Ποιες είναι οι επιπτώσεις της εγκεφαλικής διαταραχής;
Η εγκεφαλική διαταραχή κάθε μορφής αποτελεί πάντοτε αρχή μίας επικίνδυνης κατάστασης, ιδιαίτερα όταν η διαταραχή είναι αγγειακή αιτιολογίας.
Η εγκεφαλική διαταραχή κάθε μορφής αποτελεί πάντοτε αρχή μίας επικίνδυνης κατάστασης, ιδιαίτερα όταν η διαταραχή είναι αγγειακή αιτιολογίας.
Τα παροδικά ισχαιμικά επεισόδια είναι καταστάσεις αγγειακής αιτιολογίας που συνοδεύονται από περιοδικές διαταραχές όρασης, πάρεση, υπαισθησία ίσως και από τονικούς σπασμούς· το αποτέλεσμα οφείλεται σε μια πλημμελή αιματική «φροντίδα» της περιοχής του εγκεφάλου.
Σε ερευνητικές προσπάθειες που κάνουμε στη Βιονευρολογική, τις συνδέουμε με τα ευρήματα άλλων εργαστηρίων, ανά την υφήλιο
Αρκετές φορές, όταν έχουμε εγκεφαλικές λοιμώξεις στην περιοχή του στελέχους ή μεσεγκεφαλικών σχηματισμών, εμφανίζονται τακτικά διαταραχές του πανικού
Πρόκειται για μια περιοχή κάποιου «αρτηριακού δέντρου» που χρειάζεται ιδιαίτερη «μνεία»
Όταν έχουμε αυτό το τρίπτυχο των συμπτωμάτων, μετά από αιφνίδια κεφαλαλγία ή οξεία εμφάνιση, παράλληλα δε να εμφανίζεται και μερική αταξία, τότε έχουμε την υπόνοια ενός παρεγκεφαλιδικού αιματώματος που μπορεί να είναι και μια απόφραξη, ύστερα από έναν υδροκέφαλο ή αυξημένη ενδοκρανιακή πίεση
Σε κάποιο αμερικάνικο πανεπιστήμιο, ένα ερευνητής είχε τη φαεινή ιδέα να εξετάσει εξαρτημένους από τον τζόγο ασθενείς, σε σχέση με φυσιολογικά πρόσωπα
To κύριο σημείο όπου εδράζεται το νευρωνικό τόξο που ρυθμίζει την ένταση του βιώματος του πόνου είναι στον προμετωπιαίο λοβό
Έχουμε δει ασθενείς στη Βιονευρολογική να παραπονιούνται για ένα χρόνιο αυχενικό σύνδρομο για όλες τις συνέπειες του και τα συμπτώματα του, «ξεχνώντας» ότι έχουν υποστεί στο παρελθόν μια κρανιοεγκεφαλική κάκωση
Όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική, δεν υπάρχει σχεδόν ποτέ καμιά περίπτωση να υπάρχει ένα κρανιοεγκεφαλικό τραύμα χωρίς συμμετοχή της σπονδυλικής στήλης και ιδιαίτερα της περιοχής του αυχένα
Ασφαλώς η δυσλεξία δεν είναι μια «επικίνδυνη» εγκεφαλική δυσλειτουργία
Πάρα πολλές φορές, η έννοια της ισχυρής ή ελαφριάς εγκεφαλικής βλάβης, υπολογίζεται από τα συμπτώματα και όχι από τις ανατομικές ή λειτουργικές βλάβες που υπάρχουν στον εγκέφαλο.
Στον εγκέφαλο είναι τα πάντα θέμα «ισορροπιών».
Μια μεγάλη ταλαιπωρία σε μια όχι και μικρή ομάδα ασθενών, όπως έχουμε διαπιστώσει και εδώ στην Βιονευρολογική, είναι ο «παθογενής» υπερβολικός κνησμός που υπάρχει διάχυτος στο σώμα ή εστιασμένος σε ορισμένα μέρη που είναι και η σπανιότερη περίπτωση, εξαιτίας τη δυσλειτουργίας εγκεφαλικών περιοχών και μπορεί να ταλαιπωρεί τον ασθενή επί ώρες, ακόμα και μέσα στον ύπνο, μέσα στο εικοσιτετράωρο.
Μια περιοχή του εγκεφάλου, η νήσος αποτελεί τρόπον τινά το «συντονιστή» όλων των κινήσεων που λαμβάνουν χώρο μέσα στη σωματική έκφραση και σε ότι αφορά αυτή και το εξωτερικό περιβάλλον.
Εγκεφαλικές εκφορτίσεις και ηλεκτροεγκεφαλογράφημα Οι εγκεφαλικές εκφορτίσεις είναι αντιδράσεις της εγκεφαλικής ουσίας σε διάφορα παθογενετικά περιστατικά. Για να έχουμε μία ολοκληρωμένη εικόνα και έγκυρη διάγνωση, πρέπει λοιπόν να έχουμε μία σωστή καταγραφή αυτών των αντιδράσεων όσο το δυνατόν πιο λεπτομερή. Σ΄ αυτή την περίπτωση, το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα αποτελεί βασική βοήθεια. Ιδιαίτερα, το σύγχρονο εγκεφαλογράφημα προσφέρει όλες […]
Αλλαγές συμπεριφοράς και επιληψία. Οι έντονες αλλαγές της συμπεριφοράς και ιδιαίτερα σε άτομα μέσης και προχωρημένης ηλικίας, παραπέμπουν συνήθως σε ψυχιατρικά προβλήματα και μάλιστα με συμπτωματολογία τυπική, διαταραχών του κροταφικού λοβού. Εδώ χρειάζεται μεγάλη προσοχή διότι σχεδόν πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις έχουμε επιλεπτογενείς διαταραχές σε αυτή την εγκεφαλική περιοχή. Ο έγκαιρος εντοπισμός και η […]
Tον τελευταίο καιρό έχει δημιουργηθεί ένας ιδιαίτερος κλάδος στη νευρολογία και στις νευροεπιστήμες ο οποίος ασχολείται μόνο με τις διαδικασίες της πλαστικότητας του εγκεφάλου.
Ο ιός του έρπητα και οι διάφορες «μορφές» που περιέχει κατά κύριο λόγο γειτνιάζουν ή «συχνάζουν» πολλές φορές με το νευρικό σύστημα και ιδιαίτερα με την εγκεφαλική περιοχή.
Οι ενδοκρινικές διαταραχές κατά κύριο λόγο αποτελούν τις πρώτες παθολογικές αιτίες που δημιουργούν τη συμπτωματολογία της νόσου του πάρκινσον.