Νυχτερινός τρόμος (pavor nocturnus) και εγκεφαλική δυσλειτουργία
Όταν παρουσιάζεται ο νυχτερινός τρόμος με χαρακτηριστικά τη φοβία, την έντονη κραυγή και τις ψευδαισθήσεις, είναι αποτέλεσμα διαταραχής στο μεσεγκέφαλο.
Όταν παρουσιάζεται ο νυχτερινός τρόμος με χαρακτηριστικά τη φοβία, την έντονη κραυγή και τις ψευδαισθήσεις, είναι αποτέλεσμα διαταραχής στο μεσεγκέφαλο.
Στις αρχές του 21ουαιώνα ξεκινάει μία νέα εποχή που αφορά την έρευνα και θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Στον τομέα του αυτισμού τα τελευταία χρόνια έχει αποδειχθεί ότι ο συνδυασμός σε ότι αφορά θεραπείες και νέες τεχνολογίες δίνει ένα τεράστιο θεραπευτικό πλεονέκτημα.
Η παρουσία του ειδικού γιατρού με γνώση και εμπειρία στο θέμα του αυτισμού είναι απαραίτητη από τα πρώτα κιόλας διαγνωστικά συμπεράσματα.
Ο Leo Kanner ήταν Αυστριακός ψυχίατρος ο οποίος για πρώτη φορά το 1943 εισήγαγε τον όρο «παιδικός αυτισμός» στην Ιατρική.
Τα Θ κύματα αποτελούν συγκεκριμένη αφετηριακή αναγνώριση της εγκεφαλικής δραστηριότητας στον αυτιστικό ασθενή, έτσι όπως καταγράφεται στο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα.
Η βιογραφική μνήμη και τα επεισόδια της καθημερινότητας είναι αυτά που δεν καταγράφονται σωστά στη μνήμη των αυτιστικών παιδιών.
Ο θάλαμος είναι ένας εγκεφαλικός σχηματισμός από φαιά ουσία ο οποίος βρίσκεται περίπου στο κέντρο του εγκεφάλου ˙ πρόκειται ουσιαστικά για τον ενδιάμεσο σταθμό των αισθητηριακών ερεθισμών.
Κατά την εγρήγορση, δηλαδή κατά τη διάρκεια της μέρας, ο εγκέφαλος καταγράφει καινούργιες πληροφορίες.
Το σύνδρομο Sckenck αποτελεί χαρακτηριστική νευρολογική νόσος που έχει ανακαλυφθεί τα τελευταία χρόνια και δηλώνει διαταραχή του ύπνου.
Στο στέλεχος του εγκεφάλου υπάρχουν νευρωνικά τόξα τα οποία ρυθμίζουν την αφύπνιση σε συγκεκριμένα στάδια του ύπνου.
Ο ύπνος αποτελεί ένα ενεργειακό φαινόμενο που κατευθύνεται από συγκεκριμένα νευρωνικά τόξα του εγκεφάλου.
Η μελέτη των μυών είναι πολύ ουσιαστική κατά τη διάρκεια του ύπνου.
Τα στοιχεία του εγκεφάλου είναι χαρακτηριστικές εκφορτίσεις της εγκεφαλικής δραστηριότητας κατά τη διάρκεια του ύπνου.
Ο ύπνος ερευνήθηκε ουσιαστικά για πρώτη φορά στα τέλη της δεκαετίας του 1920 από το Γερμανό μεγάλο επιστήμονα και νευρολόγο Hans Berger στο νοσοκομείο Σαριτέ του Βερολίνου.
Το 1937 ο Alfred Lee Loomis από την ομοσπονδιακή Νέα Υόρκη κατέγραψε για πρώτη φορά τα διάφορα στάδια του ύπνου με εγκεφαλογράφημα στο ινστιτούτο της Tuxedo Park.
Στην καταγραφή του ύπνου πολλές φορές στο στάδιο του βαθύ ύπνου παρατηρούμε χαρακτηριστικά μεγάλα κύματα, τα ονομαζόμενα Δ κύματα του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος.
Όσον αφορά την έρευνα του ύπνου, μία καινούργια παράμετρος είναι οι νέες τεχνικές και μέθοδοι εξετάσεων που εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια.
Με τη νευροοπτική μπορούμε να μελετήσουμε ποια κύτταρα, με ποιον τρόπο, σε ποιο χρονικό διάστημα και με ποια ένταση διεγείρονται και πως επικοινωνούν μεταξύ τους ή πως αδρανοποιούνται παραπλήσια νευρικά κύτταρα.
Τα κύτταρα-καθρέφτες έχουν συγκεκριμένη τοποθεσία στον εγκέφαλο. Η θέση τους εντοπίζεται κυρίως στην περιοχή του ιππόκαμπου και του προμετωπιαίου λοβού.