Μαγνητική τομογραφία και μνήμη
Η μαγνητική τομογραφία μπορεί να παρέχει συγκεκριμένες πληροφορίες για το μνημειακό περιεχόμενο του εγκεφάλου, κυρίως για τη διαδικασία της επεισοδιακής μνήμης.
Η μαγνητική τομογραφία μπορεί να παρέχει συγκεκριμένες πληροφορίες για το μνημειακό περιεχόμενο του εγκεφάλου, κυρίως για τη διαδικασία της επεισοδιακής μνήμης.
Ένα πολύ απλό παράδειγμα που αναδεικνύει την ένταση των γνωστικών διαταραχών είναι αυτό που θα αναφέρουμε παρακάτω.
Ουσιαστικό θεμέλιο των γνωστικών διαταραχών και της κλινικής τους έκφρασης στην καθημερινότητα είναι οι διαταραχές της λεγόμενης «σύντομης μνήμης»˙ πρόκειται για τη λεγόμενη επεισοδιακή μνήμη η οποία επεξεργάζεται τα γεγονότα και τα μεταφέρει σαν γνώση στον εγκέφαλο.
Τα τελευταία χρόνια μέσω της μαγνητικής τομογραφίας και άλλων νευροφυσιολογικών εξετάσεων έγινε γνωστή η λειτουργία της «ζωνοειδούς έλικας» του εγκεφάλου.
Κάθε άνθρωπος έχει στόχους που προσπαθεί να τους υλοποιήσει.
Στον εγκέφαλο όλων των θηλαστικών υπάρχει ένα κέντρο συντονισμού των κινήσεων που ρυθμίζει την κίνηση και τη γνώση.
Η συνείδηση αποτελεί μία διαδικασία εγκεφαλικών λειτουργιών˙ το άτομο αισθάνεται αυτά που γίνονται γύρω του και καταλαβαίνει αυτά που κάνει.
Η ζωή μπορεί να είναι αφάνταστα περίπλοκη στην καθημερινότητα αλλά ταυτόχρονα και πολύ απλή.
Η επανάληψη οδηγεί στη μάθηση˙ κοινή παραδοχή από αρχαιοτάτων χρόνων στη διαδικασία μάθησης του εγκεφάλου.
Η καθημερινότητα του ανθρώπου αποτελεί μία συνεχή διαδικασία εγκεφαλικών λειτουργιών με διαφορετική ένταση και κατεύθυνση.
Πρόκειται για ένα νέο κλάδο της νευροψυχολογίας που μετράει, καταγράφει και αναλύει τους τρόπους ανάπτυξης της ευφυΐας στον εγκέφαλο.
Μία διαδικασία που λέγεται oπτογενετική με τη χρήση μικροσκοπίου φθορισμού υψηλής ανάλυσης μπορεί εντός του οργανισμού και πιο συγκεκριμένα στον εγκεφαλικό ιστό να παρακολουθεί μεμονωμένα μόρια σε ζωντανά κύτταρα.
Με τη σύγχρονη μέθοδο επισκόπησης μέσα στον εγκέφαλο, μέσω του μικροσκοπίου φθορισμού υψηλής ανάλυσης η διαδικασία παρακολούθησης της διακίνησης πρωτεϊνών και ιών μέσα στα εγκεφαλικά κύτταρα in vivo πλέον είναι δυνατή.
Οι καινούργιες επιστημονικές μέθοδοι και συγκεκριμένα αυτή της οπτογενετικής μπορούν να εξετάζουν in vivo τη διαδικασία μετακίνησης των ιών μέσα στο νευρικό ιστό.
Υπάρχουν παιδιά που αργούν να μιλήσουν ή μιλάνε λίγο ή καθόλου.
Η παρουσία του ειδικού γιατρού με γνώση και εμπειρία στο θέμα του αυτισμού είναι απαραίτητη από τα πρώτα κιόλας διαγνωστικά συμπεράσματα.
Ο Leo Kanner ήταν Αυστριακός ψυχίατρος ο οποίος για πρώτη φορά το 1943 εισήγαγε τον όρο «παιδικός αυτισμός» στην Ιατρική.
Τα τελευταία χρόνια, μέσω της ανάπτυξης των τεχνολογιών, η ηλεκτροεγκεφαλική καταγραφή δραστηριότητας στον αυτισμό είναι δυνατή.
Οι τελευταίες ηλεκτροεγκεφαλικές έρευνες σε συνδυασμό με τα βιοχημικά αποτελέσματα έδειξαν ότι η οξυτοκίνη παίζει πολύ σπουδαίο ρόλο στη διαδικασία βελτίωσης των αυτιστικών καταστάσεων.
Οι αδυναμίες των αυτιστικών παιδιών είναι η έγκαιρη αναγνώριση και η ταυτοποίηση της εικόνας ενός προσώπου.