Ντοπαμίνη και γήρας
Σε προχωρημένες ηλικίες η έλλειψη ντοπαμίνης εμφανίζεται με ελάττωση των κινήσεων αλλά και μείωση των γνωστικών λειτουργιών στον εγκέφαλο.
Σε προχωρημένες ηλικίες η έλλειψη ντοπαμίνης εμφανίζεται με ελάττωση των κινήσεων αλλά και μείωση των γνωστικών λειτουργιών στον εγκέφαλο.
Όταν η ντοπαμίνη μειώνεται, έχουμε την εμφάνιση παρκινσονικών διαταραχών.
Ο θάλαμος είναι η περιοχή εκείνη του εγκεφάλου που «δέχεται» την ντοπαμίνη και μέσω αυτής ρυθμίζει τα ερεθίσματα που φτάνουν στα άκρα.
Ο θάλαμος είναι μια περιοχή του εγκεφάλου πάνω ακριβώς από τα βασικά γάγγλια που ρυθμίζουν την έκκριση της ντοπαμίνης.
Ο ραβδωτός πυρήνας είναι ένας σχηματισμός νευρικών κυττάρων φαιάς ουσίας μέσα στη λευκή ουσία στα δυο εγκεφαλικά ημισφαίρια.
Η μέλαινα ουσία είναι ένας συνδυασμός φαιόχρωμων κυττάρων στον εγκέφαλο, στην περιοχή των βασικών γαγγλίων, όπου συγκεντρώνεται μια ουσία που λέγεται μελανίνη σε υψηλό βαθμό.
Οι ασθενείς με τη νόσο του Parkinson δε «χορταίνουν» να κοιμούνται και παραπονιούνται τακτικά για κακό και ελαττωμένο ύπνο.
Τα βασικά γάγγλια αποτελούν σχηματισμούς της φαιάς ουσίας στα ημισφαίρια του εγκεφάλου.
Με μια σειρά από συμπτώματα όπως τρόμος και σπασμωδικότητα, η ασθένεια του Parkinson προκύπτει από μια διαταραχή στο κεντρικό εγκέφαλο, το λεγόμενο μέσο εγκέφαλο· σ’ αυτήν την περιοχή ορισμένα κύτταρα εκφυλίζονται.
Οι καθημερινές κινήσεις για κάθε άτομο αποτελούν μια αλληλουχία κινήσεων που θεωρούνται δεδομένες και γίνονται ακούσια· o εγκέφαλος τις «μαθαίνει» και τις αποθηκεύει σ’ ένα τμήμα του που λέγεται βασικά γάγγλια.
Όταν γλιστράμε «ασυνείδητα», βλέπουμε το ίδιο μας το σώμα να έχει την ικανότητα να επανορθώσει την κίνηση έτσι ώστε να μην πέσουμε και χτυπήσουμε.
Η μελατονίνη είναι μια ουσία που χαρακτηρίζεται ως διαβιβαστής, δηλαδή σαν «ταχυδρόμος» μεταφέρει μια κυτταρική εντολή.
Οι «λεπτές» κινήσεις είναι ένα προϊόν εξειδίκευσης ειδικής ομάδας της περιοχής του εγκεφάλου που ονομάζεται βασικά γάγγλια όπως επίσης είναι και αποτέλεσμα μιας συνεχούς προπόνησης του ατόμου η οποία επαναλαμβάνεται ώστε να γίνει βίωμα των εγκεφαλικών κυττάρων.
Είτε είναι κανείς πιανίστας, κιθαρίστας ή ποδοσφαιριστής, οι «λεπτές» κινήσεις είναι αποτέλεσμα συνεχούς εκμάθησης και διαρκούς «προπόνησης».
Με την πάροδο του χρόνου παρατηρούμε μια προσωρινή ή μόνιμη εξαφάνιση των «λεπτών» κινήσεων.
Η διαταραχή της κίνησης και ο έλεγχός της από τα βασικά γάγγλια του εγκεφάλου αποτελούν καθημερινές διαδικασίες.
Μετά από κάθε ακούσιο γλίστρημα πολλές φορές θυμώνουμε· o θυμός είναι μικρός ή μεγάλος δημιουργώντας και το ανάλογο στρες.
Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της συναισθηματικής διαταραχής είναι η υπερπροσεξία.
Άνθρωποι που έχουν έντονο υπαρξιακό άγχος είναι αυστηροί με τον εαυτό τους όσο και με το περιβάλλον τους και επιδεικνύουν μια «υπερδοσολογία» σε ότι αφορά την αυστηρότητα για τρίτους αλλά και τάσεις αυτοτιμωρίας.
Το υπαρξιακό άγχος εκδηλώνεται σε κάθε άνθρωπο ιδιαίτερα όταν εμφανιστεί η «ιδέα» του θανάτου.