Επιληψίες, φαρμακευτική αντίσταση και χειρουργική επέμβαση
Οι επιληψίες είναι δυνατόν να μην μπορούν να αντιμετωπιστούν με τα μέχρι τώρα συμβατά μέσα.
Οι επιληψίες είναι δυνατόν να μην μπορούν να αντιμετωπιστούν με τα μέχρι τώρα συμβατά μέσα.
Ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας συχνά χειρουργούνται στον αυχένα.
Ο ημισπασμός του προσώπου είναι μια χαρακτηριστική κλινική εικόνα και χαρακτηρίζεται από ένα μονόπλευρο έντονο κλωνικό σπασμό και διαχέεται στους υπόλοιπους μυς, στη μια πλευρά του προσώπου
Η απόφαση μιας χειρουργικής επέμβασης στην περιοχή του αυχένα είναι από τις πλέον δύσκολες για το γιατρό
Το μεγάλο δίλλημα, στην περίπτωση ενός αυχενικού συνδρόμου με μυελοπάθεια ή στένωση του αυχενικού αυλού, είναι εάν και ποτέ επεμβαίνουν χειρουργικά.
Το έτος 1953 στο Μόντρεαλ του Καναδά έγινε μία εγχείρηση σε έναν ασθενή με επιληπτικές κρίσεις όπου του αφαιρέθηκαν και από τις δύο μεριές τα κέντρα των ιππόκαμπων.
Σύμφωνα με τα διεθνή πρωτόκολλα, η χειρουργική θεραπεία για τις επιληπτικές κρίσεις πρέπει να αποφασισθεί μετά την πάροδο δύο ετών περίπου με σύγχρονες καταγραφές της εγκεφαλικής δραστηριότητας για όλο αυτό το χρονικό διάστημα, όταν υπάρχει μία θεραπευτική αδυναμία με τα αντιεπιληπτικά φάρμακα.
Τα εγκεφαλικά ανευρύσματα, τουλάχιστον, με τις δικές μας γνώσεις εδώ στη Βιονευρολογική, αποτελούν ένα παγκόσμιο χειρουργικό πρόβλημα σε ότι αφορά το πότε χειρουργούνται μετά τη ρήξη τους και για πόσο καιρό μένει ο ασθενής υπό παρακολούθηση ή ποιά είναι η διαδικασία πριν το χειρουργείο
Η επιληψία και οι ψευδαισθήσεις του καταρράκτη. Ο «καταρράκτης» του ματιού είναι πλέον μια δεδομένη πάθηση σε γηραιά άτομα, ασθενείς με κληρονομικά ή αυτοάνοσα νοσήματα. Η χειρουργική επέμβαση είναι σύντομη, πολύ απλή και με άκρως θεωρητικά ρίσκα. Παρόλα αυτά στον γεροντικό κυρίως καταρράκτη υπάρχει μια παραλλαγή που μπορεί να δημιουργήσει τις δυσκολίες. Σε ορισμένες περιπτώσεις […]
Ένα «υλικό» που απομακρύνεται από τον κροταφικό λοβό του εγκεφάλου εξετάζεται επιμελώς μετά τη χειρουργική επέμβαση για 24 ώρες με ειδικές μεθόδους.
Στην περίπτωση μίας χειρουργικής επέμβασης για την αντιμετώπιση των επιληπτικών κρίσεων, κατά κύριο λόγο υπάρχει μία απομάκρυνση τμημάτων του κροταφικού λοβού.
Όπως έχουν δείξει μακροχρόνιες έρευνες, κατά κύριο λόγο σε θεραπευτικά «ανθεκτικές» επιληψίες υπάρχει το πρόβλημα των παρακαμπτηρίων νευρωνικών τόξων.
Τα τελευταία χρόνια γίνονται διεξοδικές έρευνες και παρατηρήσεις με ηλεκτροεγκεφαλογραφικές καταγραφές σε γηραιούς ασθενείς που έχουν υποστεί νάρκωση, λόγω χειρουργικής επέμβασης στο ισχίο.
Η κρανιοτομή σε σχήμα «πετάλου» είναι μία χαρακτηριστική περίπτωση εγχείρησης αιματωμάτων τα οποία βρίσκονται στις παρυφές του κροταφικού λοβού.
Σε περιπτώσεις μικρών τραυμάτων, στους ηλικιωμένους ανθρώπους πολλές φορές παρατηρείται το φαινόμενο της «έκρηξης» του εγκεφαλικού ιστού σε διάφορα σημεία.
Μέχρι τώρα αυτό που γνωρίζαμε για τα διάφορα βλαστοκύτταρα είναι ότι πρέπει να είναι εμβρυϊκής προέλευσης.
Τα μηνιγγιώματα είναι ογκώδη μορφώματα, κατά την πορεία της αραχνοειδούς μεμβράνης του κρανίου
Τα μηνιγγιώματα σαν εγκεφαλικοί όγκοι χωρίζονται ιστολογικά σε διάφορες ομάδες
Τα μηνιγγιώματα παρουσιάζουν τυπικά διάφορες κλινικές εκδηλώσεις και συμπτώματα
Η πρόγνωση, σε ότι αφορά τα μηνιγγιώματα, εξαρτάται από τη θέση που έχουν στο κρανίο και το σπονδυλικό σωλήνα