Ο νευροφυτικός πόνος στη σκλήρυνση κατά πλάκας
Ένα ιδιαίτερα μεγάλο κεφάλαιο σε ότι αφορά τόσο τη διάγνωση όσο και τη θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας αποτελούν οι νευροφυτικοί πόνοι που παρουσιάζονται κατά την εξέλιξή της.
Ένα ιδιαίτερα μεγάλο κεφάλαιο σε ότι αφορά τόσο τη διάγνωση όσο και τη θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας αποτελούν οι νευροφυτικοί πόνοι που παρουσιάζονται κατά την εξέλιξή της.
Με αφορμή την αύξηση της σκλήρυνσης κατά πλάκας στην περιοχής της Πάτρας, προκύπτει έντονα το ερώτημα τι είναι αυτό που απλά δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τη γρήγορη και έντονη εξάπλωση της νόσου.
Η κλινική μορφή της σκλήρυνσης κατά πλάκας είναι αποτέλεσμα μίας διαδικασίας απομυελίνωσης στο κεντρικό νευρικό σύστημα.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μία γνωστή αρρώστια του κεντρικού νευρικού συστήματος που μελετάται εντατικά παγκοσμίως εδώ και 100 χρόνια.
Πρόκειται για ένα φαρμακευτικό σκεύασμα που κυκλοφορεί ευρέως στην αγορά τα τελευταία χρόνια για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της αμυοτροφικής πλάγιας σκλήρυνσης.
Το Copaxone αποτελεί ένα φαρμακευτικό σκεύασμα το οποίο έχει κυκλοφορήσει για τη θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Η γλουταμάτη είναι ένας νευροδιαβιβαστής του κεντρικού νευρικού συστήματος που μεταφέρει σήματα διεγερσιμότητας από το ένα κύτταρο στο άλλο.
Τα τελευταία χρόνια η ουσία Glatiramer acetate, γνωστή ως το φαρμακευτικό σκεύασμα Copaxone, χρησιμοποιείται εκτεταμένα για την αντιμετώπιση της έντονης συμπτωματολογίας της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Είναι γνωστό ότι η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα όπου ο ίδιος ο οργανισμός επιτίθεται στον εαυτό του καταστρέφοντας τη μυελίνη των νευρικών κυττάρων, όπως φαίνεται στην εικόνα.
Εκτός από την ανοσολογική αντίδραση κατά την οποία καταστρέφεται η μυελίνη με αποτέλεσμα να μη μεταδίδεται η ηλεκτρική ώση πάνω στο νεύρο, παράλληλα στη σκλήρυνση κατά πλάκας συμβαίνει και μία άλλη διαταραχή.
Τα ολιγοδενδροκύτταρα είναι ειδικά κύτταρα στο κεντρικό νευρικό σύστημα τα οποία παράγουν την ουσία που λέγεται μυελίνη.
Οι κόμβοι του Ranvier όπως φαίνονται στην εικόνα είναι δακτύλιοι μεταξύ των τμημάτων της μυελίνης ˙είναι πολύ σημαντικοί για το νευροκύτταρο διότι συγκεντρώνουν το τοπικό ερέθισμα και το μεταδίδουν στον επόμενο δακτύλιο.
Ορισμένες μορφές της σκλήρυνσης κατά πλάκας περιορίζονται σε βλάβη των νευροαξόνων και όχι σε φθορά της μυελίνης.
Είναι γνωστό ότι η σκλήρυνση κατά πλάκας αποτελεί αυτοάνοσο νόσημα που προσβάλλει τη μυελίνη των νεύρων.
Έρευνες που έγιναν στις αρχές του 21ου αιώνα έδειξαν ότι στη σκλήρυνση κατά πλάκας έχουμε ένα περίπλοκο σύμπλεγμα νοσολογικών παραγόντων που οδηγεί στην κλινική μορφή της νόσου.
Σε παγκόσμιο ιατρικό επίπεδο υπάρχει η πεποίθηση ότι πρόκειται για αυτοάνοσο νόσημα.
Η λιποϋαλίνωση σε ορισμένες περιπτώσεις προσβάλει συγκεκριμένα αγγεία τα οποία συμβάλλουν στη δημιουργία μυελίνης για τα νεύρα.
Είναι πλέον γνωστό ότι το ένζυμο της αρυλοσουλφατάσης διαταράσσει το μεταβολισμό της μυελίνης των νεύρων.
Η αρυλοσουλφατάση είναι ένα ένζυμο το οποίο «προάγει» το μεταβολισμό στο κεντρικό νευρικό σύστημα· συγκεκριμένα συμμετέχει στο σχηματισμό της μυελίνης των νεύρων που είναι ουσιαστική για την ενδονευρική επικοινωνία.
Οι σουλφατάσες είναι λιπώδεις ουσίες στο κεντρικό νευρικό σύστημα που έχουν ως κύριο ρόλο τη «βοήθεια» κατασκευής της μυελίνης, ουσίας των νευραξόνων.