Δυσκαταποσία και νευρολογικά νοσήματα
Η δυσκαταποσία είναι μια εκδήλωση της λειτουργίας της κατάποσης, η οποία είναι ένα αντανακλαστικό που έχει την έδρα του στο μεσεγκέφαλο.
Η δυσκαταποσία είναι μια εκδήλωση της λειτουργίας της κατάποσης, η οποία είναι ένα αντανακλαστικό που έχει την έδρα του στο μεσεγκέφαλο.
Με τις παρατηρήσεις που κάναμε και εμείς εδώ στην Βιονευρολογική, τον τελευταίο καιρό, εντοπίζεται, όλο και πιο τακτικά, ο ιός JC που πρόκειται για ένα πολυόμα-ιό, ο οποίος κυρίως προσβάλλει το κεντρικό νευρικό σύστημα, δημιουργώντας αυτό που λέμε προϊούσα πολυεστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια.
Ο ορισμός του Burn-out ακούγεται, πλέον τακτικά, ακόμα και σε μας στην Βιονευρολογική, τονίζοντας το «κάψιμο» κάθε εσωτερικής δύναμης για οτιδήποτε.
Στην Βιονευρολογική, τακτικά παρατηρούμε το φαινόμενο της φωτοευαισθησίας, συνδυαζόμενο με συμπτώματα τα οποία προκαλεί ο ερυθηματώδης λύκος, που ίσως είναι και μια συνέχεια της φωτοευαισθησίας.
Από την Βιονευρολογική, γνωρίζουμε την έκταση και το πρόβλημα του λεγόμενου νευροπαθητικού πόνου, που είναι μια ιδιαίτερα σκληρή, επώδυνη μορφή η οποία μπορεί να τυραννήσει τον ασθενή για πολλά χρόνια κα να μην υπάρχουν θεραπείες οι οποίες μπορούν ουσιαστικά να το αντιμετωπίσουν.
Η κατάθλιψη αποτελεί πλέον την καθημερινότητα της ενασχόλησης στα νευροψυχιατρικά ιατρεία και οργανισμούς.
Στην Βιονευρολογική, πολύ τακτικά βρίσκονται οι γιατροί μπροστά από το δίλλημα, εάν η ψυχική πίεση έχει ένα όριο και μέχρι ποιού σημείου μπορεί να φτάσει ο ασθενής.
Η νευροψυχιατρική εξέταση είναι η καθημερινότητα στην Βιονευρολογική.
Τόσο με νευροφυσιολογικές έρευνες (ηλεκτροεγκεφαλογράφημα) όσο και με απεικονιστικές μεθόδους (Spect), έχει αποδειχτεί ότι παρουσιάζονται έντονες κινητικές διαταραχές κατά την περίοδο του ύπνου, όταν δεν έχουμε τον συντονισμό του προμετωπιαίου και κροταφιαίου λοβού με αυτούς του οδοντωτού πυρήνα και του στελέχους του εγκεφάλου.
Σήμερα υπάρχουν ειδικά διαγνωστικά μηχανήματα, «φορτισμένα» με ψηφιακό υλικό αλγορίθμων, που μπορούν να αναγνωρίζουν επαναλαμβανόμενα σήματα του εγκεφάλου, παθολογικά και φυσιολογικά.
Βέβαια δεν θα μπορούσε κανείς να απαντήσει με ναι ή όχι μια τέτοια ερώτηση, αλλά είναι σίγουρο όταν υπάρχει μια προδιάθεση, η στέρηση ύπνου σε αυτή την κατάσταση είναι συζητήσιμη.
Το στρες παραμένει ο μεγάλος κίνδυνος του ασθενούς με επιληπτικές κρίσεις.
Οι μυϊκές συσπάσεις αποτελούν, από ότι έχουμε δει στην Βιονευρολογική, ένα πάρα πολύ τακτικό σημείο, το οποίο αναφέρουν οι ασθενείς σαν ενόχληση και πίσω από αυτό κρύβεται μια επιληπτική κρίση.
Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα νευρολογικά και διαγνωστικά, ακτινολογικά «εργαλεία» , η υπολογιστική μαγνητική τομογραφία δεν έχει καμία ακτινοβολία, καμία επιβάρυνση για τον ασθενή και διέπεται από μια τέτοια ψηφιακή τεχνολογία, που επιτρέπει κυριολεκτικά «κατορθώματα».
Μια κρανιοεγκεφαλική κάκωση, μικρής ή μεγάλης έκτασης, είναι κάτι πολύ συνηθισμένο.
Στην Βιονευρολογική, πολύ τακτικά οι ασθενείς αναφέρουν μια σύντομη απώλεια συνείδησης μετά από ένα χτύπημα στο κεφάλι, η οποία επανέρχεται χωρίς να δημιουργεί αλλά προσκόμματα.
Δυστυχώς, εδώ πέρα δεν ισχύει ο τυπικός τρόπος ιατρικής λογικής· αίτιο, αποτέλεσμα ή αίτιο, σύμπτωμα.
Χωρίς αμφιβολία, τα τροχαία ατυχήματα αποτελούν μια μεγάλη «πληγή» για την χώρα μας. Συνήθως χτυπήματα στο κεφάλι μετά από τροχαίο ευθύνονται για επιληπτικές κρίσεις.
Υπάρχουν μερικές μορφές επιληπτικών κρίσεων που εμφανίζουν τυπικό χαρακτήρα.
Με την σύγχρονη μοριακή Βιολογία και έρευνα είναι πλέον δυνατό να έχουμε έναν καθρέπτη της κίνησης των γονιδίων σε ορισμένες νευρολογικές αρρώστιες.