Πόσο επικίνδυνη είναι η φωτοφοβία
Άπειρες φορές, εξετάζοντας ασθενείς, τόσο σωματικά όσο και ηλεκτροεγκεφαλογραφικά έχουμε διαπιστώσει, στη Βιονευρολογική, την ύπαρξη μιας φωτοφοβίας
Άπειρες φορές, εξετάζοντας ασθενείς, τόσο σωματικά όσο και ηλεκτροεγκεφαλογραφικά έχουμε διαπιστώσει, στη Βιονευρολογική, την ύπαρξη μιας φωτοφοβίας
Μέχρι πρόσφατα στην ψυχιατρική και νευρολογία ίσχυε πάντοτε σαν κύριο κριτήριο η ανάλυση του ιστορικού του ασθενούς, ως προς τη διάγνωση φοβικών διαταραχών ή πανικού.
Είναι ένα πολιτισμικό και εξελικτικό φαινόμενο. Κάτι τελείως συνηθισμένο στη καθημερινή μας ζωή, οι εκφράσεις του προσώπου αποτελούν ένα κώδικα, προκειμένου να «ανακαλύψει» κανείς νευροψυχιατρικές παθήσεις.
Ένα από τα «ραγδαία» αναπτυσσόμενα σύνδρομα της τελευταίας εικοσαετίας είναι και αυτό του Sjogren, το οποίο χαρακτηρίζει το αυτοάνοσο νόσημα πολλές φορές όμως και με συμμετοχή από το κεντρικό νευρικό σύστημα.
Σε περιπτώσεις συνειδησιακής διαταραχής, μετά από απότομη «ανόρθωση», συμβαίνει πάρα πολύ τακτικά να αποκαθίσταται αυτή, μετά από το κάθισμα του ασθενούς.
«Drop-attacks» είναι πλέον μια καθημερινότητα σε κάθε νευρολογικό εργαστήριο. Τουλάχιστον εμείς στη Βιονευρολογική, το βρίσκουμε πολύ τακτικά, κυρίως σε μεγάλης ηλικίας γυναίκες, που έχουν τη τάση, ενώ είναι σε όρθια στάση να πέφτουν προς τα μπρός.
To σύνδρομο Bonnet, τακτικά, το παρατηρούμε και εμείς εδώ στη Βιονευρολογική, σε γηραιότερους ασθενείς με γλαύκωμα ή καταρράκτη.
Όπως έχουμε δει αρκετές φορές εδώ στη Βιονευρολογική, το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού (άμυνα του οργανισμού) κατευθύνεται εγκεφαλικά και υπάρχουν διαταραχές που το φέρνουν πολλές φορές «εκτός γραμμής».
Εδώ στη Βιονευρολογική, ένα χαρακτηριστικό που απαντούμε συνήθως σε όλες τις προχωρημένες καταστάσεις, όπου υπάρχει μια διαταραχή πανικού εξαιτίας του φόβου, είναι πάλι ο φόβος
Στη Βιονευρολογική, έχουμε δει άπειρες φορές διάφορες μορφές καταστάσεων πανικού ή διαταραχής πανικού, όπου σχεδόν πάντοτε υπάρχει μια συγκεκριμένη «αρχή» των συμπτωμάτων.
Όλο και τακτικότερα εδώ στη Βιονευρολογική, παρατηρούμε σε ασθενείς με νευροψυχιατρικές διαταραχές, κυρίως σε ότι αφορά τις αισθητηριακές αντιλήψεις, ότι τακτικά υπάρχει μια απώλεια εγκεφαλικής επικοινωνίας.
Ορισμένα κύτταρα, μέσα στον εγκέφαλο, έχουν πάντοτε μια έντονη διεγερτικότητα, όταν ο εγκέφαλος βρίσκεται σε κατάσταση ηρεμίας.
Στη Βιονευρολογική, πάντοτε εξετάζουμε διεξοδικά τους ασθενείς που έρχονται με διαταραχές πανικού, κυρίως, προσπαθώντας να εντοπίσουμε την αφετηρία αυτών των συμπτωμάτων.
Μια διαρκής μονοτονία, που επιβάλλεται στην εγκεφαλική λειτουργία π.χ. μέσω αισθητηριακής ή άλλης εγκεφαλικής απομόνωσης από διάφορα ερεθίσματα, οδηγεί στη μείωση της αντίληψης και δημιουργεί έντονες παραισθήσεις, καθώς επίσης και αποδυναμώνει την δύναμη της σκέψης.
Η αδυναμία είναι αυτό που λέει και η λέξη˙ μια έλλειψη δύναμης από μια ομάδα μυών ή από ένα μυ ή και από ολόκληρο το σώμα.
Στις περιπτώσεις αυτές που έχουμε προσβολή ή παράπονα για την εμφάνιση αδυναμίας ενός άκρου, πρέπει ο έλεγχος, όπως έχουμε μάθει από την πείρα μας στη Βιονευρολογική, να είναι εκτεταμένος.
Το ψυχιατρικό ιστορικό πρέπει πάντοτε, σε όλους τους ασθενείς, να λαμβάνεται υπόψη.
Οπωσδήποτε οι ασθενείς με αίσθημα καταβολής και γενικά αδυναμίας μέλους του σώματος ή ολόκληρου του κορμιού ή ακόμη και με απλό αίσθημα καταβολής καταφεύγουν στον γιατρό τους.
Πολλές φορές έχουμε ασθενείς, οι οποίοι παραπονιούνται για περιοδική εμφάνιση ή σταδιακή άνοδο κάποιας μορφής αδυναμίας, κατά τη διάρκεια μιας πράξης.
Στη Βιονευρολογική συνηθίζουμε, όταν παρουσιάζονται ασθενείς οι οποίοι επικαλούνται «άτυπη» αδυναμία, να κάνουμε έναν πλήρη έλεγχο, άμεσο όμως, σε ότι αφορά την αρμονία των κινήσεων.