Μια «δημόσια» επιληπτική κρίση
Μια κρίση ανάμεσα σε πολύ κόσμο είναι αυτό που φοβούνται πολλοί ασθενείς και «δηλητηριάζει» τη ζωή τους σε καθημερινή βάση
Μια κρίση ανάμεσα σε πολύ κόσμο είναι αυτό που φοβούνται πολλοί ασθενείς και «δηλητηριάζει» τη ζωή τους σε καθημερινή βάση
Επιληψία και κίνηση Οι γιατροί και το κοινό γνωρίζουν την επιληψία σαν νόσο με χαρακτηριστική συμπτωματολογία, που κυρίως εκφράζεται με πτώση και τακτικούς, κλινικούς σπασμούς. Αυτό στην κυριολεξία αποτελεί το κορυφαίο στοιχείο μιας επιληπτικής κρίσης, είναι όμως στην κυριολεξία, πέρα της έξω από κάθε αμφισβήτησης του εντυπωσιακής του εικόνας ένα ελάχιστο στοιχείο της παθογένειας της […]
Αυτισμός και κύτταρα «κάγκελα» Ειδικά κύτταρα που ρυθμίζουν τον προσανατολισμό στον εγκέφαλο και εδράζονται κατά κύριο λόγο στο στέλεχος του εγκεφάλου, στον πρόσθιο προμετωπιαίο λοβό και υποθάλαμο, δημιουργούν συχνά διαταραχές του προσανατολισμού. Επειδή ο ρόλος τους είναι κυρίως η «καταμέτρηση» γεωγραφικά αποστάσεων σε ότι αφορά το περιβάλλον του ατόμου, η διαταραχή τους έχει σαν αποτέλεσμα […]
Επιληψία, φόβος, Ασενμπεργερ, αποπροσωποποίηση. Παράλληλες διαταραχές εγκεφάλου και αυτόνομου νευρικού συστήματος είναι δυνατόν να δημιουργήσουν διάφορα κλινικά συμπτώματα στο πλαίσιο μιας επιληπτικής κρίσης. Τέτοια συμπτώματα χωρίς την πλήρη διαγνωστική κάλυψη πολλές φορές διαφεύγουν της σωστής διάγνωσης. Για τον λόγο αυτό, εάν υπάρχει και η παραμικρή υπόνοια για αυτές τις καταστάσεις, πρέπει να γίνονται άμεσα όλες […]
Οι πολύχρονες ηλεκτροεγκεφαλογραφικές έρευνες που γίνονται σε ασθενείς με ελαφρές και βαριές μορφές επιληπτικών κρίσεων προσδιόρισαν ένα ουσιαστικό στοιχείο για τη θεραπευτική τους αντιμετώπιση.
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι έτσι κατασκευασμένος ώστε να υπάρχει πάντοτε προδιάθεση για επιληπτικές κρίσεις.
Τα κύτταρα του εγκεφάλου και κυρίως ορισμένων περιοχών αυτού, όπως είναι του ιππόκαμπου, της αμυγδαλής και του κροταφικού λοβού, είναι έτσι κατασκευασμένα ώστε να διαθέτουν συγκεκριμένα όρια αντοχής σε ότι αφορά την «απόδοσή» τους.
Ο θυμός σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να παρουσιάσει τα χαρακτηριστικά μίας επιληπτικής κρίσης.
Δεκαετίες πλέον τώρα είναι γνωστό και επιστημονικά αποδεκτό ότι η επιληψία δεν είναι μία ψυχική νόσος.
Οι επιληπτικές κρίσεις εμφανίζονται συνήθως όταν τα νευρικά κύτταρα αρχίζουν και εκφορτίζονται. Ο εγκέφαλος είναι προετοιμασμένος για μια «άναρχη» λειτουργία.
Σε περιπτώσεις υψηλού πυρετού σε νεαρή ηλικία έχουμε την εμφάνιση σπασμών που δεν θεωρούνται μορφή επιληψίας αλλά έχουν χαρακτηριστικά επιληπτικής κρίσης.
Το χαρακτηριστικό μια νευρωνικής εκφόρτισης είναι μια μορφή επιληπτικής κρίσης· το ένα γεγονός προϋποθέτει το άλλο.
Το «δίπολο» των συμπτωμάτων της κρίσης πανικού και της ψυχογενής κρίσης συνδυάζεται πολύ τακτικά.
Στη νευρολογία και στην ψυχιατρική ως ψυχογενείς κρίσεις θεωρούνται εκείνες οι μορφές των κρίσεων οι οποίες είναι επιληπτόμορφες· θεωρούνται, δηλαδή, από τους γιατρούς ότι παρουσιάζουν μια συμπτωματολογία επιληπτικής κρίσης, χωρίς να είναι μια τέτοια.
Δεν είναι λίγες οι φορές που ιδιαίτερα ηλικιωμένοι άνθρωποι ή παιδιά εξηγούν σε εμάς εδώ στη Βιονευρολογική ότι εντελώς ξαφνικά και χωρίς κανένα ιδιαίτερο λόγο «λύγισαν» τα πόδια και έπεσαν κάτω
Στις επιληπτικές κρίσεις το ιδιαίτερο πρόβλημα δεν είναι μόνο η αναχαίτιση τους αλλά κυρίως η πρόληψή τους
Οι παιδικές επιληπτικές κρίσεις έχουν μια πάρα πολύ μεγάλη «γκάμα» κλινικών εμφανίσεων, αλλά και οι μη επιληπτικές κρίσεις, που πρέπει να διαφοροδιαγνωστούν από αυτές, είναι εξίσου πολλές
Σε χρόνιες καταγραφές και αναλύσεις που γίνονται σε ασθενείς στη Βιονευρολογική, σε ασθενείς με επιληψία, οδηγηθήκαμε σε κάποια συμπεράσματα στη σχέση επιληψία-συνείδηση
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να σκεφτούμε σε μια επιληπτική κρίση, η οποία δεν έχει άλλα συνοδά νευρολογικά ευρήματα και είναι μετά την ηλικία των είκοσι, τριάντα ετών, πρέπει να είναι η υπόθεση ενός εγκεφαλικού ανευρύσματος
Η επιληπτική κατάσταση για τον εγκέφαλο ή για «κομμάτια» του εγκεφάλου, σημαίνει ένα συγχυτικό γεγονός