Ινομυαλγία και θεραπευτική αγωγή
Όσον αφορά την ινομυαλγία, τα τελευταία χρόνια το κυριότερο πρόβλημα δεν είναι η διάγνωσή της αλλά η θεραπεία της.
Όσον αφορά την ινομυαλγία, τα τελευταία χρόνια το κυριότερο πρόβλημα δεν είναι η διάγνωσή της αλλά η θεραπεία της.
Όπως σε κάθε κλάδο της Ιατρικής, έτσι και στις ψυχώσεις υπάρχουν διάφορα θεραπευτικά «κλισέ», βασιζόμενα σε μια χρόνια θεραπευτική εμπειρία
Από ότι έχουν δείξει οι έρευνες πανευρωπαϊκά, ακόμη και από την πείρα μας στη Βιονευρολογική, εφόσον η θεραπεία είναι τακτική και εφόσον η παρακολούθηση γίνεται σε συντεταγμένη πορεία, πάνω από τα 2/3 των ανθρώπων τουλάχιστον με σκλήρυνση κατά πλάκας παρουσιάζουν μια διαρκής βελτιωμένη κατάσταση πάνω από είκοσι χρόνια
Το δίπολο απάθειας – κατάθλιψης και κατ’ επέκταση αποξένωσης-αποκοινωνικοποίησης στην εποχή της έντονης οικονομικής κρίσης έχει γίνει πάρα πολλές φορές έντονα εμφανές.
Παρακολουθώντας τα τελευταία δημοσιεύματα, όπου υπάρχουν αυτόν τον καιρό, και από τις εντυπώσεις μας από τη Βιονευρολογική, βλέπουμε ότι μετά την έγκυρη διάγνωση του υπερηωσινοφιλικού συνδρόμου, υπάρχει μια πάρα πολύ ικανοποιητική θα λέγαμε μείωση των ηωσινόφιλων σε ποσοστό 95% μετά την ανάλογη θεραπευτική αγωγή
Ο θεραπευτικός στόχος κάθε γιατρού πρέπει να είναι, όσον αφορά τη θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας, η πλήρης διακοπή της
Συνήθως εδώ πρόκειται για μια ερώτηση που από τη δική μας εμπειρία στη Βιονευρολογική, κυρίως, πρέπει να απευθυνθεί κανείς στο ιστορικό της όλης κατάστασης, που υπάρχει για τις περιπτώσεις αυτές και συγκεκριμένα στο εάν υφίσταται μια οικογενειακή επιβάρυνση προς τον τομέα αυτό
Στη Βιονευρολογική που ασχολείται σχεδόν καθημερινά με αυτό το θέμα, έχουμε παρατηρήσει ότι η θεραπεία της σπαστικότητας αποτελεί πράγματι ένα πολύ δύσκολο έργο
Τα ενδιάμεσα εγκεφαλικά κύτταρα, όπως γνωρίζουμε στη βιονευρολογική, είναι κομμάτια της νευρογλοίας της λευκής ουσίας.
Οι ειδικές φοβίες είναι ειδικές διαταραχές σε ότι αφορά πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις.
Για πολλές ασθένειες, και ιδιαίτερα εκφυλιστικές του εγκεφάλου, πιστεύουμε ότι βασικά έχουμε να κάνουμε με πληθώρα φλεγμονωδών καταστάσεων.
Όραση, χρώματα, επιληψία. Σε επιληπτικές διαταραχές, πριν ακόμη από την αμιγή κλινική τους εμφάνιση έχουμε κάποια προβλήματα στην οπτική αντίληψη διαφόρων χρωμάτων. Π.χ. οι άνδρες εμφανίζουν διαταραχές στις αποχρώσεις του κόκκινου και οι γυναίκες σε αυτές του γκρι. Οι ενοχλήσεις αυτές έχουν να κάνουν με δυσλειτουργίες του δεξιού εγκεφαλικού ημισφαιρίου επηρεαζόμενες από την επιληπτική δραστηριότητα. […]
Σε όποια ηλικία και αν συμβαίνει η ερπητική εγκεφαλίτιδα, αλλά περισσότερο στην παιδική και την προχωρημένη ηλικία, κατέχει ένα πολύ μεγάλο βαθμό επικινδυνότητας και μάλιστα με θανατηφόρα εξέλιξη.
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις το χαρακτηριστικό είναι ότι στην αρχή παρουσιάζονται ουσιώδεις επιληπτικές κρίσεις ενώ υπάρχουν διαταραχές της κίνησης, μυοκλονίες, πολλές φορές διαταραχές της ομιλίας, έντονες ψυχικές διαταραχές και κυρίως μαζική απώλεια της αντίληψης σε προχωρημένα στάδια με μείωση του ύπνου.
Η σπογγώδης εγκεφαλοπάθεια συζητήθηκε τα τελευταία χρόνια τόσο από ιατρικούς κύκλους όσο και από τα ΜΜΕ ιδιαίτερα έντονα και με διάρκεια.
Σε αρκετές κλινικές εικόνες, κυρίως σε παιδιά, υπάρχει κοινή εμφάνιση μικρών ή μεγάλων επιληπτικών κρίσεων και γαστρεντερικών διαταραχών.
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει ουσιαστική εξέλιξη για τις νευρολογικές παθήσεις και το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα.
Το σύνδρομο Cluster αποτελεί όρο της μοντέρνας νευρολογίας.
Έρευνες έχουν δείξει ότι η διαταραχή στο συγχρονισμό εμφάνισης και διάταξης ορισμένων πρωτεϊνών στον εγκέφαλο είναι η αιτία για την εμφάνιση της νόσου του Parkinson.
H έρευνα του ανοσοποιητικού συστήματος στην περίπτωση της νόσου του Alzheimer έδειξε ότι έχουμε μια πολυπαραγοντική ανοσοποιητική αντίδραση που προκαλεί την κλινική εικόνα∙ πρόκειται για μονομερείς αντιδράσεις πολλών πρωτεϊνών ή τμημάτων πρωτεϊνών μέσα στον εγκέφαλο.