Ο «θάνατος» του νευρικού κυττάρου
Τα νευρικά κύτταρα και ιδιαίτερα αυτά του εγκεφάλου, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα σε κάθε είδους επηρεασμού.
Τα νευρικά κύτταρα και ιδιαίτερα αυτά του εγκεφάλου, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα σε κάθε είδους επηρεασμού.
Μια σειρά από μηχανήματα τα οποία αξιοποιούμε και εμείς στην Βιονευρολογική, όπως είναι οι πολύωρες νευροφυσιολογικές καταγραφές ή απεικονιστικές μέθοδοι (υπολογιστικής τομογραφία), ανοίγουν πλέον νέες διαστάσεις στην διάγνωση και στην πραγματοποίηση συλλογής πληροφοριών σχετικά με τη λειτουργία ή τη δυσλειτουργία του εγκεφάλου.
Οι νευροεπιστήμες και ιδιαίτερα η «δεκάδα του εγκεφάλου» του περασμένου αιώνα που ξεκίνησε από την Αμερική, έδωσαν αποτελέσματα ερευνών που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο.
Κάτι που φοβάται, ο κάθε κλινικός νευρολόγος, είναι η δημιουργία μικρών ή μεγάλων οιδημάτων, δηλαδή συλλογή υγρού στα διάφορα σημεία του εγκεφάλου.
Τα πολυπαραγοντικά γονίδια, δηλαδή αυτό σημαίνει πολλά μαζί, παίζουν ένα ρόλο ουσιαστικό και στην κατασκευή και στην λειτουργία του εγκεφάλου.
Το έσω ους είναι ένας μηχανισμός ακριβώς στο μέσο της ακουστικής οδού, όπου κυρίως εντός οργάνου, που λέγεται κοχλίας, περιέχει κάποια τριχοειδή κύτταρα τα οποία είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα και πάλλονται κατά τον ήχο, έτσι ώστε να παραχθεί η ακοή, η οποία σαν κίνηση μετά μεταβιβάζεται πιο κάτω, για να γίνει βιοχημική αντίδραση και βίωμα του εγκεφάλου.
Υπάρχουν πολλές μορφές εμβοών, που ταλαιπωρούν τους ασθενείς και εμφανίζονται εντελώς στα ξαφνικά ή ύστερα από κάποιο σημαντικό επεισοδιακό γεγονός, το οποίο συνοδεύεται από έντονο στρες.
Ισχύει πλέον το «ρητό», ότι όποιος πάει πρώτη φορά στην όπερα ή θα ενθουσιαστεί και θα το ακούει για πάντα ή θα απογοητευτεί και δεν θα ξαναπάει.
Τα ακουστικά προκλητά δυναμικά είναι κύματα που καταγράφουμε μετά από έναν ακουστικό ερεθισμό από το «ακουστικό» κέντρο του εγκεφάλου.
Το πρόβλημα της μειωμένης δραστηριότητας του μετωπιαίου λοβού στις ψυχώσεις έχει γίνει από πολλές έρευνες δεκτό, αλλά πιστοποιήθηκε περισσότερο με τις σύγχρονες απεικονιστικές μεθόδους όπως είναι η μαγνητική τομογραφία και το Spect.
Συνήθως μιλάμε για σύνδρομα επικοινωνιακής διαταραχής σε ασθενείς όταν έχουμε την εντύπωση ότι ενώ είναι «ξύπνιοι» δεν μπορούν να αντιδράσουν στις ερωτήσεις μας.
Ανατομικά πρόκειται ουσιαστικά για την τρίτη έλικα του μετωπιαίου λοβού, η οποία θεωρείται κατά τον Μπροκά και κέντρο της κινητικής ικανότητας για την ομιλία.
Πρόκειται για ένα φαινόμενο εγκεφαλικής λειτουργίας το οποίο έχει ένα εύρος μεγάλο.
Τα τελευταία χρόνια, λόγω της αύξησης των δυνατοτήτων των εξεταστικών μεθόδων, μεγαλώνει κάθε τόσο ο αριθμός των αυτοανόσων νοσημάτων.
Τα αυτοάνοσα νοσήματα, μια σειρά από αρρώστιες που εκδηλώνονται από το ίδιο το σώμα προς τον εαυτό του σε πολλές περιοχές, όργανα ή και συνδυασμό λειτουργιών έχει σαν αρχή μια δυσλειτουργία στον εγκέφαλο και χαρακτηριστικά στα νευρωνικά τόξα που περνάνε από τη λεγόμενη νήσο του εγκεφάλου.
Οι εξαρτήσεις είναι μάλλον το πιο διαδεδομένο πρόβλημα που υπάρχει αυτή τη στιγμή στον πολιτισμένο κόσμο.
Στην Βιονευρολογική, πολύ τακτικά βλέπουμε παθολογικές εκφράσεις όπου είναι «μπερδεμένα» σωματικά προβλήματα με αισθήματα π.χ. έντονος πόνος στο στομάχι ή σεξουαλικές αντιδράσεις ακόμα και διαταραχές του προσανατολισμού του σώματος.
Η μελωδία της γλώσσας μετά από εντατικές έρευνες πιστοποιήθηκε να έχει ένα σχετικά εκτεταμένο νεύρο (νευρωνικό τόξο) στο δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου.
Η νευρογλοία αποτελεί το 85% της εγκεφαλικής ουσίας και σε ότι αφορά την λειτουργική της προσφορά υπήρξε μέχρι τα τελευταία 10 χρόνια τελείως υποτιμημένη.
Τα ψυχιατρικά προβλήματα μπορεί να είναι διάφορα και να προέρχονται από διάφορα νευρωνικά τόξα του εγκεφάλου.