Αυτισμός και ομιλία
Νέες έρευνες έχουν δείξει ότι στην περίπτωση του αυτισμού υπάρχει ανεπαρκής λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος.
Νέες έρευνες έχουν δείξει ότι στην περίπτωση του αυτισμού υπάρχει ανεπαρκής λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος.
Η ιντερφερόνη και συγκεκριμένα η ιντερφερόνη–β διαδραματίζει συγκεκριμένο ρόλο στην άμυνα του οργανισμού˙ πρόκειται για πρωτεΐνες, οι οποίες μέσω του ανοσοποιητικού συστήματος εμποδίζουν την παραγωγή αντισωμάτων από τα Τ – κύτταρα και εικάζεται ότι είναι δυνατόν να εμποδίσουν τις ώσεις στη σκλήρυνση κατά πλάκας.
Τα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα χρησιμοποιούνται εδώ και πάρα πολλά χρόνια με σχετική επιτυχία στην αντιμετώπιση της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Το ανοσοποιητικό σύστημα, δηλαδή η άμυνα του οργανισμού, ξεκινάει από τη γέννηση του ανθρώπου.
Ιδιαίτερα σε διαταραχές του ύπνου, οι κυτοκίνες αντιδρούν μ’ έναν συγκεκριμένο τρόπο.
Οι κυτοκίνες είναι ουσίες του ανοσοποιητικού συστήματος που προέρχονται από τα λευκά αιμοσφαίρια και όταν ένας εισβολέας εισέρχεται στο σώμα, απελευθερώνονται εντός του οργανισμού προκειμένου να ειδοποιήσουν τον εγκέφαλο.
Η ιντερφερόνη είναι μια ουσία η οποία προκαλεί αύξηση των κυτοκινών στο νευρικό σύστημα.
Όπως έχει αποδείξει η σύγχρονη έρευνα, πολλοί καρκίνοι του εγκεφάλου αναπτύσσονται και μάλιστα γρήγορα εξαιτίας μιας ανοσολογικής διαταραχής που συμβαίνει στην περιοχή του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού.
H έρευνα του ανοσοποιητικού συστήματος στην περίπτωση της νόσου του Alzheimer έδειξε ότι έχουμε μια πολυπαραγοντική ανοσοποιητική αντίδραση που προκαλεί την κλινική εικόνα∙ πρόκειται για μονομερείς αντιδράσεις πολλών πρωτεϊνών ή τμημάτων πρωτεϊνών μέσα στον εγκέφαλο.
Όλες οι θεραπευτικές προσπάθειες ανοσοποιητικού χαρακτήρα που γίνονται για τη νόσο τουAlzheimer έδειξαν ότι υπάρχει ένα κοινό και δύσκολο στοιχείο για την αντιμετώπιση της∙ αυτό είναι η ημερολογιακή και βιολογική ηλικία του ασθενούς, σε ότι αφορά τη χορήγηση των δόσεων του φαρμάκου.
Τα τελευταία χρόνια με τις μεγάλες θεραπευτικές προσπάθειες που γίνονται ιδίως με εμβόλια ή άλλους τρόπους επηρεασμού του ανοσοποιητικού συστήματος για τη νόσο του Alzheimer, μπορούμε να πούμε το πρόβλημα έχει εντοπιστεί σε κάποια όρια.
Όπως αναφέραμε μια προσπάθεια Ιρλανδικών εταιρειών για την κατασκευή του εμβολίου της νόσου του Alzheimer έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα απ’ ότι κανένας περίμενε.
Από το 1995 έχουμε προσπαθήσει στη Βιονευρολογική να επηρεάσουμε καταστάσεις με τη νόσο του Alzheimer δίνοντας «κοκτέιλ» με ορό αντισωμάτων και άλλων ουσιών, με στόχο την θετική διέγερση του ανοσοποιητικού συστήματος με ταυτόχρονη παραγωγή των χορηγούμενων αντισωμάτων και νέων από τον ίδιο τον οργανισμό.
Στις αρχές του ογδόντα οι πιστοποιημένες προσβολές των ασθενών του Aids με προοδευτική πολυεστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια ήταν περίπου 5%
Πάντα υπάρχει το κλινικό ερώτημα ποια άτομα είναι αυτά που θα αρρωστήσουν από την προοδευτική πολυεστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια και η απάντηση δεν είναι πλέον δύσκολη από την κλινική πείρα που έχουμε αποκομίσει μέχρι στιγμής από αυτήν τη νόσο
Σε ότι αφορά την πρόληψη για αυτήν την ασθένεια υπάρχει ένα πάρα πολύ μεγάλο κενό
Η κλινική εμφάνιση της προοδευτικής πολυεστιακής λευκοεγκεφαλοπάθειας δε «συμβαδίζει» με το χρόνο προσβολής, επειδή πλέον σε αναλογία πληθυσμού έχουμε πάρα πολλά άτομα τα οποία εμφανίζουν διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος και ίσως έχουν προσβληθεί από τον ιό JC∙ είναι δυνατόν να υπάρχει η ασθένεια αλλά να μην εμφανίζεται κλινικά
Για τη χημειοθεραπεία μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει ένας τεράστιος κίνδυνος, σε ότι αφορά την ανάπτυξη μιας προοδευτικής πολυεστιακής λευκοεγκεφαλοπάθειας
Οι μακροχρόνιες έρευνες έχουν καταδείξει τον τελευταίο καιρό ότι το πρόβλημα της προοδευτικής πολυεστιακής λευκοεγκεφαλοπάθειας έγκειται κατά κύριο λόγο σε μια διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος
Ουσιαστικά, η πρόληψη αποτελεί την έναρξη της θεραπείας στις περιπτώσεις που έχουμε μια οποιαδήποτε διαπιστωμένη διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος