Όταν το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα καταγράφεται για πολλές ώρες, προσφέρει κάποια στοιχεία˙ όπως π.χ. η συγκεκριμένη μορφή κάποιων επαρμάτων εγκεφαλικών δυναμικών σε ορισμένες περιοχές, σε κάποιες καταστάσεις (ύπνος).
Έχει βρεθεί τα τελευταία χρόνια, και ιδιαίτερα μετά από την πείρα μας εδώ στη Βιονευρολογική, ότι η πολύωρη ηλεκτροεγκεφαλογραφική καταγραφή πολλές φορές είναι σωτήρια για τη σωστή φαρμακευτική λύση, προκειμένου να σταματήσουν οι επιληπτικές κρίσεις στο παιδί
Το να πάσχει κανείς από επιληπτικές κρίσεις είναι ήδη ένα πολύ μεγάλο ψυχικό βάρος
Η «μονήρης» επιληπτική κρίση είναι ένα θέμα που μας προβληματίζει πάρα πολύ εδώ στην Βιονευρολογική, σχετικά με την περαιτέρω θεραπευτική αγωγή.
Στην Βιονευρολογική, όπως και σε άλλα πάρα πολλά διαγνωστικά νευρολογικά κέντρα, υπάρχει πάντοτε το δίλλημα μιας κάποιας θεραπείας μετά από μια «μονήρης» επιληπτική κρίση.
Φυσικά ναι, πάρα πολλές φορές στην Βιονευρολογική, ποικίλες ψυχικές αντιδράσεις, ακόμα και οι λεγόμενες μορφές déjà vu ή jamais vu, έχουν βρεθεί κατ’ επανάληψη στον διαγνωστικό έλεγχο που κάνουμε.
Σαν επιληπτική κρίση χαρακτηρίζουμε, κάθε φορά είτε μετά από πιστοποίηση (εγκεφαλογράφημα) ή κλινική εμφάνιση, μια αφύσικα μεγάλη σύγχρονη εκτόνωση των νευρώνων στον εγκέφαλο.
Χαρακτηριστικά χρόνιας μετατραυματικής επιληπτικής εγκεφαλοπάθειας Πρόκειται για μια πολύ χαρακτηριστική κλινική εικόνα, που επαναλβάνεται σχεδόν πανομοιότυπα σε όλες αυτές τις περιπτώσεις. Τα κύρια συμπτώματα είναι απώλεια μνήμης, σύγχυση, διαταραγμένη κρίση, παράνοια, ¨εκρηκτική¨ συμπεριφορά, άνοια,επιληπτικές κρίσεις. Η συμπτωματολογία αυτή ποικίλει ανάλογα με την ένταση του εγκεφαλικού τραύματος, αλλά συνεχίζεται αυξανόμενη μετά το πέρας αυτού. Σε έρευνες […]
Όσον αφορά τη θεραπεία των επιληπτικών κρίσεων μέχρι σήμερα ο εντοπισμός τους, η διαγνωστική τους κατανόηση και ο διαχωρισμός τους σε θεραπευτικές ομάδες αποτελούν μεγάλο πρόβλημα ώστε να εφαρμοστεί αναλογική τυπολογική θεραπεία.
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι έτσι κατασκευασμένος ώστε να υπάρχει πάντοτε προδιάθεση για επιληπτικές κρίσεις.
Όπως αναφέραμε και σε άλλα άρθρα, η ψυχογενής κρίση αποτελεί μια πολύ δύσκολη κλινική εικόνα διότι μαζί με τ’ άλλα προβλήματα προστίθεται και η «αμφιβολία» αν έχουμε να κάνουμε με μια γνήσια επιληπτική κρίση.
Ένας παλιός ιατρικός κανόνας αναφέρει ότι οι ψυχογενείς κρίσεις είναι ανθεκτικές στην αντιεπιληπτική αγωγή.
Πρώτα από όλα, το επιβεβαιώνουμε με ένα δεύτερο ή τρίτο ή με ένα εγκεφαλογράφημα ύστερα από πρόκληση
Βέβαια υπάρχει το παλιό ιατρικό δίλλημα που έχουμε και εμείς εδώ στη Βιονευρολογική ˙το πώς να χαρακτηριστεί μια επιθετική, αλόγιστη και ξαφνική αντίδραση του υπερκινητικού παιδιού
Η απάντηση είναι ασφαλώς ναι.
Πολύ τακτικά στη Βιονευρολογική, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το πρόβλημα αυτό· που ο θεράπων γιατρός δεν μπορεί να ξεχωρίσει με σιγουριά τι ακριβώς συμβαίνει ανάμεσα στο γεγονός μιας υπνικής παράλυσης ή τυχόν επιληπτικής κρίσης.
Το ρίσκο για μία επιληπτική κρίση ή «αντίδραση» υπάρχει θεωρητικά σε κάθε εγκέφαλο.
Σε ύποπτες περιπτώσεις για επιληπτική κρίση υπάρχουν σχεδόν πάντοτε κάποια στοιχεία που προηγούνται, όπως:
Η εικόνα ενός ανθρώπου που πέφτει αναίσθητος στο έδαφος και αρχίζει να παρουσιάζει συσπάσεις στα άκρα του, να βγάζει αφρούς ή να δαγκώνει τη γλώσσα του είναι μία κλινική κατάσταση που χαρακτηρίζεται σαν μία επιληπτική κρίση (grand-mal επιληψία).
Συνήθως τα προβλήματα των εγκεφαλικών εμφράκτων και ιδιαίτερα των μεγάλων αγγείων αρχίζουν με απότομη εισβολή μιας διαταραχής της συνείδησης μέχρι και πλήρης χάσιμο έλεγχου της πραγματικότητας και ταυτόχρονη επιληπτική κρίση στην έναρξη της νόσου, έτσι που αργά-αργά να φτάσει ο ασθενής σε πλήρη αφασία
Υπολογιστής καρδιακών παλμών
Υπολογιστής Body-Mass Index
Υπολογιστής κόστους καπνίσματος