Αυτοτραυματισμός και θλίψη
Στον εγκέφαλο μας υπάρχει ένα νευρωνικό τόξο που ρυθμίζει τη βιωματική ένταση των διαφόρων αισθημάτων
Στον εγκέφαλο μας υπάρχει ένα νευρωνικό τόξο που ρυθμίζει τη βιωματική ένταση των διαφόρων αισθημάτων
Ανεβαίνοντας ο μέσος όρος επιβίωσης, το λεγόμενο ευδόκιμο ζωής, αυξάνονται και τα συμπτώματα της προοδευτικής πολυεστιακής εγκεφαλοπάθειας
Κλινικά έχουμε παρατηρήσει στη Βιονευρολογική, σε αρκετά υψηλό ποσοστό ιδιαίτερα ασθενών με διάφορες εξαρτήσεις, να διαπιστώνεται κατά τις ψυχομετρικές εξετάσεις μια προδιάθεση γενετικού τύπου για εξαρτησιογόνα
Αναμενόμενα, τα τελευταία χρόνια με το μεγάλο αριθμό επιληπτικού συνδρόμου που έρχονται στο διαγνωστικό φως, βγήκε στην επιφάνεια και η ερώτηση της γονιδιακής προδιάθεσης
Μπορεί κανείς να αναρωτηθεί σε τι έχει ενδιαφέρον αυτή η διαπίστωση
Δυο αιώνες πριν, ένας Αμερικάνος χειρουργός, ο Γουίλιαμ Μπίμοτ, παρατηρώντας σε τομές το στομάχι διαπίστωνε ότι σε περίπτωση κατάθλιψης ή κακής διάθεσης είχε μια λευκότητα ο βλεννογόνος του μαζί με μια ατονία
Τα παιδιά που χαρακτηρίζονται σαν «δύσκολα», φτάνουν σε ένα ποσοστό 10% στη σύγχρονη κοινωνία
Καταρχάς, με την έννοια «συνηθισμένο» τραύλισμα χαρακτηρίζουν οι γιατροί μια, κυρίως κληρονομικής προδιάθεσης, εγκεφαλική διαταραχή, που προκαλεί το τραύλισμα