Οι σύγχρονες έρευνες και γενικά οι συντονισμένες παρατηρήσεις των τελευταίων ετών στις νευροεπιστήμες, σε ότι αφορά την αιμάτωση του νευρικού συστήματος και ιδιαίτερα του εγκεφάλου, έχουν καταδείξει ότι η ηλικία φθοράς που εμφανίζει ένα άνθρωπος δεν είναι αυτή που προκύπτει από την ημερολογιακή του εξέταση αλλά από την κατάσταση των αγγείων του.
Το όριο της ηλικίας των εξήντα ετών αναφέρεται χαρακτηριστικά ως κλινικό ορόσημο στη νόσο τουParkinson.
Όσο η ηλικία περνάει και το γήρας έρχεται, ο ύπνος μειώνεται.
Από την βρεφική ηλικία και μετά ο εγκέφαλος εξελίσσεται συνεχώς, στην αρχή με πολύ γρήγορο ρυθμό ο οποίος αργότερα βραδαίνει, χωρίς να παύει ποτέ να λειτουργεί.
Στα παιδικά τραύματα έχουμε μια διαταραχή, σε ότι αφορά τον άξονα του συστήματος στρες
Είναι λογικό ότι όπως όλα τα όργανα του σώματος, έτσι και ο ανθρώπινος εγκέφαλος υπόκειται κάποιες διαδικασίες φθοράς
Στις μεγάλες ηλικίες, σχεδόν ο μοναδικός εχθρός του ανθρώπου είναι η φθορά των αγγείων του
Περίπου το 4% των ατόμων, στην ηλικία των ογδόντα, ξαφνικά και χωρίς κανένα λόγο ή πρόκληση μπορεί να παρουσιάζει μια επιληπτική κρίση, στο δε 30%-50% αυτών των ανθρώπων, μπορεί να επαναληφτεί.
Υπολογιστής καρδιακών παλμών
Υπολογιστής Body-Mass Index
Υπολογιστής κόστους καπνίσματος