Είναι το απότομο «βύθισμα» του κορμιού στο κενό μια επιληπτική κρίση;
Ασφαλώς το απότομο «βύθισμα» με απώλεια των αισθήσεων αποτελεί κατά κύριο λόγο μια ένδειξη επιληπτικής κρίσης.
Ασφαλώς το απότομο «βύθισμα» με απώλεια των αισθήσεων αποτελεί κατά κύριο λόγο μια ένδειξη επιληπτικής κρίσης.
Η επιληπτική κρίση σαν εγκεφαλική αντίδραση μπορεί να αποτελεί, από ότι έχουμε δει από την μακροχρόνια εμπειρία μας στην Βιονευρολογική, ένα δραματικό γεγονός με τονικές, κλονικές συσπάσεις των μυών, ή μπορεί επίσης να είναι μόνο μια στιγμιαία συνειδησιακή διαταραχή που πολλές φορές περνάει απαρατήρητη.
Μερικές περιπτώσεις από το αρχείο της Βιονευρολογικής, επιβεβαιώνουν τα αποτελέσματα αυτά που έγιναν γνωστά από Γερμανικές κλινικές, που εξέτασαν το ουραιμικό αιμολυτικό σύνδρομο και την γενικευμένη νεφρική ανεπάρκεια, ύστερα από λοίμωξη από E.C..
Μια μεγάλη έρευνα της Αμερικάνικης Γηριατρικής Εταιρείας παρουσίασε μεγάλο σκεπτικισμό, σε ότι αφορά φαρμακευτική αγωγή στους ηλικιωμένους.
Περιπτώσεις επιπλοκής εγκεφαλοπάθειας, λόγω του ιού JC, έχουμε δει εδώ στην Βιονευρολογική, αρκετές φορές.
Η δυσκαταποσία είναι μια εκδήλωση της λειτουργίας της κατάποσης, η οποία είναι ένα αντανακλαστικό που έχει την έδρα του στο μεσεγκέφαλο.
Πρόκειται για ένα σύνδρομο, που συνήθως συμβαδίζει με την προοδευτική εστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια και δημιουργείται κλινικά, μετά από διαταραχή απομυελινωτικού τύπου σε κάποιες περιοχές του κροταφικού λοβού.
Έχουμε εδώ μια συγκεκριμένη διαταραχή, όπως «βγαίνει» και από τις παρατηρήσεις μας στην Βιονευρολογική, όπου έχουμε συγκεκριμένη φθορά, κυρίως της λευκής ουσίας και μάλιστα τόσο σε φλοιϊκό επίπεδο όσο και στην παρεγκεφαλίδα, που πιστοποιείται με τις νευροφυσιολογικές εξετάσεις και κυρίως νευροαπεικονιστικές εξετάσεις της μαγνητικής τομογραφίας του εγκεφάλου.
Πρόκειται για την ουσία, όπως έχουμε δει και στην Βιονευρολογική, για μια παρόμοια διαταραχή απομυελινωτικού τύπου, που προσβάλλει σταδιακά και βαθμιαία, κυρίως τα νεύρα και τους νευροάξονες του κροταφικού και ινιακού λοβού, δημιουργώντας μια κατάσταση διαταραχής σε ότι αφορά την μετάδοση της νευρικής ώσης.
Πρόκειται για μια αρρώστια που χαρακτηρίζεται από οφθαλμοπληγία και μικτή αισθητικο-παρεγκεφαλιδική αταξία.
Αποκεντρομολοποίηση λέμε όλες εκείνες τις καταστάσεις όπου ένα νευρολογικό πρόβλημα παρουσιάζει μια διαταραχή, μακριά από την περιοχή που συμβαίνει το τραυματικό ή όποιο άλλο επεισόδιο.
Η ενδοτοξικότητα· πρόκειται για ένα φαινόμενο συνηθισμένο σε τραυματισμούς, δηλητηριάσεις ή άλλες διαταραχές της ισορροπίας της εγκεφαλικής ουσίας και κυρίως εναπόκειται στο κακό συντονισμό των λεγόμενων νευροδιαβιβαστών.
Τα νευρικά κύτταρα και ιδιαίτερα αυτά του εγκεφάλου, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα σε κάθε είδους επηρεασμού.
Κάτι που φοβάται, ο κάθε κλινικός νευρολόγος, είναι η δημιουργία μικρών ή μεγάλων οιδημάτων, δηλαδή συλλογή υγρού στα διάφορα σημεία του εγκεφάλου.
Στο κέντρο ακριβώς του εγκεφάλου, υπάρχει η υπόφυση, ένας αδένας, ο οποίος συντονίζει όλο το ορμονικό σύστημα και δευτερογενώς ακόμη πρωτεΐνες, λίπος και γλυκόζη που χρειάζεται ο εγκέφαλος τόσο για την προστασία του όσο και για την συντήρηση του ακόμη και για την άμυνα του.
Μετά από κάθε τραυματισμό ή φλεγμονή στον εγκέφαλο και διαταραχή των ιστών του, έρχεται μια κατάσταση την οποία μπορούμε να ονομάσουμε ένα «βιολογικό χάος», στο οποίο ο ίδιος ο εγκέφαλος προσπαθεί να διορθώσει τις βλάβες που έχουν προκληθεί.
Οι ελεύθερες ρίζες οξυγόνου είναι φορτισμένα μόρια οξυγόνου, συνδεδεμένα με τμήματα σιδήρου, που συνήθως προκύπτουν μετά από μια λοίμωξη ή τραυματισμό, εντός του αίματος.
Στον εγκέφαλο είναι τα πάντα θέμα «ισορροπιών».
Δυστυχώς για την Ελλάδα δεν υφίσταται ακόμη, σε βάση ρουτίνας, η εξέταση της κίνησης των ποζιτρονίων δια της μαγνητικής τομογραφίας.
Όλες οι εξετάσεις σήμερα που υπάρχουν στη σύγχρονη νευρολογία βασίζονται σε μετρήσεις της εγκεφαλικής ροής του αίματος ή του μεταβολισμού της γλυκόζης ή πολύ περισσότερο της μεταβολής των μικρών ηλεκτρικών πεδίων.