Εγκεφαλικά: πρόγνωση, θεραπεία και συμπτώματα
Πληροφορίες, έρευνα και αναλύσεις πάνω στο πρόβλημα των εγκεφαλικών επεισοδίων.
Πληροφορίες, έρευνα και αναλύσεις πάνω στο πρόβλημα των εγκεφαλικών επεισοδίων.
Η ερώτηση για αυτήν την ασθένεια είναι δύσκολο να απαντηθεί, διότι παίζει ένα τεράστιο ρόλο ποιος θα ασχοληθεί με αυτήν, σε τι ένταση, σε τι βάθος και τι θεραπευτικές δυνατότητες έχει
Τα τελευταία χρόνια οι εντατικές έρευνες έχουν δείξει με μεγάλη σαφήνεια ότι πλέον υπάρχει μια γενετική προδιάθεση στις περισσότερες μορφές της νόσου του Alzheimer
Με την αύξηση των νευροεκφυλιστικών νοσημάτων που παρατηρούνται εξαιτίας των «τοξικών» πρωτεϊνών, γεννιέται άμεσα η ερώτηση αν μπορεί να γίνει κάποια πρόγνωση
Η πρόγνωση, σε ότι αφορά τα μηνιγγιώματα, εξαρτάται από τη θέση που έχουν στο κρανίο και το σπονδυλικό σωλήνα
Από ότι έχουμε δει σε πάμπολλα περιστατικά στη Βιονευρολογική μια πρόγνωση μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο μπορεί να είναι μια «κλιμακωτή» εξέλιξη
Στη Βιονευρολογική έχουμε διαπιστώσει ότι το δυσκολότερο πράγμα μετά από τα εγκεφαλικά είναι η διαχείριση σύμφωνα με την πρόγνωση
Στη Βιονευρολογική έχουμε δει ότι στις περιπτώσεις εγκεφαλικών έχουμε να κάνουμε με ασθενείς μέσης ηλικίας και πάνω
Είναι ανθρώπινο και ιδιαιτέρα για τον ασθενή αναμενόμενο, μετά από την έκβαση κάποιου εγκεφαλικού, να έρχεται η απορία με μεγάλη μάλιστα ελπίδα και αναμονή για το «πότε θα ξαναγίνει καλά»
Σε καμία περίπτωση. Η πείρα μας στη Βιονευρολογική έδειξε ότι πρέπει να θυμόμαστε ότι ακόμη και όταν υπάρχει ένα μεγάλο νούμερο ασθενών με την ασθένεια της σκλήρυνσης κατά πλάκας , υπάρχει μια διαφορετική πορεία σε ότι αφορά την τυχόν χειροτέρευση της νόσου.
Γενικά, έχουμε δει στη Βιονευρολογική ότι δεν είναι καλό εάν τα συμπτώματα και γενικά η παρουσίαση των διαφόρων καταστάσεων, πριν την ασθένεια, συμπεριλαμβάνει τον τρόμο των άκρων και αδυναμίες
Από ότι έχουν δείξει οι έρευνες πανευρωπαϊκά, ακόμη και από την πείρα μας στη Βιονευρολογική, εφόσον η θεραπεία είναι τακτική και εφόσον η παρακολούθηση γίνεται σε συντεταγμένη πορεία, πάνω από τα 2/3 των ανθρώπων τουλάχιστον με σκλήρυνση κατά πλάκας παρουσιάζουν μια διαρκής βελτιωμένη κατάσταση πάνω από είκοσι χρόνια
Μεγάλη ποικιλία κλινικών εικόνων που αφορά συσπάσεις των μυών στην περιοχή του αυχένα και της ράχης εμφανίζεται στο άτυπο πάρκινσον.
Στα καρδιοεγκεφαλικά έμφρακτα η σημασία των αιματολογικών εξετάσεων και του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος είναι καταλυτική.
Υπάρχει μία συγκεκριμένη τυπική συμπτωματολογία που κυρίως την συναντάμε στην ατροφία πολλαπλών συμπτωμάτων και χαρακτηρίζεται από διαταραχές συντονισμού της κίνησης των οφθαλμών (νυσταγμός) με ταυτόχρονη αμιμία, δηλαδή προσωπείο «μάσκα» όπως παρατηρείται στη νόσο του πάρκινσον, δυστονικά συμπτώματα και τυχόν επιληπτικές κρίσεις.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα καθιερώθηκε από τις γερμανικές νευρολογικές κλινικές σαν το «απόλυτο» διαγνωστικό μέσο για τις επιληψίες.
Στη σύγχρονη επιληπτολογία, ο υπολογισμός των ρίσκων που υπάρχουν για τις διάφορες καταστάσεις είναι το κεντρικό αντικείμενο μελέτης.
Στοιχεία ενδημικής εμφάνισης της σκλήρυνση κατά πλάκας κατά περιοχές καθιστούν επιτακτική την ανάγκη της άμεσης διάγνωσης και θεραπείας της.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας εμφανίζει διακυμάνσεις όσον αφορά τα συμπτώματα.
Στις περιπτώσεις που η εγκεφαλοπάθεια Hashimoto μεταξύ των άλλων προσβάλλει και τον κινητικό νευρώνα, τότε είναι χαρακτηριστική η εμφάνιση των λεγόμενων δεσμιδώσεων.