Εγκέφαλος και πόνος
Όταν αναφερόμαστε στον πόνο πρέπει να έχουμε κατά νου ότι πρόκειται για μία αμιγώς εγκεφαλική λειτουργία.
Όταν αναφερόμαστε στον πόνο πρέπει να έχουμε κατά νου ότι πρόκειται για μία αμιγώς εγκεφαλική λειτουργία.
Σήμερα πλέον διαθέτουμε πολλούς τρόπους ελέγχου της εγκεφαλικής διεγερσιμότητας για θεραπευτικούς σκοπούς σε ότι αφορά τις επιληψίες.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας υπάρχει εδώ και εκατό χρόνια στη βιβλιογραφία σαν ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα.
Στην κυριολεξία μέχρι πριν δύο χρόνια η κλινική νευρολογία πολύ δύσκολα μπορούσε να στοιχειοθετήσει έστω την υπόνοια μίας αρχόμενης ασθένειας Alzheimer.
Η νευρογένεση είναι μία διαδικασία με δυναμική εξέλιξη σε κάθε άνθρωπο και ιδιαίτερα χαρακτηριστική στις περιοχές όπου θεωρούνται κέντρα μνήμης του εγκεφάλου.
Μέχρι τώρα στη νευρολογία ίσχυε ένα αξίωμα: στον ενήλικο εγκέφαλο δεν αναπλάθονται τα νευρικά κύτταρα.
Η ενίσχυση της αντίληψης αποτελεί καταλυτικό παράγοντα για την αντιμετώπιση και βελτίωση των μνημονικών διαταραχών.
Η διανοητική καθυστέρηση και ο αυτισμός πολλές φορές συνυπάρχουν.
Έρευνες έχουν δείξει ότι με διάφορες κινήσεις μπορούν να ενεργοποιηθούν τμήματα του εγκεφάλου και να αποκατασταθούν οι βλάβες του.
Μία παλιά νευρολογική τακτική σε ασθενείς που έχουν υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο είναι η χρήση της μουσικής ταυτόχρονα με την εφαρμογή της κινησιοθεραπείας.
Συχνά σε γηραιούς ασθενείς παρατηρούμε το φαινόμενο των επιληπτικών κρίσεων, κυρίως εστιακής μορφής, όπου προβάλλονται χαρακτηριστικές ανωμαλίες του εγκεφαλικού φλοιού.
Η μαγνητική τομογραφία που πλέον παρέχει νέες διαγνωστικές δυνατότητες στα νευρολογικά νοσήματα συμβάλλει και στη διάγνωση των «τικ».
Μία διαδικασία που λέγεται oπτογενετική με τη χρήση μικροσκοπίου φθορισμού υψηλής ανάλυσης μπορεί εντός του οργανισμού και πιο συγκεκριμένα στον εγκεφαλικό ιστό να παρακολουθεί μεμονωμένα μόρια σε ζωντανά κύτταρα.
Για κάθε ιατρικό πρόβλημα, νόσο ή ενόχληση είναι απαραίτητο να υπάρχει και συγκεκριμένο θεραπευτικό σχήμα.
Την τελευταία δεκαετία υπάρχει μία εξέλιξη που αφορά το συνδυασμό των διαγνωστικών στοιχείων και της φαρμακευτικής αγωγής για τον αυτισμό.
Στις θεραπευτικές προσπάθειες που γίνονται για την αντιμετώπιση του αυτισμού πρέπει να χορηγείται φαρμακευτική αγωγή και να γίνεται παράλληλα θεραπεία συμπεριφοράς με κοινωνικά και γλωσσικά στοιχεία.
Στον τομέα του αυτισμού τα τελευταία χρόνια έχει αποδειχθεί ότι ο συνδυασμός σε ότι αφορά θεραπείες και νέες τεχνολογίες δίνει ένα τεράστιο θεραπευτικό πλεονέκτημα.
Η ομιλία αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό διαταραχής σε ότι αφορά τον αυτισμό.
Επειδή ο αυτισμός συνήθως εκδηλώνεται κατά την παιδική ηλικία, είναι αναμενόμενο ότι βασικό ρόλο στην εξέλιξή του, αμιγώς ιατρικά, παίζουν οι γονείς.
Όσον αφορά τον αυτιστικό ασθενή, είναι πολύ δύσκολο να γίνει ακριβής εκτίμηση της ικανότητας του λόγου του.