Το «καναδικό» επεισόδιο στη χειρουργική επιληψία
Το έτος 1953 στο Μόντρεαλ του Καναδά έγινε μία εγχείρηση σε έναν ασθενή με επιληπτικές κρίσεις όπου του αφαιρέθηκαν και από τις δύο μεριές τα κέντρα των ιππόκαμπων.
Το έτος 1953 στο Μόντρεαλ του Καναδά έγινε μία εγχείρηση σε έναν ασθενή με επιληπτικές κρίσεις όπου του αφαιρέθηκαν και από τις δύο μεριές τα κέντρα των ιππόκαμπων.
Το κυριότερο πρόβλημα των νευροεπιστημών στις αγγλοσαξονικές χώρες είναι τα τελευταία χρόνια αυτό τουAlzheimer.
Οι ανοϊκές καταστάσεις και κυρίως η μείωση των νοητικών λειτουργιών, κυρίως της μνήμης, της αντίληψης και της συνδυαστικής ικανότητας, με ταυτόχρονη απώλεια της πρώτης σ’ ένα πρώτο στάδιο με εξελικτική όμως βαρύτητα είναι χαρακτηριστικές στη νόσο του parkinson.
Μία παλιά ψυχιατρική διαπίστωση αναφέρει ότι όσο εντονότερη είναι η κατάθλιψη τόσο μεγαλύτερη είναι η απώλεια της μνήμης και αντίστροφα.
Η ελαφρά γνωστική διαταραχή ως νευρολογική διάγνωση ξεκίνησε από τις αμερικανικές διαγνωστικές κλινικές την περασμένη δεκαετία.
Η σταδιακή απώλεια της μνήμης και κυρίως η απώλεια των καθημερινών γεγονότων αποτελούν χαρακτηριστικά της ελαφράς γνωστικής ανεπάρκειας.
Σε προχωρημένες ηλικίες η έλλειψη ντοπαμίνης εμφανίζεται με ελάττωση των κινήσεων αλλά και μείωση των γνωστικών λειτουργιών στον εγκέφαλο.
Η παροδική σφαιρική αμνησία είναι μια κατάσταση που έχει τη βάση της σε μια αγγειακή διαταραχή κάποιας περιοχής του εγκεφάλου και κυρίως της περιοχής του ιπποκάμπου αμφοτερόπλευρα· χαρακτηρίζεται από μια περιοδική απώλεια μνήμης σε ελαφριά μορφή, ενώ ο ασθενής παραμένει πλήρως λειτουργικός.
Η ελαφρά γνωστική ανεπάρκεια είναι η κλινική εικόνα που κυρίως «προϋπάρχει» της εμφάνισης της νόσου του Alzheimer.
Όπως συμβαίνει στα περισσότερα διαγνωστικά ιατρικά κέντρα, είναι δυνατόν σε μια πρώτη επίσκεψη σε έναν ειδικό γιατρό με την υπόνοια της νόσου του Alzheimer να μην έχει την τύχη ο ασθενής να καθοριστεί άμεσα η ασθένεια του και έτσι να προχωρήσει κανείς στα σωστά διαγνωστικά μέτρα.
Οι γενετικές αναλύσεις του ιστορικού αλλά πολλές φορές και με μεγάλη τύχη και των κλινικών ευρημάτων έχουν καταδείξει ότι η νόσος του Alzheimer έχει ένα «ευαίσθητο» σημείο· αυτή η νόσος αναπτύσσεται κατά κύριο λόγο στους κροταφικούς λοβούς και έτσι εξηγείται κλινικά η αδυναμία λόγου και σκέψης των ασθενών που προσβάλλονται από αυτήν την ασθένεια, εκτός βέβαια από την απώλεια της μνήμης
Το έτος 1906 για πρώτη φορά η νόσος του Alzheimer έγινε γνωστή από το Γερμανό ψυχίατρο και νευροπαθολόγο Αλοΐσιο Αλτσχάιμερ, ο οποίος μετά από διαπίστωση στο μικροσκόπιο έδειξε ότι η άνοια μπορεί να προέρχεται από ανωμαλίες στον εγκέφαλο λόγω συνάθροισης παθογενών πρωτεϊνών
To B-αμυλοειδές αποτελεί τη βασική ουσία, την «παθολογική» πρωτεΐνη
Για πολλούς ανθρώπους η «ήπια γνωστική διαταραχή» αποτελεί χαρακτηριστική ένδειξη κάποιας διαταραχής της μνήμης
Τα εγκεφαλικά αγγεία, ιδιαίτερα της βάσης του εγκεφάλου, είναι πάρα πολύ ευαίσθητα στις διάφορες λοιμώξεις
Η θέληση και η μνήμη είναι δυο «δραστηριότητες» ταυτόχρονα κατευθυνόμενες από «υψηλές» εγκεφαλικές λειτουργίες, οι οποίες όμως έχουν μια άμεση σύνδεση με την κίνηση
Το αγγειογενές οίδημα είναι κάτι που ουσιαστικά προκαλεί την εγκεφαλοπάθεια και ιδιαίτερα είναι έντονο στις περιπτώσεις της λεγόμενης οπίσθιας αναστρέψιμης εγκεφαλοπάθειας
Πολλές φορές παρατηρούμε στη Βιονευρολογική σε βασικές νευροψυχιατρικές ασθένειες ότι η συμπτωματολογία τους αρχίζει από τη σταδιακή απώλεια της μνήμης και μάλιστα όταν υπάρχει αδυναμία της φαντασίας, σε ότι αφορά το σχεδιασμό
Στη Βιονευρολογική, πάρα πολύ τακτικά σε διαφορετικά περιστατικά που παρουσιάζονται, αναρωτιόμαστε πράγματι πόσο σοβαρή είναι η έλλειψη ιωδίου για έναν ασθενή
Στη Βιονευρολογική με τη «δύναμη» των νέων εργαστηριακών εξετάσεων παρακολουθούμε ανθρώπους με προβλήματα του θυρεοειδούς και βρίσκουμε πάρα πολύ τακτικά ένα συνδυασμό απώλειας των θυρεοειδικών ορμονών ή αύξησης των αντισωμάτων με ταυτόχρονη απώλεια της μνήμης