενόμενη δραστηριότητα.
Ο κροταφικός λοβός αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες σε έκταση περιοχές του εγκεφάλου με συγκεκριμένες λειτουργίες, ανάλογα αν βρίσκεται στο δεξί ή αριστερό ημισφαίριο.
Η νόσος του Alzheimer κατά ένα μεγάλο ποσοστό προκύπτει από μια δυσλειτουργία του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την είσοδο και έξοδο της πρωτεΐνης του β-αμυλοειδούς, της οποίας η παθολογική συγκέντρωση δημιουργεί αυτήν τη νόσο.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας παρουσιάζεται με πόνους στους μύες, παρέσεις, διαταραχές της αισθητικότητας και της όρασης∙ αυτή η «ποικιλία» πάντοτε δημιουργεί διαγνωστικό πρόβλημα στους νευρολόγους.
Η μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου άνοιξε νέους δρόμους στην έρευνα της σκλήρυνσης κατά πλάκας μέχρι και σε μοριακό πλέον επίπεδο.
Οι καινούργιες έρευνες ιδιαίτερα με τη μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου τον τελευταίο καιρό έχουν καταδείξει ότι περιοδικά σε ορισμένα σημεία του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού προκύπτουν «ανωμαλίες» που δημιουργούν εκεί «οπές».
Οι επιληπτικές κρίσεις κατά κύριο λόγο παρουσιάζονται λόγω διαταραχής του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού.
Στη νευρολογική κλινική του Κλίβελαντ τα τελευταία χρόνια γίνεται μια πάρα πολύ σπουδαία έρευνα όπου οι επιστήμονες προσπαθούν να βρουν τις αιτίες της γένεσης των επιληπτικών κρίσεων.
Στη νόσο του Alzheimer ένα «παιχνίδι» με δυο πρωτεΐνες παίζει ένα ουσιαστικό ρόλο στην εξέλιξη της.
Ο εγκεφαλικός αιματικός φραγμός αναπτύσσεται πολύ αργά μετά τη γέννηση του ατόμου και ολοκληρώνεται κατά την περίοδο της ανάπτυξης του μέχρι να λάβει μια τελική μορφή, η οποία όμως πάντοτε δυναμικά εναλλάσσεται με παθολογικές καταστάσεις.
Οι εμπύρετοι σπασμοί σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν μια τελεσίδικη μορφή επιληψίας∙ αποτελούν απλώς έναν δείκτη προδιάθεσης για επιληπτικές κρίσεις.
Έχουμε αναφέρει και σε άλλα κείμενα ότι ο εγκέφαλος έχει τη δυνατότητα να αυτοπροστατεύεται και κυρίως να αυτοθεραπεύεται.
Είναι γνωστό πλέον ότι μέσω νευροφυσιολογικών ερευνών με την καταγραφή του πολύωρου ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος ακόμη και η μικρή διαταραχή κάποιων εγκεφαλικών κυττάρων μπορεί να προκαλέσει μικρές ή μεγάλες επιληπτικές κρίσεις∙ αυτή η γνώση όμως δεν είχε και την ανάλογη εξήγηση.
Απ’ τη στιγμή της γέννησης του ανθρώπου έως και τα βαθιά του γεράματα η ανάπτυξη του διέπεται από μια ανάγκη∙ αυτή η ανάγκη είναι η σωστή λειτουργία του αιματικού φραγμού του εγκεφάλου.
Από λειτουργικούς λόγους ή τραυματισμούς πολλές φορές προκύπτουν κάποια κενά στο «δίχτυ» του αιματικού φραγμού του εγκεφάλου∙ αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να δημιουργούνται κάποιες «θύρες» εισόδου για διάφορες ουσίες.
Σήμερα είναι πάρα πολύ της μόδας διάφορες αναζωογονητικές και ανανεωτικές θεραπείες, προκειμένου οι επιστήμονες να αποτρέψουν την εξέλιξη του γήρατος και να διατηρήσουν τους ιστούς στους νέους ανθρώπους.