Ρίσκο, επιληψία, κρανιοεγκεφαλικά τραύματα
Τα κρανιοεγκεφαλικά τραύματα οποιασδήποτε παθολογικής βαθμίδας, ακόμη και τα χαμηλού ρίσκου, δημιουργούν προϋποθέσεις εμφάνισης επιληπτικών κρίσεων στον εγκέφαλο .
Τα κρανιοεγκεφαλικά τραύματα οποιασδήποτε παθολογικής βαθμίδας, ακόμη και τα χαμηλού ρίσκου, δημιουργούν προϋποθέσεις εμφάνισης επιληπτικών κρίσεων στον εγκέφαλο .
Όταν υπάρχει πιθανή διαταραχή – βλάβη πριν, κατά τη διάρκεια ή μετά τον τοκετό (περιγεννητικά), ο κίνδυνος εμφάνισης επιληπτικών επιπλοκών πάντα «υποβόσκει».
Κατά τη διάρκεια της κίνησης η εντερική χλωρίδα και ο εγκέφαλος αναπτύσσονται παράλληλα και αλληλοεπηρεάζονται.
Έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια εντατικής έρευνας για να σχηματιστεί μία γνώση γύρω από την επίδραση της εντερικής λειτουργίας στον εγκέφαλο.
Τα τελευταία πέντε χρόνια, εντατικές έρευνες σχεδόν σ’ όλα τα δυτικά πανεπιστήμια έφεραν στο φως νέες γνώσεις που σχετίζονται με την αλληλεπίδραση που έχει ο εγκέφαλος με το έντερο.
Σε αρκετές κλινικές εικόνες, κυρίως σε παιδιά, υπάρχει κοινή εμφάνιση μικρών ή μεγάλων επιληπτικών κρίσεων και γαστρεντερικών διαταραχών.
Σε ορισμένες κλινικές εικόνες, ιδιαίτερα ατόμων με αυτοάνοση προδιάθεση, υπάρχει η εμφάνιση «πλεξίματος» συμπτωμάτων μεταξύ της νόσου Crohn, διαταραχών δέρματος και επιληπτικών κρίσεων.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα περίθαλψης γηραιών ασθενών που εισέρχονται σε μονάδες εντατικής παρακολούθησης είναι η εμφάνιση επιληπτικών κρίσεων, μικρών ή μεγάλων, συνοδευόμενη από μία ακραία σύγχυση με τη μορφή «υστεριών».
Στο φαινόμενο του γήρατος σχεδόν πάντα εμφανίζεται το πρόβλημα των επιληπτικών κρίσεων μετά από πολυφαρμακία.
Τα εγκεφαλικά αιματώματα και κυρίως κατά τη γεροντική ηλικία δημιουργούν ανοξαιμία.
Συχνά σε γηραιούς ασθενείς παρατηρούμε το φαινόμενο των επιληπτικών κρίσεων, κυρίως εστιακής μορφής, όπου προβάλλονται χαρακτηριστικές ανωμαλίες του εγκεφαλικού φλοιού.
Με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας μπορούμε να δούμε στην οθόνη την εγκεφαλική δραστηριότητα ακόμα και παιδιών και κυρίως αυτήν των λεγόμενων βραδέων φλοιϊκών κυττάρων που είναι ενδεικτική των επιληπτικών κρίσεων.
Πολλές φορές τα «τικ» εμφανίζουν χαρακτηριστικά επιληπτικών κρίσεων.
Η σχέση των πρωινών επιληπτικών κρίσεων με την κορτιζόλη είναι άμεση.
Η έλλειψη ντοπαμίνης σε πολλές περιπτώσεις δημιουργεί ένα «πάγωμα» των κινήσεων και αδυναμία σωστής λειτουργίας του νευρικού συστήματος.
Σ’ όλες τις μορφές των επιληπτικών κρίσεων, για την προσαρμογή της θεραπείας και για την ικανοποιητική αντιμετώπισή αυτών με φάρμακα πρέπει να προϋπάρχει μια «υγιεινή» του ύπνου.
Οι μυοκλονίες στον ύπνο είναι χαρακτηριστικές συσπάσεις των μυών και μάλιστα σε τέτοιο σημείο που πολλές φορές γίνονται αντιληπτές και από το διπλανό του κοιμώμενου.
Οι ιατροί της αρχαιότητας έχουν ασχοληθεί μ’ αυτό το μεγάλο πρόβλημα, δηλαδή για το τι είναι η επιληψία και τι είναι οι επιληπτόμορφες κρίσεις.
Έχει διαπιστωθεί ότι σε περιβάλλον επιληπτικών κρίσεων πάρα πολλοί συγγενείς με προδιάθεση για επιληπτικές κρίσεις μιμούνται με μεγάλη ακρίβεια τις επιληπτικές κρίσεις άλλων.
Ο μεγάλος Γάλλος ερευνητής και νευρολόγος, Σαρκό, είναι ο πρώτος που κατά κάποιον τρόπο ανέλυσε επιστημονικά τις ψυχογενείς κρίσεις.