Όταν αναφέρουμε τον όρο «κοινωνικός εγκέφαλος» εννοούμε εκείνη τη λειτουργία που με βάση την προσοχή συντονίζει το άτομο σε ότι αφορά κινήσεις άλλων, δικές του, παράλληλα με την κριτική του ικανότητα καθώς επίσης και τη δυνατότητα να αντιμετωπίζει τα λάθη του.
Αυτή η τριάδα παρουσιάζεται τακτικά και μπορεί να συνοδεύεται πολλές φορές και από επιληπτικές κρίσεις σε μία ιδιόμορφη παθολογική εικόνα που αποκαλείται τελευταία και «άνοια του τύπου Lewy».
Η διαταραχή της προσοχής στην επιληψία αποτελεί σχεδόν κανόνα και μόνο σε ελάχιστες κυριολεκτικά περιπτώσεις δεν εμφανίζεται.
Υπάρχει μία κατάσταση διαταραχής του ύπνου η οποία είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη και πρέπει κανείς να την προσέξει, διότι τις περισσότερες φορές συνδέεται με διαταραχές του αίματος, ίσως κακοήθους χαρακτήρα.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχει μία άλλη λειτουργία της προσοχής η οποία βασίζεται στην εντόπιση νέων στόχων και νέων σκοπών που στρέφεται η πνευματική δραστηριότητα του ατόμου.
Οι εγκεφαλικές λειτουργίες της προσοχής είναι συγκεκριμένες και τα τελευταία χρόνια λόγω της μεγάλης τεχνολογικής προόδου άρτια διαγνωσμένες.
Ένα από τα βασικότερα «πρώιμα» συμπτώματα που παρουσιάζεται στις επιληπτικές διαταραχές είναι οι δυσλειτουργίες της προσοχής.
Η κριτική ικανότητα έχει σαν βάση της την προσοχή η οποία είναι αυτή που τροφοδοτεί τον εγκέφαλο με παρατηρήσεις εξωτερικών γεγονότων και ερεθισμάτων αλλά ταυτόχρονα του δίνει τη δυνατότητα κρίσης και αντιμετώπισης τυχόν λανθασμένων επικρίσεων.
Πάρα πολλές φορές διερωτώμεθα μέχρι ποιο επίπεδο βρίσκεται η κριτική ικανότητα που έχουμε εμείς οι ίδιοι ή ο απέναντί μας ή και οι δύο μαζί.
Η διάσπαση της προσοχής είναι οπωσδήποτε μία δυσλειτουργία που ανάλογα με το χρόνο ή την ένταση μπορεί να λάβει το παθολογικό σχήμα μίας κάποιας νόσου.
Η διαρκής συγκέντρωση της προσοχής, αυτό που οι Άγγλοι ερευνητές το έχουν ονομάσει «maintain alertness», είναι μία διαδικασία η οποία απαιτεί συνεργασία τόσο του πρόσθιου όσο και του βρεγματικού λοβού.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρήσεις έχουν φέρει στο φως αποτελέσματα ιδιαίτερης σημασίας για τη θεραπεία του χρόνιου πόνου.
Επειδή τα περιστατικά του χρόνιου λουμπάγκο, δηλαδή των επώδυνων συνδρόμων στη μέση, αυξάνονται συνεχώς, τα τελευταία χρόνια καινούργια θεραπευτικά σχήματα έχουν αναπτυχθεί.
Οι πόνοι στη μέση αποτελούν ένα μεγάλο κεφάλαιο της ιατρικής και ένα από τα πιο απλά ταυτόχρονα.
Η νευρογλοία είναι η δομή γύρω από του νευρώνες σε όλο το κεντρικό νευρικό σύστημα, δηλαδή τόσο στον εγκέφαλο όσο και στο νωτιαίο μυελό, η οποία προστατεύει και «τροφοδοτεί» αυτά.
Οι κανναβινοειδείς υποδοχείς είναι χημικές ουσίες οι οποίες κατανέμονται σε ολόκληρο το σώμα αλλά ιδιαίτερα στο κεντρικό νευρικό σύστημα.
Το λουμπάγκο είναι μία επώδυνη κατάσταση με χρόνιους πόνους στη μέση η οποία έχει μεγάλη «απήχηση» στους ασθενείς όλων των χωρών σε διάφορες καταστάσεις, αλλά κυρίως στον πληθυσμό που εργάζεται χειρωνακτικά.
Η γλουταμάτη είναι ένας νευροδιαβιβαστής, ένα πρωτεϊνικό μόριο, το οποίο «κυκλοφορεί» εντός του νευρικού συστήματος με τρόπο έτσι ώστε να διεγείρει διάφορους υποδοχείς, να εκφορτίζουν ταυτόχρονα ευαισθητοποιώντας το κεντρικό νευρικό σύστημα στα διάφορα ερεθίσματα του πόνου.
Οι NMDA υποδοχείς είναι διάφορα είδη υποδοχέων επί των νευρικών κυττάρων τα οποία διεγείρονται από νευροδιαβιβαστές και κυρίως τη γλουταμάτη.
Η όλη διαδικασία του πόνου ξεκινάει κατά κύριο λόγο από τα πίσω κέρατα του νωτιαίου μυελού στη σπονδυλική στήλη και διαδίδεται προς τα «επάνω» προς τον εγκέφαλο για να γίνει η συνειδητοποίησή της και η επεξεργασία της.
Υπολογιστής καρδιακών παλμών
Υπολογιστής Body-Mass Index
Υπολογιστής κόστους καπνίσματος