Το βιολογικό υπόβαθρο της συνείδησης
Τις τελευταίες δύο δεκαετίες πολλά ινστιτούτα νευροφυσιολογίας αλλά και γενικών νευροεπιστημών ανά τον κόσμο ασχολούνται με την έδρα της συνείδησης.
Τις τελευταίες δύο δεκαετίες πολλά ινστιτούτα νευροφυσιολογίας αλλά και γενικών νευροεπιστημών ανά τον κόσμο ασχολούνται με την έδρα της συνείδησης.
Όπως έχουν δείξει οι τελευταίες έρευνες, το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα αποτελεί ένα ιδιαίτερα σπουδαίο νευροφυσιολογικό «εργαλείο» για τη μελέτη της συνείδησης
Πλέον με τη βελτιωμένη μέθοδο της μαγνητικής τομογραφίας είναι δυνατόν να γίνει μία συγκεκριμένη και εμπεριστατωμένη έρευνα σε ότι αφορά συνειδησιακές καταστάσεις.
Ο πόνος γενικά σε όποιο σημείο του σώματος και να δημιουργείται έχει μία ορισμένη διαδικασία όπου διάφορα μόρια, αναλόγως με την κατασκευή τους, τον τόπο παραγωγής τους και τη σύνθεσής τους, δημιουργούν τα διάφορα άλγη.
Είναι σίγουρο πλέον ότι στις επώδυνες καταστάσεις έναν πάρα πολύ μεγάλο ρόλο παίζουν οι λεγόμενοι δίαυλοι του ασβεστίου πάνω στις μεμβράνες των κυττάρων.
Οι νέες εφαρμογές, γνώσεις και τεχνικές έχουν προσφέρει νέες μεθόδους στην αντιμετώπιση των πόνων.
Αυτοί οι δίαυλοι ασβεστίου τύπου Ν είναι τυπικοί για τη διάδοση των «βαρέων» αλγών.
Από το ξεκίνημα της ιατρικής και των θεραπειών της για τον πόνο είναι γεγονός ότι το έγκαιρο «μπλοκάρισμα» της επώδυνης διαταραχής παίζει μεγάλο ρόλο στη θεραπεία.
Η έκλυση της γλουταμάτης για διάφορους λόγους κυρίως μετά από επώδυνα ερεθίσματα προκαλεί μία αύξηση των λεγόμενων υποδοχέων ΝMDA, οι οποίοι συμμετέχουν στην ιδιαίτερη ευαισθητοποίηση του νευρικού συστήματος σε ότι αφορά τους πόνους.
Η καψαϊκίνη όπως έχουμε αναφέρει είναι ένα μόριο-υποδοχέας το οποίο παίζει το ρόλο ενός διαύλου ιόντων.
Έρευνες έχουν καταδείξει όπως επίσης και θεραπευτικές δοκιμές ότι η μαριχουάνα κάτω από ειδικές προϋποθέσεις μπορεί να δράσει στην περιοχή των οπισθίων κεράτων του νωτιαίου μυελού όπου υπάρχει και μία αφθονία υποδοχέων της κανναβινόλης.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα νευροφυτικού πόνου είναι η μεθερπητική νευραλγία.
Η νευραλγία του τριδύμου αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα νευροπαθητικού πόνου που εξελίσσεται με απίστευτη ταχύτητα στην περιοχή του στελέχους του εγκεφάλου.
Από την εποχή του Ιπποκράτη, οι γιατροί είναι συνεχώς σε μία προσπάθεια να βρουν λύσεις για καινούργιες αναλγητικές εφαρμογές στους έντονους πόνους.
Η μορφίνη και τα παράγωγά της είναι ουσιαστικά και αποτελεσματικά αναλγητικά φάρμακα αλλά με πάρα πολλές παρενέργειες και κυρίως όσον αφορά τη λειτουργία του εντέρου και της αναπνοής.
Στο επίπεδο του νωτιαίου μυελού και ιδιαίτερα στα οπίσθια κέρατα υπάρχει μία σειρά από διάφορα μόρια τα οποία λειτουργούν ή σαν νευροδιαβιβαστές ή σαν νευροϋποδοχείς και «εμπλέκονται» μεταξύ τους σε διάφορες καταστάσεις που αναστέλλουν, επιταχύνουν ή διαβιβάζουν τα αισθήματα του πόνου.
Η καψαϊκίνη αποτελεί μία ουσία η οποία βρίσκεται πάνω στη μεμβράνη των νευροκυττάρων-υποδοχέων των διάφορων ερεθισμάτων.
Οι προσταγλανδίνες είναι ουσίες του ίδιου του σώματος που κατά κύριο λόγο εμφανίζονται στις απολήξεις των αισθητηριακών κλάδων του νεύρου στην περιφέρεια.
Τα παράγωγα του οπίου, κυρίως η μορφίνη, που χρησιμοποιούνται κατά κόρον στις βαριές περιπτώσεις άλγους στην ιατρική, έχουν συγκεκριμένη δράση εντός του νευρικού συστήματος.
Η γλουταμάτη είναι μία ουσία που εκχύεται μέσα στο κεντρικό νευρικό σύστημα και κυρίως στον εγκέφαλο και στα οπίσθια κέρατα του νωτιαίου μυελού και έχει σαν στόχο την «υπερευαισθητοποίηση» της γρήγορης νευρικής διάδοσης και κυρίως αυτής που «εξυπηρετεί» τον πόνο.