Από το συστηματικό ερυθηματώδη λύκο στο αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο

Τα τελευταία χρόνια ο τομέας της μελέτη της αμύνης του οργανισμού, δηλαδή, η ανοσοβιολογία, έχει κάνει κυριολεκτικά άλματα μετά τις τελευταίες παρατηρήσεις με τη βοήθεια βέβαια και των ιδιαιτέρων διαγνωστικών μέσων που υπάρχουν στη διάθεση μας σήμερα στον τομέα αυτό.

Έτσι βλέπουμε πάρα πολύ τακτικά μια εξάπλωση από τη μια αρρώστια στην άλλη ή μια μεταλλαγή από τη μια αρρώστια στην άλλη. Τυπικό παράδειγμα, αλλά πάρα πολύ χρήσιμο, όπως έχουμε δει από την εμπειρία μας στη Βιονευρολογική, είναι η διαβάθμιση μεταξύ συστηματικού ερυθηματώδους λύκου και αντιφωσφολιπιδικού συνδρόμου.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, εκείνο που εντυπωσιάζει ιδιαίτερα είναι η συχνότητα των θρομβώσεων, κυρίως σε ασθενείς που έχουν το συνδυασμό του συστηματικού ερυθηματώδους λύκου μαζί με τη σκλήρυνση κατά πλάκας και αναπτύσσουν ένα αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο, κυρίως με χαρακτηριστικές αλλοιώσεις, σε ότι αφορά τη μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου.

Παρατηρούμε λοιπόν σε αυτές τις περιπτώσεις πολλούς συνδυασμούς ανοσολογικού χαρακτήρα, οι οποίοι όμως τελευταία όλοι συγκλίνουν σε ένα τρόπο αντιμετώπισης της ανοσοκαταστολής, διότι είναι και η μοναδική περίπτωση εύρεσης μια θεραπείας σε ποικίλες μορφές, αλλά σε σταθερή γραμμή.

Πρέπει λοιπόν από τη μεριά των κλινικών εξετάσεων, ιδίως στα χρόνια νοσήματα, να γίνεται μια τακτική έρευνα προς την κατεύθυνση αυτή, ώστε να έχουμε τη σιγουριά να αντιμετωπίσουμε όλες τις δαιδαλώδεις προεκτάσεις που θα παρουσιαστούν στο μέλλον.