Εξέταση της αδυναμίας σε δράση
Πολλές φορές έχουμε ασθενείς, οι οποίοι παραπονιούνται για περιοδική εμφάνιση ή σταδιακή άνοδο κάποιας μορφής αδυναμίας, κατά τη διάρκεια μιας πράξης.
Πολλές φορές έχουμε ασθενείς, οι οποίοι παραπονιούνται για περιοδική εμφάνιση ή σταδιακή άνοδο κάποιας μορφής αδυναμίας, κατά τη διάρκεια μιας πράξης.
Στη Βιονευρολογική συνηθίζουμε, όταν παρουσιάζονται ασθενείς οι οποίοι επικαλούνται «άτυπη» αδυναμία, να κάνουμε έναν πλήρη έλεγχο, άμεσο όμως, σε ότι αφορά την αρμονία των κινήσεων.
Η Mini Mental State Examination από την χρησιμοποίηση της εδώ στη Βιονευρολογική αλλά και σύμφωνα με τις διεθνείς αναφορές μαζί με το καλό ιστορικό αποτελεί ένα βασικό «εργαλείο» στη διαγνωστική προσπάθεια του εντοπισμού της ασθένειας.
Η τοποθέτηση μιας αντιεπιληπτικής αγωγής, ανάλογα με τα στοιχεία που υπάρχουν, από ότι δείχνει η πείρα μας στην Βιονευρολογική, πρέπει να γίνεται οπωσδήποτε με βάση δυο κανόνες.
Στην Βιονευρολογική, όπως και σε άλλα πάρα πολλά διαγνωστικά νευρολογικά κέντρα, υπάρχει πάντοτε το δίλλημα μιας κάποιας θεραπείας μετά από μια «μονήρης» επιληπτική κρίση.
Σύμφωνα με τις έρευνες για την υπνοβασία και η εντύπωση που έχουμε εδώ στην Βιονευρολογική, είναι ότι,η εκφραζόμενη, από πολλούς ασθενείς-υπνοβάτες, ανάγκη για βαθύ ύπνο, ιδιαίτερα μετά από τη στέρηση του ή από την λήψη διαφόρων και ειδικών φαρμάκων ή από καταστάσεις άπνοιας, είναι βαθιά συνδεδεμένη με αυτά.
Περιπτώσεις επιπλοκής εγκεφαλοπάθειας, λόγω του ιού JC, έχουμε δει εδώ στην Βιονευρολογική, αρκετές φορές.
Η δυσκαταποσία είναι μια εκδήλωση της λειτουργίας της κατάποσης, η οποία είναι ένα αντανακλαστικό που έχει την έδρα του στο μεσεγκέφαλο.
Πρόκειται για ένα σύνδρομο, που συνήθως συμβαδίζει με την προοδευτική εστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια και δημιουργείται κλινικά, μετά από διαταραχή απομυελινωτικού τύπου σε κάποιες περιοχές του κροταφικού λοβού.
Στην Βιονευρολογική, πολύ τακτικά βρίσκονται οι γιατροί μπροστά από το δίλλημα, εάν η ψυχική πίεση έχει ένα όριο και μέχρι ποιού σημείου μπορεί να φτάσει ο ασθενής.
Η νευροψυχιατρική εξέταση είναι η καθημερινότητα στην Βιονευρολογική.
Μέχρι τώρα, η διαγνωστική μέθοδος που χρησιμοποιούνταν κατά κύριο λόγο από τους ψυχιάτρους, ήταν η ανεύρεση της έκφρασης, ο διαχωρισμός των ιδεών μέσα από το λόγο του ασθενούς, καθώς επίσης και μια ,ας το πούμε, ενσυναισθητική προσέγγιση των δυο πόλων, δηλαδή του εξεταζόμενου και του εξετασθέντος.
Το στρες παραμένει ο μεγάλος κίνδυνος του ασθενούς με επιληπτικές κρίσεις.
Δυστυχώς, εδώ πέρα δεν ισχύει ο τυπικός τρόπος ιατρικής λογικής· αίτιο, αποτέλεσμα ή αίτιο, σύμπτωμα.
Παλαιότερα, ήταν η ανάγκη στην καθημερινότητα, σε ότι αφορά την νευρολογική εξέταση, η πολύωρη έρευνα του ασθενούς με πρωτόγνωρα και τακτικά επώδυνα διαγνωστικά μέσα.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας θεωρείται ένα αυτοάνοσο νόσημα, το οποίο τακτικά αντιμετωπίζεται με την παραδοσιακή χημειοθεραπεία διαφόρων ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε όχι, όπως έχουμε διαπιστώσει στην Βιονευρολογική.
Πρόκειται για διεθνείς πλέον ιατρικές ορολογίες σε όσον αφορά τις σχισμές που παρατηρούνται στην στοματική και ρινική κοιλότητα.
Στην Βιονευρολογική, αν και σπάνια αρκετές φορές, έχουμε δει σε μονή ή διπλή μορφή, το λεγόμενο cat eye syndrome, δηλαδή τα μάτια της γάτας.
Κατά κανόνα η κώφωση αυτή συνοδεύεται και από μια εγκεφαλική διαταραχή καθώς επίσης και από ελλείμματα άλλων οργάνων σε διάφορα μέρη του σώματος ή ατρησία διαφόρων χοανών.
Μια από τις πιο συχνές παθολογικές εξελίξεις της σκλήρυνσης κατά πλάκας, είναι η διαταραχή του παρεγκεφαλικού τόξου με συνέπεια την ασυνέργεια των κινήσεων (φωτογραφία).