Στελέχη του έρπητα και νευρικό σύστημα
Ο ιός του έρπητα έχει πάρα πολλά στελέχη.
Ο ιός του έρπητα έχει πάρα πολλά στελέχη.
Επειδή η ερπητική εγκεφαλίτιδα μαζί με τον έρπητα καθώς επίσης και με το «ντόμινο» των άλλων ιϊκών και βακτηριακών λοιμώξεων που προκαλεί είναι συγκεκριμένη και γνωστή εικόνα, πρέπει να θεωρηθεί ότι ανάλογη θα είναι και η θεραπευτική αγωγή που θα γίνει.
Πολύ τακτικά εμφανίζεται η κατάσταση μίας πυρετικής διαταραχής με εστιακές βλάβες των νεύρων, π.χ. παρέσεις και έντονη κεφαλαλγία.
Εκτός από τις διαταραχές της συνείδησης, η χαρακτηριστική εγκεφαλίτιδα από έρπη δημιουργεί πολύ τακτικά μία πάρεση κάπου στο σώμα και κυρίως στο πρόσωπο.
Όταν ο ιός του έρπητα «χτυπάει», κατά κύριο λόγο προσβάλλει το κεντρικό νευρικό σύστημα, δηλαδή τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό.
Μία χαρακτηριστική εικόνα, ενδεικτική όμως για τις βλάβες που προκαλεί στον εγκέφαλο ο έρπης, είναι μία περίπτωση που παρατηρήσαμε δύο φορές στο δικό μας ιατρείο.
Τα τελευταία χρόνια έχει ανακαλυφθεί ότι υπάρχει μία ιδιαίτερη ευαισθησία του εγκεφαλικού παρεγχύματος σε ότι αφορά την παραγωγή διάφορων αντισωμάτων από το ανοσοποιητικό σύστημα κατόπιν πρόκλησης κάποιου αιτίου που το οδηγεί σε υπερδραστηριότητα.
Η εγκεφαλίτιδα των NMDA-υποδοχέων προκαλεί κατά κύριο λόγο πυρετό, πονοκεφάλους και με τη σειρά οπτικές-ακουστικές διαταραχές και διαταραχές της συμπεριφοράς.
Σε πρώτο, δεύτερο, ακόμη και τρίτο στάδιο, μετά από μία λοιμώδη μονοπυρήνωση υπάρχει κατά κανόνα και μία προσβολή του νευρικού συστήματος και ιδιαίτερα του τμήματος του εγκεφάλου.
Σύμφωνα με τις περιπτώσεις ασθενών με σκλήρυνση κατά πλάκας και έρευνες που έχουν γίνει σε πάρα πολλές κλινικές ανά τον κόσμο, έχει πιστοποιηθεί αρκετές φορές ότι ένας «προάγγελος» λοιμώδους μονοπυρήνωσης υπήρχε σε αρκετές μορφές σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Μία συνηθισμένη εικόνα που παρατηρείται ύστερα από καρδιακά εμφράγματα είναι η εμφάνιση μίας μικρής ή μεγάλης κατάθλιψης σε ασθενείς που υπέστησαν αυτά.
Η ινομυαλγία είναι από τις πλέον γνωστές μορφές του νευροπαθητικού πόνου και η αιτία της αναζητείται με επιμονή τα τελευταία χρόνια σε διάφορα εργαστήρια ανά την υφήλιο.
Η συγκεκριμένη διάγνωση έχει καθιερωθεί τόσο στην ψυχιατρική όσο και στην ψυχολογία και χρησιμοποιείται για επαγγελματική κατανόηση και ιατρική επικοινωνία.
Η διαταραχή της ομοιόστασης αποτελεί μία κατάσταση η οποία κατά κάποιον τρόπο σε χρόνια διαταραχή «γεννάει» ένα σύνδρομο πάρκινσον, κυρίως άτυπου χαρακτήρα.
Αναμφισβήτητα σήμερα ζούμε περισσότερα χρόνια και αυτό μεταξύ άλλων έχει σαν αποτέλεσμα να γνωρίζουμε πιο πολλά για τις ανίατες αρρώστιες.
Οι ενδοκρινείς αδένες επηρεάζουν κατευθείαν τον εγκέφαλο διότι το προϊόν τους, οι ανάλογες ορμόνες δηλαδή, «εκβάλλει» στο αίμα και από εκεί μέσω του αίματος και μέσω «περάσματος» από τον αιματικό φραγμό στον εγκέφαλο και συγκεκριμένα στον υποθάλαμο και στην υπόφυση, όπου και διευθύνεται η όλη διαδικασία της ενδοκρινικής παραγωγής.
Ένας ελαφρύς τρόμος που μπορεί να παρουσιαστεί με ρυθμικό τρόπο και στα δύο χέρια και αυτό αποτελεί την τυπική εικόνα του τρόμου στο πάρκινσον μπορεί να εναλλάσσεται με άρρυθμες «εκτινάξεις» των δαχτύλων ή των μυών οι οποίες ονομάζονται και μυοκλονίες.
Οι διαταραχές της αρτηριακής πίεσης στο άτυπο πάρκινσον είναι πάρα πολύ ισχυρές και είναι μάλιστα το κύριο χαρακτηριστικό της ατροφίας πολλαπλών συστημάτων η οποία σαν κλινική εικόνα κυριαρχεί σ’ αυτές τις καταστάσεις.
Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στη νόσο του πάρκινσον είναι η εμφάνιση των λεγόμενων μυϊκών συσπάσεων, των μυοκλονιών.
Το σύνδρομο πάρκινσον χαρακτηρίζεται από τον τρόμο των χεριών, την ακινησία και την σπασμωδικότητα των άκρων.