Σε ότι αφορά ψυχοσωματικές καταστάσεις στρες και πόνου στα παιδιά, η κλινική εμπειρία έχει δείξει ότι όσο νωρίτερα τα παιδιά γνωρίζουν το σώμα τους τόσο λιγότερα προβλήματα εμφανίζονται στο μέλλον.
Πολύ συχνά τα παιδιά θεωρούνται «υποκριτές» όσον αφορά τα παράπονα που εκφράζουν για διάφορους πόνους που αισθάνονται.
Συνήθως πρόκειται για ψυχοσωματικές καταστάσεις και πόνους λόγω του στρες που βιώνει το παιδί μέσα στο περιβάλλον του.
Σε κάθε οργανισμό υπάρχει ένας αυτορρυθμιστικός μηχανισμός για την αίσθηση του πόνου.
Μία από τις δυσκολότερες επιπλοκές των εγκεφαλικών τραυμάτων και των κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων είναι οι καταστάσεις σήψης οι οποίες προκαλούνται είτε από ρήξη ιστών σε διάφορα μέρη του σώματος και κυρίως στον εγκέφαλο, είτε από τοξίνες που εισέρχονται στην αιματική κυκλοφορία που αυτό μπορεί να γίνει και απευθείας λόγω εγκεφαλικών διαταραχών του υποθαλάμου.
Πολλές φορές τα εγκεφαλικά αιματώματα σε ηλικιωμένους ασθενείς δημιουργούν προβλήματα στην αναπνοή και ως εκ τούτου θλάσεις των πνευμόνων και καταστάσεις εισρόφησης.
Στους ηλικιωμένους ασθενείς συμβαίνει τακτικά μία σειρά κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων και είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη διότι προκαλεί χαρακτηριστικές ενδοκρανιακές βλάβες.
Πρόκειται για νευροδιαβιβαστές οι οποίοι ανάλογα με τη συγκέντρωση τους στον εγκέφαλο προκαλούν καταστάσεις πανικού.
Έχει παρατηρηθεί ότι οι καταστάσεις πανικού συμβαδίζουν με εξαρτήσεις από ουσίες.
Ο ειδικός γιατρός αυτό που πρέπει να κάνει σε καταστάσεις πανικού είναι να αναλύσει τους μηχανισμούς πρόκλησης του στρες σε ατομικό επίπεδο, να κατανοήσει τι ακριβώς συμβαίνει έτσι ώστε να μπορέσει να το ρυθμίσει και να απαλλάξει τον ασθενή από τις συνέπειές του.
Το στρες δε φτάνει μόνο να το αντιμετωπίζουμε και να το διαχειριζόμαστε σωστά, πρέπει παράλληλα να βελτιώνονται όλοι εκείνοι οι μηχανισμοί οι οποίοι καταπολεμούν το στρες.
Όταν κανείς χάνει τον αυτοέλεγχό του, το πρώτο βήμα αυτοσυγκράτησης είναι η συγκρότηση της σκέψης του έτσι ώστε να μπορέσει να εκτιμήσει την κατάσταση ή τις καταστάσεις που τον οδηγούν στην απώλεια του αυτοελέγχου.
Σε κάποιες περιπτώσεις ο προμετωπιαίος λοβός του εγκεφάλου δε λειτουργεί ή λειτουργεί πλημμελώς.
Σ’ ένα μεγάλο ποσοστό στις διαταραχές του ύπνου εμφανίζεται η λεγόμενη ατονία μυών, με εξαίρεση τους μύες που υποστηρίζουν το διάφραγμα και την αναπνοή.
Σε αντίθεση με τα απλά, τα «σύνθετα φωνητικά τικ» χαρακτηρίζονται ως έντονες εξωπυραμιδικές διαταραχές οι οποίες είναι δυνατόν να δημιουργήσουν πολλά προβλήματα και σχεδόν πάντα χρειάζονται νευρολογική θεραπεία.
«Τικ» είναι ο χαρακτηρισμός μιας νευρολογικής ασθένειας που συναντάται εδώ και τρεις αιώνες.
Το στρες αυξάνει τα «τικ», ιδιαίτερα στους ανθρώπους που πάσχουν ήδη απ’ αυτά. Με τον όρο «τικ» εννοούμε φωνητικές ή κινητικές απότομες καταστάσεις.
Ως «τικ» χαρακτηρίζονται οι φωνητικές ή κινητικές απότομες καταστάσεις.
Οι διαταραχές της νοημοσύνης και ιδιαίτερα σε ότι αφορά τη συμμετοχή της στη μνήμη μπορούν να διαγνωστούν και να αντιμετωπιστούν μέσω νευροφυσιολογικών εξετάσεων σε συνδυασμό με τη μαγνητική τομογραφία.
Η συνείδηση αποτελεί μία διαδικασία εγκεφαλικών λειτουργιών˙ το άτομο αισθάνεται αυτά που γίνονται γύρω του και καταλαβαίνει αυτά που κάνει.
Υπολογιστής καρδιακών παλμών
Υπολογιστής Body-Mass Index
Υπολογιστής κόστους καπνίσματος