Επιληψίες και μετεγχειρητική έρευνα
Στην περίπτωση μίας χειρουργικής επέμβασης για την αντιμετώπιση των επιληπτικών κρίσεων, κατά κύριο λόγο υπάρχει μία απομάκρυνση τμημάτων του κροταφικού λοβού.
Στην περίπτωση μίας χειρουργικής επέμβασης για την αντιμετώπιση των επιληπτικών κρίσεων, κατά κύριο λόγο υπάρχει μία απομάκρυνση τμημάτων του κροταφικού λοβού.
Το έτος 1953 στο Μόντρεαλ του Καναδά έγινε μία εγχείρηση σε έναν ασθενή με επιληπτικές κρίσεις όπου του αφαιρέθηκαν και από τις δύο μεριές τα κέντρα των ιππόκαμπων.
Σύμφωνα με τα διεθνή πρωτόκολλα, η χειρουργική θεραπεία για τις επιληπτικές κρίσεις πρέπει να αποφασισθεί μετά την πάροδο δύο ετών περίπου με σύγχρονες καταγραφές της εγκεφαλικής δραστηριότητας για όλο αυτό το χρονικό διάστημα, όταν υπάρχει μία θεραπευτική αδυναμία με τα αντιεπιληπτικά φάρμακα.
Όπως έχουν δείξει μακροχρόνιες έρευνες, κατά κύριο λόγο σε θεραπευτικά «ανθεκτικές» επιληψίες υπάρχει το πρόβλημα των παρακαμπτηρίων νευρωνικών τόξων.
Σήμερα πλέον διαθέτουμε πολλούς τρόπους ελέγχου της εγκεφαλικής διεγερσιμότητας για θεραπευτικούς σκοπούς σε ότι αφορά τις επιληψίες.
Η σχέση αυτοτραυματισμού με αιχμηρά αντικείμενα με το υπόβαθρο ενός λανθάνοντα ή υποθαλπόμενου ναρκισσισμού έχει πλέον διευκρινιστεί επιστημονικά˙ ένας ναρκισσισμός με σαφή στοιχεία εθισμού σε ότι αφορά επανάληψη και ένταση της πράξης.
Σε περιπτώσεις επιθετικής συμπεριφοράς (Intermittentexplosivedisorder), ιδιαίτερα σε παιδιά, έχει διαπιστωθεί η ταυτόχρονη ύπαρξη μίας βραδυκαρδίας που συμβαδίζει με τα παθολογικά ευρήματα ενός ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος (ΗΕΓ).
Επιληπτικές κρίσεις παρουσιάζονται ιδιαίτερα τακτικά σε περιπτώσεις θρομβοπενίας με παρουσία αντιφωσφολιπιδικού συνδρόμου.
Η σύγχρονη γενετική μας έχει διδάξει πως πέρα απ’ αυτήν υπάρχει και η επιγενετική.
Τα τελευταία χρόνια γίνονται διεξοδικές έρευνες και παρατηρήσεις με ηλεκτροεγκεφαλογραφικές καταγραφές σε γηραιούς ασθενείς που έχουν υποστεί νάρκωση, λόγω χειρουργικής επέμβασης στο ισχίο.
Η κρανιοτομή σε σχήμα «πετάλου» είναι μία χαρακτηριστική περίπτωση εγχείρησης αιματωμάτων τα οποία βρίσκονται στις παρυφές του κροταφικού λοβού.
Σε περιπτώσεις μικρών τραυμάτων, στους ηλικιωμένους ανθρώπους πολλές φορές παρατηρείται το φαινόμενο της «έκρηξης» του εγκεφαλικού ιστού σε διάφορα σημεία.
Οι διάφορες μοριακές αντιδράσεις που συμβαίνουν στον εγκέφαλο αποτελούν τη βασική αφετηρία του πανικού.
Σε ότι αφορά τη νευρολογική συμπτωματολογία των εγκεφαλικών επεισοδίων, πρέπει να πούμε ότι η πείρα των τελευταίων ετών υπαγορεύει το εξής: άμεση θεραπευτική επέμβαση.
O συνδυασμός όλων αυτών των περιπτώσεων ενδέχεται να ευθύνεται για τις εγκεφαλικές διαταραχές· παρατηρείται υπερέκταση των χώρων του εγκεφαλονωτιαίου υγρού (δεξαμενές – κοιλίες του εγκεφάλου) με ταυτόχρονη κινητική δυσλειτουργία.
Ο ιδιοπαθής υδροκεφαλισμός είναι κατά κύριο λόγο υδροκεφαλισμός χωρίς έντονα στοιχεία πίεσης· συνήθως προκύπτει από το συνδυασμό υπέρτασης, διαβήτη και χρόνιας υποφλοιώδους αρτηριοσκληρωτικής εγκεφαλοπάθειας
Με το γονίδιο που ανακαλύφθηκε ύστερα από έρευνες στη Φιλαδέλφεια των Ηνωμένων Πολιτειών,ο ύπνος ρυθμίζεται με τέτοιον τρόπο που είναι διορθωτικός για τον εγκέφαλο.
Τα φάρμακα αποτελούν το μοναδικό ουσιαστικό όπλο, πέρα από τυχόν ψυχοθεραπευτικές μεθόδους, για την άμεση και σωστή επέμβαση στην ψυχογενή κρίση.
Η ψυχογενής κρίση, έστω και αν υπάρχει σαν διάγνωση χωρίς να έχει γίνει η απόλυτη διαφοροδιάγνωση από άλλες κλινικές εικόνες ή τυχόν συννοσηρότητα, είναι από τη φύση της ένα νόσημα τέτοιο που απαιτεί άμεση και αποτελεσματική θεραπευτική επέμβαση.
Τελευταία ένα καινούργιο φάρμακο, συγκεκριμένα το πεπτίδιο NAP1-40, έχει αναπτυχθεί και κυκλοφορήσει στην αγορά· πρόκειται για μια ουσία συγκεκριμένου πεπτιδίου, Αμερικάνικης προέλευσης, η οποία έχει μια ιδιαίτερη και ξεχωριστή δυνατότητα σε ότι αφορά τη λειτουργία του νευρικού συστήματος.