Αγγεία – κίνηση – σκέψη
Στην κλινική νευρολογία αυτό που πρέπει να προσέχουμε ιδιαίτερα σε υπερήλικες ασθενείς είναι ο συνδυασμός διαταραχών που εμφανίζονται και αφορούν τις διαταραχές της νοημοσύνης, κίνησης και των αγγειακών συμπτωμάτων.
Στην κλινική νευρολογία αυτό που πρέπει να προσέχουμε ιδιαίτερα σε υπερήλικες ασθενείς είναι ο συνδυασμός διαταραχών που εμφανίζονται και αφορούν τις διαταραχές της νοημοσύνης, κίνησης και των αγγειακών συμπτωμάτων.
Στη νόσο του Parkinson τα on-off φαινόμενα εμφανίζονται με απότομη και απροειδοποίητη διαταραχή των κινήσεων, έτσι που ο ασθενής να μένει «παγωμένος» και να μην μπορεί να κινηθεί ακόμα παρόλο που καταβάλλει τη μέγιστη δύναμη.
Όταν για διάφορους λόγους (αν για παράδειγμα υπάρχει διαβήτης, υπέρταση, υπερχοληστερολαιμία κ.α.) έχουμε τα λεγόμενα «στρατηγικά» έμφρακτα, μετά τη μέση ηλικία η διαταραχή της ευφυΐας παρουσιάζεται σε εκτεταμένο βαθμό.
Τα αγγεία παρουσιάζουν ευπάθειες ποικίλης επικινδυνότητας· τέτοιες είναι η θρομβοπενία ή κάποιες λοιμώξεις ορισμένων στοιχείων του αίματος.
Σε περιπτώσεις διαταραχής των εγκεφαλικών αγγείων, ανάλογα την περιοχή του εγκεφάλου που αρδεύουν και ιδιαίτερα του φλοιού έχουμε και συγκεκριμένη συμπτωματολογία.
Η υαλίνωση είναι αρτηριοσκληρωτική διαταραχή που προσβάλει κυρίως τα μικρά τριχοειδή αγγεία του εγκεφάλου σε διάφορες περιοχές, ιδιαίτερα στις πιο κεντρικές.
Αρκετοί μεσήλικες αντιλαμβάνονται ότι αυξάνεται το βάρος τους ενώ τρώνε την ίδια ποσότητα φαγητού.
Πρόκειται για ένα συνδυασμό που συναντάμε τακτικά σε ασθενείς προχωρημένης ηλικίας.
Η απραξία βάδισης ως κλινική εικόνα χαρακτηρίζει περιπτώσεις υδροκεφαλισμού χαμηλής ή κανονικής πίεσης καθώς επίσης και την υποφλοιώδη αρτηριοσκληρωτική εγκεφαλοπάθεια.
Κατά τη διάρκεια της μέσης και προχωρημένης ηλικίας, το αδέξιο βάδισμα και η ταυτόχρονη ελάττωση της μνήμης είναι μία επικίνδυνη κατάσταση.
Έρευνες έχουν δείξει ότι η διαταραχή στο συγχρονισμό εμφάνισης και διάταξης ορισμένων πρωτεϊνών στον εγκέφαλο είναι η αιτία για την εμφάνιση της νόσου του Parkinson.
Η σύγχρονη βιολογία έχει εντοπίσει περίπου εννιά γενετικούς τόπους που είναι υπεύθυνοι για την εμφάνιση της νόσου του Parkinson.
Συχνά σε ηλικιωμένους ασθενείς προκύπτει ενοχλητική ακράτεια ούρων ή επιτακτική ανάγκη ούρησης και παράλληλα δυσκολία της κίνησης κατά τη βάδιση.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι διαταραχές της βάδισης, ιδιαίτερα όταν έχουμε και στοιχεία πυραμιδικής διαταραχής, ξεκινάνε από το μετωπιαίο λοβό όπου βρίσκεται και η έδρα των πυραμιδικών κυττάρων.
Με την πάροδο των χρόνων οι ηλικιωμένοι ασθενείς πέρα από τη συνήθη διαταραχή των γνωστικών λειτουργιών εμφανίζουν και μία επιτακτική ανάγκη για ούρηση ταυτόχρονα με δυσκινησία βάδισης των κάτω άκρων.
Η αρτηριοσκλήρυνση σε χρόνια μορφή μπορεί να προάγει ή και να προκληθεί από αρτηριοσκληρωτικές μορφές οι οποίες έχουν τη βάση τους σε μία διαταραχή των μιτοχονδρίων των κυττάρων.
Οι πάσχοντες από χρόνια υπέρταση πρέπει να αποφεύγουν πάση θυσία τη δημιουργία κάποιας μορφής εγκεφαλοπάθειας που μπορεί να έχει πολύ δυσάρεστες συνέπειες.
Οι παραϋπνίες είναι διαταραχές του ύπνου που εμφανίζονται κυρίως κατά τη διάρκεια του βαθύ ύπνου και αποτελούν για πάρα πολλούς ανθρώπους καθημερινή ενόχληση η οποία έχει μία συγκεκριμένη ιδιομορφία· ενώ είναι ιδιαίτερα ανυπόφορη σαν συμπτωματολογία, εντούτοις, δε γίνεται αμέσως αντιληπτή από τον ασθενή.
Έχει διαπιστωθεί σύνδεση μεταξύ αϋπνίας και κατάθλιψης σε ασθενείς που δεν μπορούν να κοιμηθούν καλά.
Οι παραϋπνίες είναι συγκεκριμένες ομάδες διαταραχών του ύπνου οι οποίες εμφανίζονται κατά αποκλειστικότητα σχεδόν μία ώρα μετά τον ύπνο και κυρίως μετά το στάδιο του βαθύ ύπνου.