Σκλήρυνση κατά πλάκας και τραύματα της σπονδυλικής στήλης
Τα ήδη υπάρχοντα συμπλέγματα των διάφορων συμπτωμάτων της νόσου της σκλήρυνσης κατά πλάκας επιβαρύνονται από τα μετατραυματικά σύνδρομα.
Τα ήδη υπάρχοντα συμπλέγματα των διάφορων συμπτωμάτων της νόσου της σκλήρυνσης κατά πλάκας επιβαρύνονται από τα μετατραυματικά σύνδρομα.
Ορισμένες μορφές της σκλήρυνσης κατά πλάκας περιορίζονται σε βλάβη των νευροαξόνων και όχι σε φθορά της μυελίνης.
Έρευνες που έγιναν στις αρχές του 21ου αιώνα έδειξαν ότι στη σκλήρυνση κατά πλάκας έχουμε ένα περίπλοκο σύμπλεγμα νοσολογικών παραγόντων που οδηγεί στην κλινική μορφή της νόσου.
Όλες οι καινούργιες ενδείξεις και τα ερευνητικά αποτελέσματα καταλήγουν σ’ ένα συμπέρασμα: για την αντιμετώπιση της σκλήρυνσης κατά πλάκας πρέπει να ακολουθείται εξατομικευμένη θεραπεία, και αυτό γιατί έχουμε μία πολυπαραγοντική νόσο που διαφέρει από ασθενή σε ασθενή.
Η οξυτοκίνη είναι μία ορμόνη – διαβιβαστής η οποία συνδέεται με συγκεκριμένους υποδοχείς στον εγκέφαλο˙ γονιδιακά έχει διαπιστωθεί ο υποδοχέας CD-38 ο οποίος αποθηκεύει την οξυτοκίνη που με τη σειρά της ενισχύει τις καθημερινές εξωτερικές σχέσεις του ανθρώπου.
Οι αυτιστικές τάσεις είναι συγκεκριμένες διαταραχές της ομιλίας, της κίνησης και της προσαρμογής στο περιβάλλον.
Υπάρχουν παιδιά που αργούν να μιλήσουν ή μιλάνε λίγο ή καθόλου.
Σε ηλικία μεταξύ δέκα οκτώ και τριάντα μηνών το βρέφος αρχίζει να αντιλαμβάνεται τα πρόσωπα του περιβάλλοντος του˙ είναι η κρίσιμη ηλικία κατά την οποία πρέπει να γίνεται η μέτρηση του δείκτη IQ των παιδιών και ταυτόχρονα της αντίληψής τους, σε ότι αφορά την αναγνώριση των προσώπων.
Σε ότι αφορά τον αυτισμό, αυτό που ισχύει πλέον είναι ότι τίποτε δεν είναι σταθερός.
Το ανοσοποιητικό σύστημα, δηλαδή η άμυνα του οργανισμού, ξεκινάει από τη γέννηση του ανθρώπου.
Τα τελευταία χρόνια για την έρευνα του ύπνου η έκκριση ορισμένων ορμονών κατά τη διάρκεια της νύχτας αποτελούσε ουσιαστικό στοιχείο.
Στον εγκέφαλο υπάρχει μία περιοχή η οποία μπορεί να θεωρηθεί ως κέντρο πιστοποίησης και διαφοροποίησης της έντασης των ονειρικών σχηματισμών.
Η καλύτερη περίοδος για αφομοίωση διδακτέας ύλης είναι κατά τη διάρκεια του ύπνου.
Η αδενοσίνη είναι ένας νευροδιαβιβαστής στον εγκέφαλο που αυξομειώνει τη δραστηριότητα των νευρικών κυττάρων, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του ύπνου.
Το σύνδρομο Sckenck αποτελεί χαρακτηριστική νευρολογική νόσος που έχει ανακαλυφθεί τα τελευταία χρόνια και δηλώνει διαταραχή του ύπνου.
Τα τελευταία χρόνια νευροεπιστήμονες όλο και πιο τακτικά διατυπώνουν θεωρίες όσον αφορά τη σημασία και τη λειτουργία του εσωτερικού ρολογιού του βιορυθμού μας˙ πρόκειται για τη χρονική ρύθμιση μεταξύ ύπνου και αφύπνισης που πραγματοποιεί ο εγκέφαλος.
Ο ύπνος ερευνήθηκε ουσιαστικά για πρώτη φορά στα τέλη της δεκαετίας του 1920 από το Γερμανό μεγάλο επιστήμονα και νευρολόγο Hans Berger στο νοσοκομείο Σαριτέ του Βερολίνου.
Η έρευνα του ύπνου έχει αναδείξει ότι ένας συνδυασμός εξετάσεων είναι αναγκαίος.
Το γεγονός ότι το φάσμα του φωτός κάτω από διάφορες εκπομπές του μπορεί να επηρεάσει την εγκεφαλική ουσία είναι από παλιά γνωστό.
Τα κύτταρα – καθρέφτες καταλαμβάνουν συγκεκριμένες περιοχές μέσα στον εγκέφαλο, αποτελούμενες από ειδικά κύτταρα τα οποία αντιλαμβάνονται τις κινήσεις του ατόμου αλλά και των άλλων στο περιβάλλον μέσω στο οποίο βρίσκονται.