Η «τύχη» της «μονήρης» επιληπτικής κρίσης
Στην Βιονευρολογική, όπως και σε άλλα πάρα πολλά διαγνωστικά νευρολογικά κέντρα, υπάρχει πάντοτε το δίλλημα μιας κάποιας θεραπείας μετά από μια «μονήρης» επιληπτική κρίση.
Στην Βιονευρολογική, όπως και σε άλλα πάρα πολλά διαγνωστικά νευρολογικά κέντρα, υπάρχει πάντοτε το δίλλημα μιας κάποιας θεραπείας μετά από μια «μονήρης» επιληπτική κρίση.
Η επιληψία μπορεί να είναι ένα παιχνίδι της λειτουργίας τμημάτων του εγκεφάλου που εναλλάξ να παρουσιάζεται σε διάφορα σημεία, διαφορετικό χρόνο με διαφορετική ένταση.
Πάρα πολλές φορές, η επιληψία τον τελευταίο καιρό λόγω των εξελιγμένων διαγνωστικών μέσων (εικοσιτετράωρη ηλεκτροεγκεφαλογραφική καταγραφή), μας δίνει την ευκαιρία και με την βοήθεια βιντεοκάμερας να παρατηρήσουμε επιληπτικές κρίσεις, οι οποίες κάνουν την εμφάνιση τους σαν διανοητικές διαταραχές.
Σήμερα υπάρχουν ειδικά διαγνωστικά μηχανήματα, «φορτισμένα» με ψηφιακό υλικό αλγορίθμων, που μπορούν να αναγνωρίζουν επαναλαμβανόμενα σήματα του εγκεφάλου, παθολογικά και φυσιολογικά.
Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα νευρολογικά και διαγνωστικά, ακτινολογικά «εργαλεία» , η υπολογιστική μαγνητική τομογραφία δεν έχει καμία ακτινοβολία, καμία επιβάρυνση για τον ασθενή και διέπεται από μια τέτοια ψηφιακή τεχνολογία, που επιτρέπει κυριολεκτικά «κατορθώματα».
Παλαιότερα, ήταν η ανάγκη στην καθημερινότητα, σε ότι αφορά την νευρολογική εξέταση, η πολύωρη έρευνα του ασθενούς με πρωτόγνωρα και τακτικά επώδυνα διαγνωστικά μέσα.
Τον τελευταίο καιρό που οι πληθυσμιακές ομάδες γίνονται όλο και πιο ευπαθείς στις μικροβιολογικές και ιδιαίτερα ιογενείς λοιμώξεις, εμφανίζεται τακτικά όπως διαπιστώνουμε και στην Βιονευρολογική, η κλινική εικόνα της οξείας μυελίτιδας.
Οι λοιμώξεις του νευρικού συστήματος, όπως έχουμε δει και εδώ στην Βιονευρολογική, είναι ένα «σταυρόλεξο».
Πρόκειται για διεθνείς πλέον ιατρικές ορολογίες σε όσον αφορά τις σχισμές που παρατηρούνται στην στοματική και ρινική κοιλότητα.
Υπάρχει μια κατάσταση που παρουσιάζεται τελείως ξαφνικά, ιδιαίτερα σε καταθλίψεις, ή μετά από έντονο στρες, ακραία δραστηριότητα, στέρηση ύπνου και γενικά ταλαιπωρία.
Πρόκειται για την, κλινικά, πιο «ύπουλη» μορφή της νόσου του Αλτσχάϊμερ· αυτή με την σταδιακή εξέλιξη. Από τις παρατηρήσεις μας στην Βιονευρολογική, έχουμε στην « βραδεία» πορεία ξαφνικά μια στιγμή την έκρηξη της νόσου.
Πρόκειται για μια τεχνική που έκανε την είσοδο της στην νευρολογία, λύνοντας πάρα πολλά διαγνωστικά και θεραπευτικά προβλήματα, τα τελευταία χρόνια. Συνδυάζεται με την αγγειογραφία και έχει στόχο τον εμβολιασμό ειδικών αγγείων έτσι ώστε να αποφευχθεί τυχόν αιμορραγία.
Το εγκεφαλονωτιαίο υγρό, το λαμβάνουμε μετά από μια οσφυονωτιαία παρακέντηση, που είναι μια σχετικά ανώδυνη και γρήγορη εξέταση και ακολουθείται η ανάλυση του, προκειμένου να λάβουμε πληροφορίες που μόνο αυτό μπορεί να προσφέρει σε ορισμένα διαγνωστικά προβλήματα.
Στην νευρολογία, πάντοτε τα μεγαλύτερα διαγνωστικά προβλήματα, ήταν η κατάσταση της ενδοκρανιακής πιέσεως. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, αυτό μπορούσε να γίνει με μια μέτρηση, σε μια χρονική φάση, και κάτω από ειδικές συνθήκες.
Το οφθαλμικό σηραγγώδες αιμαγγείωμα προκαλεί πονοκεφάλους, που μοιάζουν ιδιαίτερα με αυτούς της ημικρανίας.
Πρόκειται για ένα πολύ σπάνιο συνδυασμό όπου έχουμε μια διαταραχή της ομιλίας λόγω βλάβης της ίδιας της γλώσσας.
Στην Βιονευρολογική έχουμε μάθει να ψάχνουμε σοβαρά διαγνωστικά στοιχεία, εξετάζοντας διεξοδικά την αισθητικότητα του ασθενούς
Πλέον στη νευροψυχιατρική και ιδιαίτερα τακτικά εδώ στη Βιονευρολογική, η εξέταση του κεντρικού και περιφερικού νευρικού συστήματος και ιδιαίτερα του εγκεφάλου έχει ξεφύγει από τα «κλασσικά» όρια.
Από την πείρα στη Βιονευρολογική, διαγνωστικά, το πρόβλημα είναι πιο περίπλοκο όταν ο ασθενής δεν γνωρίζει το τυχόν σύμπτωμα διπλωπίας που έχει.
Νέες έρευνες πιστοποιούν ότι στην σκλήρυνση κατά πλάκας πέρα από τις φλεγμονές, ένα σοβαρό καταστρεπτικό ρόλο παίζουν και οι διαταραχές των μιτοχονδρίων των νευροκυττάρων.