Σήμερα τα πλέον γνωστά φάρμακα που χρησιμοποιούνται εδώ και πολλές δεκαετίες σε ότι αφορά την απομόνωση του επώδυνου αιτίου του πόνου στην περιφέρεια του νευρικού συστήματος είναι η ασπιρίνη, το ακετυλοσαλικυλικό οξύ και τα μη στεροειδή αντιρρευματικά φάρμακα.
Η διαταραχή της προσοχής στην επιληψία αποτελεί σχεδόν κανόνα και μόνο σε ελάχιστες κυριολεκτικά περιπτώσεις δεν εμφανίζεται.
Μέσα στον εγκέφαλο σε ορισμένες καταστάσεις, τραυματικές, λοιμώδεις κ.τ.λ., δημιουργείται ένας ερεθισμός κάποιων κυττάρων τα οποία μέσω αυτού του αιτίου οδηγούνται σε μία υπερσύγχρονη δραστηριότητα εκφορτίσεων.
Αυτό που έγινε γνωστό στην περιοχή της Πάτρας από το έτος 2015 και παραμένει επίκαιρο μέχρι και σήμερα είναι χαρακτηριστικό του φαινομένου της ελπίδας στις κρίσεις.
Ένας από τους δικαιολογημένους φόβους που έχουν τόσο οι ασθενείς για τους επιγόνους τους όσο και οι συγγενείς για τους εαυτούς τους είναι το κληρονομικό δυναμικό της γενετικής προδιάθεσης της νόσου τουAlzheimer.
Όταν υπάρχουν άτομα που κυρίως στην εφηβεία παρουσιάζουν εκρήξεις, κατά την κοινή λογική αναίτιου θυμού με τάσεις βίας, τότε κλινικά βασικό στοιχείο που πρέπει να μας τραβήξει την προσοχή και εκεί να εστιασθεί κάθε βοήθεια είναι εάν αυτά τα άτομα έχουν ήδη δημιουργήσει μία επιθετική συμπεριφορά.
Το ιδιαίτερο γνώρισμα μίας ύποπτης κατάστασης για επιληψία είναι η «απότομη» εμφάνισή της.
Στην περίπτωση της ναρκοληψίας έχει παρατηρηθεί μία διαταραχή κληρονομικού τύπου στον υποθάλαμο.
Σ’ όλες τις μορφές κρίσεων ναρκοληψίας υπάρχει πάντα το υπόβαθρο μίας υποθαλαμικής δυσλειτουργίας.
Το ρίσκο για την ανάπτυξη ενός επιληπτικού συνδρόμου ή ακόμη και για την πρόκλησή του, τις περισσότερες φορές προέρχεται από άλλη νοσολογική κατάσταση η οποία συνήθως δεν αφήνει κάποια υπόνοια για τη δημιουργία επιληπτικών δυσλειτουργιών.
Σε μία τοξική δηλητηρίαση κάθε είδους υπάρχει πάντα η ένδειξη ενός επιληπτικού ρίσκου.
Όταν η νόσος του Crohn παρουσιάζεται ταυτόχρονα με εμφανείς κρίσεις ή κρυπτογενή επιληψία, υπάρχει πάντα μία συγκεντρωτική κλινική εικόνα.
Οι ημικρανίες εμφανίζονται σε αρκετά μεγάλο ποσοστό ασθενών μετά από έντονη σωματική κόπωση.
Στις περιπτώσεις που υπάρχει ταυτόχρονα εγκεφαλικό αιμάτωμα και εγκεφαλική ατροφία, πολλές φορές προκύπτει ένα διαγνωστικό πρόβλημα.
Όταν υπάρχει ένα εγκεφαλικό τραύμα ποικίλης αιτιολογίας και δε γίνεται αντιληπτό από τον ασθενή, ιδιαίτερα όταν αυτός είναι προχωρημένης ηλικίας, το σημαντικό είναι να δούμε αν υπάρχουν αιμορραγίες ή αιματώματα στον εγκέφαλο.
Έως και σήμερα παραμένει άγνωστη η αιτία της νευρολογικής δυσλειτουργίας που προκαλεί την εμφάνιση του κλινικού συνδρόμου του «τικ».
Το νευρικό σύστημα μετά από μια ίωση παρουσιάζει αντίδραση.
Οι συχνές ώσεις χαρακτηρίζουν τη νόσο.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας έχει χαρακτηριστικές εξάρσεις συμπτωμάτων που μπορούν να φτάσουν μέχρι την πλήρη κατάρρευση του ασθενούς.
Είναι γνωστό ότι η σκλήρυνση κατά πλάκας αποτελεί αυτοάνοσο νόσημα που προσβάλλει τη μυελίνη των νεύρων.
Υπολογιστής καρδιακών παλμών
Υπολογιστής Body-Mass Index
Υπολογιστής κόστους καπνίσματος