Η μεθερπητική νευραλγία
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα νευροφυτικού πόνου είναι η μεθερπητική νευραλγία.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα νευροφυτικού πόνου είναι η μεθερπητική νευραλγία.
Η νευραλγία του τριδύμου αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα νευροπαθητικού πόνου που εξελίσσεται με απίστευτη ταχύτητα στην περιοχή του στελέχους του εγκεφάλου.
Η μορφίνη και τα παράγωγά της είναι ουσιαστικά και αποτελεσματικά αναλγητικά φάρμακα αλλά με πάρα πολλές παρενέργειες και κυρίως όσον αφορά τη λειτουργία του εντέρου και της αναπνοής.
Η καψαϊκίνη αποτελεί μία ουσία η οποία βρίσκεται πάνω στη μεμβράνη των νευροκυττάρων-υποδοχέων των διάφορων ερεθισμάτων.
Οι προσταγλανδίνες είναι ουσίες του ίδιου του σώματος που κατά κύριο λόγο εμφανίζονται στις απολήξεις των αισθητηριακών κλάδων του νεύρου στην περιφέρεια.
Η γλουταμάτη είναι μία ουσία που εκχύεται μέσα στο κεντρικό νευρικό σύστημα και κυρίως στον εγκέφαλο και στα οπίσθια κέρατα του νωτιαίου μυελού και έχει σαν στόχο την «υπερευαισθητοποίηση» της γρήγορης νευρικής διάδοσης και κυρίως αυτής που «εξυπηρετεί» τον πόνο.
Όταν παρουσιάζεται ένας νευροπαθητικός πόνος, δηλαδή ένας πόνος που προέρχεται από τα ίδια τα νεύρα εντός του νευρικού συστήματος λόγω κακής λειτουργίας των νευρωνικών κυκλωμάτων, πάντοτε υπάρχει ταυτόχρονη παρουσία και μίας υπερευαισθησίας στον πόνο αυτό.
Παρόλο που πλέον γνωρίζουμε ότι προκαλεί έντονο πόνο μέσω του κεντρικού νευρικού συστήματος, η καψαϊκίνη έχει ανακαλυφθεί τελευταία ότι μπορεί να δρα και αναλγητικά.
Μέχρι τώρα η άθροιση των προσταγλανδινών στην περιφέρεια του σώματος και η ενεργοποίηση επώδυνων καταστάσεων δημιουργούσαν πάρα πολλά προβλήματα και μία αναλγητική θεραπεία γινόταν με διάφορα φάρμακα με ουσιαστικές παρενέργειες, κυρίως από το έντερο, το στομάχι και τους βλεννογόνους.
Και η υπεραλγησία και η αλλοδυνία είναι μορφές πόνου που παρουσιάζονται έντονες ύστερα από κάποιο ερέθισμα περιφερικής νευρικής απόληξης και διαταραχή της νευρικής οδού από το σημείο ερεθισμού στον εγκέφαλο.
Η ινομυαλγία είναι από τις πλέον γνωστές μορφές του νευροπαθητικού πόνου και η αιτία της αναζητείται με επιμονή τα τελευταία χρόνια σε διάφορα εργαστήρια ανά την υφήλιο.
Οι πάσχοντες από οριακή προσωπικότητα χαρακτηρίζονται από μία συγκεκριμένη ψυχολογική συμπεριφορά που κυρίως περιλαμβάνει πολύ ισχυρές τάσεις για κατανάλωση αλκοόλ και ουσιών.
Μία ιδιαίτερα προσεκτική και μακρόχρονη έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον στην Αγγλία έφερε στο φως πάρα πολλά σπουδαία στοιχεία σε ότι αφορά την αυτοκτονική προδιάθεση.
Όταν σε ασθενείς υπάρχει κάποια σεξουαλική κακομεταχείριση ή παραμέληση ή ακόμη δύσκολη παιδική ηλικία, τότε η προσοχή πρέπει να είναι μεγάλη εάν αυτοί οι ασθενείς παρουσιάζουν καταθλιπτικές τάσεις.
Δύο από τα βασικά στοιχεία σε όλους τους υποψήφιους για μία απόπειρα αυτοκτονίας είναι κατά κύριο λόγο μία εκτεταμένη απελπισία, αναμεμιγμένη με τάσεις επιθετικότητας ή εκδήλωση επιθετικών καταστάσεων.
Εκπληκτικά είναι τα στοιχεία σε ότι αφορά την τελική έκβαση μίας απόπειρας αυτοκτονίας , όταν γίνεται ανάλυση διαφόρων βαρέων σωματικών παθήσεων ή ακόμη και από «χτυπήματα» του πεπρωμένου.
Η διαταραχή της ομοιόστασης αποτελεί μία κατάσταση η οποία κατά κάποιον τρόπο σε χρόνια διαταραχή «γεννάει» ένα σύνδρομο πάρκινσον, κυρίως άτυπου χαρακτήρα.
Η νόσος του πάρκινσον με πόνο είναι πάρα πολύ τακτική, όταν εμφανίζονται οι διαταραχές της ομοιόστασης.
Μία κύρια διαταραχή της ομοιόστασης η οποία είναι πολύ ουσιώδης για την παθογένεση του συνδρόμου του πάρκινσον είναι οι διαταραχές του ύπνου.
Αναμφισβήτητα σήμερα ζούμε περισσότερα χρόνια και αυτό μεταξύ άλλων έχει σαν αποτέλεσμα να γνωρίζουμε πιο πολλά για τις ανίατες αρρώστιες.