Ο πόνος της ψυχής
Ο «πόνος της ψυχής» αποτελεί μια κοινή έκφραση στην καθημερινή ζωή και αναφέρεται στο συναισθηματικό πόνο που αισθάνεται το άτομο από κάποιο θλιβερό γεγονός της ζωής του.
Ο «πόνος της ψυχής» αποτελεί μια κοινή έκφραση στην καθημερινή ζωή και αναφέρεται στο συναισθηματικό πόνο που αισθάνεται το άτομο από κάποιο θλιβερό γεγονός της ζωής του.
Έρευνες έχουν δείξει ότι υπάρχει σαφής διαχωρισμός σε ότι αφορά την περιθωριοποίηση κοινωνικών ομάδων.
Η «νήσος του εγκεφάλου» και η «ζωνοειδής έλικα» είναι δυο ουσιαστικές περιοχές λειτουργίας και επεξεργασίας των συναισθηματικών επώδυνων καταστάσεων και των δυσάρεστων συναισθημάτων στον εγκέφαλο.
Μια εκτεταμένη έρευνα που έγινε στις ΗΠΑ είχε σαν σκοπό να εντοπίσει ποιο επώδυνο γεγονός θυμάται κάθε άνθρωπος περισσότερο στη ζωή του.
Όσο και αν φαίνεται περίεργο, το καλύτερο φάρμακο εναντίον κάθε μορφής σωματικού ή συναισθηματικού πόνου είναι η επαφή με διαφορετικούς ανθρώπους και καταστάσεις.
Αυτό το σύνδρομο είναι χαρακτηριστικό σε περιπτώσεις διαταραχής των πρώτων σταδίων του ύπνου.
Στην εμφάνιση της εμμονής υπάρχει πάντα το στοιχείο του φόβου ο οποίος προκαλεί μέσω αυτής και άλλες παθολογικές καταστάσεις, κυρίως ψυχώσεις.
Ο υποθάλαμος είναι εγκεφαλικός σχηματισμός κυττάρων της φαιάς ουσίας από τον οποίο «κρέμεται» ο μίσχος της υπόφυσης.
Ο υποθάλαμος είναι το τμήμα εκείνο του εγκεφάλου που κύριο χαρακτηριστικό του είναι η ρύθμιση του στρες.
Εμείς οι παλιοί γνωρίζουμε από την παιδική μας ηλικία το «κόλλημα της βελόνας» που υπήρχε στους μουσικούς δίσκους.
Ξέρουμε πια μέσα από την καθημερινή μας εργασία με τους υπολογιστές ότι το πιο τακτικό φαινόμενο είναι το σταδιακό «μπλοκάρισμα» τους και χρειάζεται ένα restart προκειμένου να επανέλθει η φυσιολογική λειτουργία.
Η συγκέντρωση είναι μια ανώτερη λειτουργία κυρίως του προμετωπιαίου λοβού, δηλαδή του εγκεφαλικού εκείνου σχηματισμού που μας διαφοροποιεί από τα υπόλοιπα θηλαστικά και μας δίνει την ανθρώπινη ιδιότητα.
Χωρίς καμία αμφιβολία το στρες ευθύνεται σε μεγάλο ποσοστό για την εμφάνιση της εμμονής.
Την πραγματικότητα την βιώνουμε γύρω μας ως καθημερινή διαδικασία έχοντας πλήρη αντίληψη και συνείδηση της ύπαρξης της.
Αναμφισβήτητα χρειάζεται και η μνήμη, προκειμένου να προκύψει μια εμμονή.
Η εμμονή δημιουργεί έντονες εγκεφαλικές διαταραχές σε ότι αφορά τη συγκέντρωση, την εύρεση και το σχεδιασμό μιας πράξης.
Η εμφάνιση μιας εμμονής είναι αποκλειστικά υπόθεση της λειτουργίας του εγκεφάλου και μάλιστα των εγκεφαλικών κέντρων.
ήμερα έχουμε φτάσει σ’ ένα προχωρημένο επίπεδο διάγνωσης που μπορούμε να ελέγξουμε όχι μόνο την ύπαρξη της εμμονής αλλά και τις ιδιαιτερότητες της, όπως επίσης μπορούμε να μαντέψουμε την επικινδυνότητα της για το μέλλον.
Ο όγκος του εγκεφάλου αρχίζει και συρρικνώνεται περίπου 10% όταν το άτομο φτάσει στην ηλικία μεταξύ των πενήντα και ογδόντα ετών, με αποτέλεσμα να «πέφτουν» οι λειτουργίες και η απόδοσή του.
Οι μυοκλονίες στον ύπνο είναι χαρακτηριστικές συσπάσεις των μυών και μάλιστα σε τέτοιο σημείο που πολλές φορές γίνονται αντιληπτές και από το διπλανό του κοιμώμενου.