Αντιψυχωτικά φάρμακα και το κατώφλι της επιληψίας. Η αντιμετώπιση ενός ψυχωτικού επεισοδίου είναι ιδιαίτερα δύσκολη δουλειά ακόμη και για πολύ έμπειρους ψυχιάτρους. Ένας μεγάλος βαθμός δυσκολίας προκύπτει όταν οι δόσεις των φαρμάκων αυτών είναι σε τέτοια επίπεδα που φθάνουν την εγκεφαλική δραστηριότητα στα όρια μιας επιληπτικής έκρηξης. Για τον λόγο αυτό και ιδιαίτερα για να […]
Ποικιλία επιληψίας και κροταφικός λοβός. Η επιληψία παρουσιάζεται με πολλές διαφορετικές μορφές ποικίλων συνδρόμων σε διάφορες χρονικές στιγμές. Μια μεγάλη ομάδα αυτών των μορφών των επιληπτικών συνδρόμων «ξεκινάει» από παθογένειες του κροταφικού λοβού. Δηλαδή της περιοχής εκείνης του εγκεφάλου που βρίσκεται πίσω από το κροταφικό οστό, αμφοτερόπλευρα στο κρανίο. Το χαρακτηριστικό σε όλες αυτές τις […]
Οξείες λοιμώξεις και επιληψία. Στις οξείες , ιδιαίτερα ιογενείς λοιμώξεις έχουμε σαφώς την πρόκληση μιας επιλεπτοειδούς δραστηριότητας στον εγκέφαλο. Το μεγάλο πρόβλημα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι έχουμε να κάνουμε με δυο άγνωστους βασικούς παράγοντες. Ο πρώτος είναι ότι ακόμη υπάρχει μεγάλη άγνοια, για την προέλευση, δράση και επηρεασμό της εγκεφαλικής ουσίας από τα […]
Ψυχιατρικές διαταραχές μη ψυχωτικού χαρακτήρα και επιληψία. Υπάρχει πληθώρα ψυχικών διαταραχών μη ψυχωτικού χαρακτήρα π.χ. νευρασθενικά σύνδρομα χρόνιας κόπωσης, νεύρωσης κλπ που τακτικά συνυπάρχουν με επιληπτικά σύνδρομα. Ο συνδυασμός αυτός όμως είναι πια σπάνιος και ευκρινώς κλινικά διαχωρισμένος. Βέβαια και εδώ χρειάζεται εξονυχιστικός νευροφυσιολογικός έλεγχος, διότι δεν αποκλείεται μια μελλοντική σύγκλιση και ταύτιση των δυο […]
Επιληψία – ψύχωση, σπάνια συννοσηρότητα. Στις περισσότερες περιπτώσεις κοινής εμφάνισης ψυχιατρικής διαταραχής και επιληπτικού συνδρόμου, σπάνια υφίσταται περίπτωση συννοσηρότητας. Σπάνια επίσης η ανάλογη συμπτωματολογία είναι σαφώς παθογνωμικά διαχωρισμένη. Συνήθως η επιληψία «καταπίνει» τις ψυχιατρικές διαταραχές. Σπάνια επιτρέπει μια «αυτοτελή» ανάπτυξη και αυτό στις αρχές της συνύπαρξης. Στην συνέχεια η επιλεπτογενής εγκεφαλική δραστηριότητα, επικαλύπτει και τις […]
Όταν η επιληψία επηρεάζει τις ψυχικές διαταραχές. Γενικά στους γιατρούς κυριαρχεί η εντύπωση ότι τα συμπτώματα των επιληπτικών συνδρόμων είναι συγκεκριμένα και αυτούσια. Πρόκειται όμως στην περίπτωση αυτή για μια επιπόλαια θεώρηση του θέματος που εμποδίζει την διάγνωση και έγκαιρη θεραπεία. Σε μεγάλο βαθμό μια ολόκληρη σειρά ψυχικών διαταραχών μπορεί να είναι άμεσα αποτέλεσμα μιας […]
Το «déjà vu» θεωρείται μία κατάσταση μνημονικής αυταπάτης η οποία χαρακτηρίζεται από συγκεκριμένες διαταραχές του κροταφικού λοβού.
Σύμφωνα με τις νέες αναλύσεις και έρευνες των νευροεπιστημών, η πλαστικότητα του εγκεφάλου αποτελεί ένα μέγιστο κεφάλαιο σε ότι αφορά την αναγνώριση της λειτουργίας του εγκεφάλου.
Τα τελευταία χρόνια έχει ανακαλυφθεί ότι υπάρχει μία ιδιαίτερη ευαισθησία του εγκεφαλικού παρεγχύματος σε ότι αφορά την παραγωγή διάφορων αντισωμάτων από το ανοσοποιητικό σύστημα κατόπιν πρόκλησης κάποιου αιτίου που το οδηγεί σε υπερδραστηριότητα.
Το μεταιχμιακό σύστημα στις σύγχρονες νευροεπιστήμες βρίσκεται στο επίκεντρο των ερευνών λόγω της πολλαπλής δραστηριότητας που έχει.
Σύγχρονες νευροφυσιολογικές εξετάσεις με τα αποτελέσματά τους έχουν δείξει ότι όντως υπάρχει μία διαδικασία διαχωρισμού συνειδητών και μη συνειδητών καταγραφών στον εγκέφαλο.
Η διαταραχή της προσοχής στην επιληψία αποτελεί σχεδόν κανόνα και μόνο σε ελάχιστες κυριολεκτικά περιπτώσεις δεν εμφανίζεται.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχει μία άλλη λειτουργία της προσοχής η οποία βασίζεται στην εντόπιση νέων στόχων και νέων σκοπών που στρέφεται η πνευματική δραστηριότητα του ατόμου.
Επειδή τα περιστατικά του χρόνιου λουμπάγκο, δηλαδή των επώδυνων συνδρόμων στη μέση, αυξάνονται συνεχώς, τα τελευταία χρόνια καινούργια θεραπευτικά σχήματα έχουν αναπτυχθεί.
Η γλουταμάτη είναι ένας νευροδιαβιβαστής, ένα πρωτεϊνικό μόριο, το οποίο «κυκλοφορεί» εντός του νευρικού συστήματος με τρόπο έτσι ώστε να διεγείρει διάφορους υποδοχείς, να εκφορτίζουν ταυτόχρονα ευαισθητοποιώντας το κεντρικό νευρικό σύστημα στα διάφορα ερεθίσματα του πόνου.
Η έλικα του προσαγωγίου είναι μία περιοχή στο κεντρικό νευρικό σύστημα και μάλιστα στον εγκέφαλο αμέσως «κάτω» από τη φαιά ουσία, η οποία μεταξύ άλλων ρυθμίζει και την αντίληψη του πόνου από διάφορα σημεία.
Εδώ και πολύ καιρό είναι γνωστό ότι η έλικα του προσαγωγίου, δηλαδή το κέντρο εκτίμησης της έντασης του πόνου στον εγκέφαλο, επιδέχεται και μη αναλγητικούς θεραπευτικούς τρόπους, όπως π.χ. η ύπνωση ή τα ψυχοφάρμακα.
Η όλη λειτουργία του εγκεφάλου ρυθμίζεται κατά κάποιον τρόπο από την ηλεκτρική δραστηριότητα των κυττάρων. Αυτή η ηλεκτρική δραστηριότητα είναι καθορισμένη γενετικά˙ ποια και πόσα ιόντα θα «μπουν» και θα «βγουν» από τη μεμβράνη του κυττάρου δημιουργώντας το ανάλογο ηλεκτρικό ρεύμα για την κάθε λειτουργία.
Σύμφωνα με τα διεθνή πρωτόκολλα, η χειρουργική θεραπεία για τις επιληπτικές κρίσεις πρέπει να αποφασισθεί μετά την πάροδο δύο ετών περίπου με σύγχρονες καταγραφές της εγκεφαλικής δραστηριότητας για όλο αυτό το χρονικό διάστημα, όταν υπάρχει μία θεραπευτική αδυναμία με τα αντιεπιληπτικά φάρμακα.
Μέσα στον εγκέφαλο σε ορισμένες καταστάσεις, τραυματικές, λοιμώδεις κ.τ.λ., δημιουργείται ένας ερεθισμός κάποιων κυττάρων τα οποία μέσω αυτού του αιτίου οδηγούνται σε μία υπερσύγχρονη δραστηριότητα εκφορτίσεων.
Υπολογιστής καρδιακών παλμών
Υπολογιστής Body-Mass Index
Υπολογιστής κόστους καπνίσματος