Ηλιοθεραπεία και αυτοάνοσα νοσήματα
Η ηλιοθεραπεία είναι το αγαπημένο «σπορ» του περισσότερου κόσμου, ιδιαίτερα κατά το καλοκαίρι
Η ηλιοθεραπεία είναι το αγαπημένο «σπορ» του περισσότερου κόσμου, ιδιαίτερα κατά το καλοκαίρι
Πολλές φορές, ο εγκέφαλος σε λειτουργικές διαταραχές παρουσιάζει μια «αναστάτωση» στο ανοσοποιητικό σύστημα, έτσι που επιτρέπει σε μικρές ομάδες μικροβίων, που διεγείρουν τα λεγόμενα μακροφάγα κύτταρα, να δημιουργήσουν «απαρχές» αυτοάνοσων νοσημάτων.
Τα τελευταία χρόνια όπως έχουμε παρατηρήσει στη Βιονευρολογική όλο και τακτικότερα παρατηρούμε σε ηλικιωμένους ασθενείς μας και κυρίως σε γυναίκες προβλήματα στους εξωκρινείς αδένες.
Τα τελευταία χρόνια, λόγω της αύξησης των δυνατοτήτων των εξεταστικών μεθόδων, μεγαλώνει κάθε τόσο ο αριθμός των αυτοανόσων νοσημάτων.
Τα αυτοάνοσα νοσήματα, μια σειρά από αρρώστιες που εκδηλώνονται από το ίδιο το σώμα προς τον εαυτό του σε πολλές περιοχές, όργανα ή και συνδυασμό λειτουργιών έχει σαν αρχή μια δυσλειτουργία στον εγκέφαλο και χαρακτηριστικά στα νευρωνικά τόξα που περνάνε από τη λεγόμενη νήσο του εγκεφάλου.
Στην περίπτωση των νοσημάτων που χρειάζονται μεταμόσχευση μυελού των οστών και έχουμε αυτοάνοσα νοσήματα, υπάρχει, κατά κανόνα, μια διαταραχή των Τ-κυττάρων
Τα ψυχικά νοσήματα, πάρα πολύ τακτικά, βαδίζουν με αυτοάνοσα νοσήματα, όπως είναι η σκλήρυνση κατά πλάκας ιδιαίτερα με την τελευταία υπάρχει μια «στενή γειτονιά» μεταξύ τους
Σε πειράματα που έχουν γίνει τον τελευταίο καιρό, έχει αποδειχτεί ότι σε πειραματόζωα που υπόκεινται, σε νεαρή ηλικία, σε «διάφορες» ταλαιπωρίες, έρχονται αργότερα να προστεθούν κάποιες ασθένειες, όπως διαβήτης, υπέρταση, ανοσοανεπάρκεια, δερματοπάθειες, αυτοάνοσα κ.τ.λ.
Μελετώντας τα ιστορικά ασθενών με αυτοάνοσα νοσήματα, όπως ερυθηματώδης λύκος , σκλήρυνση κατά πλάκας, ρευματοειδής αρθρίτιδα κ.α. στη Βιονευρολογική διαπιστώνουμε πάντα ότι η «έκρηξη» των συμπτωμάτων της νόσου προκύπτει σχεδόν πάντα μετά από έντονο στρες, κόπωση ή λοιμώξεις
Τα απομυελινωτικά νοσήματα και κυρίως η σκλήρυνση κατά πλάκας, είναι αγνώστου ακριβούς αιτιολογίας.
Ο Δρ. Δ. Κουντούρης τελείωσε το Πανεπιστήμιο (Ιατρική Σχολή Θεσσαλονίκης) το 1975. Έκανε την ειδικότητά του στη Νευρολογική Πανεπιστημιακή Κλινική του Ruhr στη Γερμανία. Πήρε την ειδικότητα της Ψυχιατρικής από το ίδιο πανεπιστήμιο. Επιπλέον, εκεί έκανε και την διατριβή του, ενώ προτάθη για την υφηγεσία. Εκλέχθη επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, καθώς επίσης επισκέπτης καθηγητής στη […]
Ριτουξιμάμπη και επιληψία. Η ριτουξιμάμπη είναι ένα από τα τελευταία ευρέως διαδεδομένα φάρμακα των υβριδικών μονοκλεονικών αντισωμάτων. Γίνεται ευρεία χρήση του, τόσο στα λεμφώματα, καρκίνους, αυτοάνοσα νοσήματα και κυρίως με άλλους συνδυασμούς στα διάφορα επώδυνα ρευματοειδούς προέλευσης νοσήματα. Σειρές εγκεφαλογραφικών εξετάσεων έχουν πιστοποιήσει την τακτική εμφάνιση επιληπτικών κρίσεων όταν γίνεται η χρήση αυτού του φαρμάκου. […]
Επιληψία και υβριδικά φάρμακα Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιούνται ευρέως τα λεγόμενα υβριδικά φάρμακα σε πολλές περιπτώσεις και ιδιαίτερα στα λεγόμενα αυτοάνοσα νοσήματα. Τα φάρμακα αυτά, πέρα από τις όχι πάντα σταθερές επιδράσεις, έχουν σταθερά παρενέργειες και ιδιαίτερα με το κεντρικό νευρικό σύστημα, όπου προκαλούν επιλεπτογενείς διαταραχές. Οι διαταραχές αυτές ακόμα και όταν κλινικά δεν είναι […]
Η επιληψία και οι ψευδαισθήσεις του καταρράκτη. Ο «καταρράκτης» του ματιού είναι πλέον μια δεδομένη πάθηση σε γηραιά άτομα, ασθενείς με κληρονομικά ή αυτοάνοσα νοσήματα. Η χειρουργική επέμβαση είναι σύντομη, πολύ απλή και με άκρως θεωρητικά ρίσκα. Παρόλα αυτά στον γεροντικό κυρίως καταρράκτη υπάρχει μια παραλλαγή που μπορεί να δημιουργήσει τις δυσκολίες. Σε ορισμένες περιπτώσεις […]
Σ’ όλες τις μορφές κρίσεων ναρκοληψίας υπάρχει πάντα το υπόβαθρο μίας υποθαλαμικής δυσλειτουργίας.
Στο σύγχρονο και «στρεσογόνο» κόσμο είναι λογικό ότι η μελέτη της συμπεριφοράς από τους επιστήμονες έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις.
Σε πάρα πολλές νευρολογικές και ψυχιατρικές ασθένειες αλλά πολύ πιθανόν και σε διάφορα αυτοάνοσα και εκφυλιστικά νοσήματα έχουμε μια δυσλειτουργία του αιματικού φραγμού του εγκεφάλου.
Οι λεγόμενες «χαμηλής έντασης» θρομβώσεις είναι ιδιαιτέρα επικίνδυνες για το κεντρικό νευρικό σύστημα.
Πολλές φορές στα λεγόμενα αυτοάνοσα νοσήματα ο οργανισμός χωρίς κανένα ιδιαίτερο λόγο παράγει αντισώματα εναντίων των φωσφολιπιδίων∙ πρόκειται για πρωτεΐνες που δημιουργούνται από τον ίδιο τον οργανισμό και έχουν σκοπό να συνδεθούν με τα φωσφολιπίδια.
Πράγματι «μάχοντας» χρόνια ολόκληρα τη νόσο του Alzheimer, έχει διαπιστωθεί ότι ασθενείς μ’ αυτήν τη νόσο έχουν πολλά περισσότερα αντισώματα στο αίμα τους σε σχέση με τους υγιείς.