Ντροπή και ευθύνη του αυτοτραυματισμού

Ντροπή και ευθύνη του αυτοτραυματισμού

Ο αυτοτραυματισμός με αιχμηρά αντικείμενα και ιδιαίτερα με λεπίδες στα νεαρά άτομα αυξάνει τα ήδη υπάρχοντα ψυχικά συμπτώματα και μειώνει την αυτοεκτίμηση σε επίπεδο έως και μηδενικό˙ νοιώθουν ντροπή και ευθύνη για τις πράξεις τους και τις συνέπειές τους. Αυτό τους δημιουργεί ένα συνεχές αίσθημα «κενού», σε σημείο που να μην αισθάνονται τίποτα. Εκεί ακριβώς ο παθολογικός μηχανισμός του ναρκισσισμού αρχίζει να αναπτύσσεται και εμποδίζει αυτά τα άτομα να επικοινωνήσουν με το περιβάλλον για το πρόβλημά τους. Έτσι φθάνουν πάλι να ζητούν ουσιαστικά βοήθεια από τον εαυτό τους, γεγονός που τα περιορίζει ακόμη περισσότερο  από τα οικεία πρόσωπα και αυξάνει τον εσωτερισμό και την κοινωνική τους απομόνωση. Το μόνο που τους βγάζει από το φαύλο κύκλο για μικρά χρονικά διαστήματα είναι η διαδικασία του αυτοτραυματισμού, για να ακολουθήσει μετά η νέα απομόνωση και ο αυτοπεριορισμός με το ατελείωτο «κενό». Το τέλος είναι η φυγή με πανικούς και η κατάθλιψη με τάσεις αυτοκαταστροφής.