Alzheimer ή καρκίνος;
Η παγκόσμια οργάνωση «άνοια 2000» κάνοντας έναν απολογισμό μέσω αγγλικών ερευνών διαπίστωσε «τρομερούς» αριθμούς εξόδων για τη νόσο του Alzheimer.
Η παγκόσμια οργάνωση «άνοια 2000» κάνοντας έναν απολογισμό μέσω αγγλικών ερευνών διαπίστωσε «τρομερούς» αριθμούς εξόδων για τη νόσο του Alzheimer.
Καινούργιοι υπολογισμοί που έγιναν από παγκόσμιους οργανισμούς έχουν δείξει ότι περίπου το 90% των εξόδων για τη νόσο του Alzheimer τo 2010 έχει μοιραστεί σε 70% στη Δυτική Ευρώπη και Βόρεια Αμερική, ενώ το υπόλοιπο ποσοστό κατανέμεται στις φτωχές και υποανάπτυκτες χώρες.
Όπως έχουμε αναφέρει και σε άλλο άρθρο, στη νόσο του Alzheimer κυρίως ο θεράπων ιατρός «ψάχνει» να βρει τους «δείκτες» της νόσου∙ είναι μια σωρεία κυρίως κλινικών αλλά και εργαστηριακών, ιστορικών δεδομένων, τα οποία τα αναπτύσσει μέσα στο διαγνωστικό πλαίσιο, προκειμένου να έχει την εντύπωση της πιθανής διάγνωσης της νόσου του Alzheimer.
Όπως συμβαίνει στα περισσότερα διαγνωστικά ιατρικά κέντρα, είναι δυνατόν σε μια πρώτη επίσκεψη σε έναν ειδικό γιατρό με την υπόνοια της νόσου του Alzheimer να μην έχει την τύχη ο ασθενής να καθοριστεί άμεσα η ασθένεια του και έτσι να προχωρήσει κανείς στα σωστά διαγνωστικά μέτρα.
Ασφαλώς ναι.
Όσο και αν φαίνεται περίεργο και πάρα τις χιλιάδες έρευνες που γίνονται τα τελευταία χρόνια, δεν έχει βρεθεί ακόμη ακριβώς ο τρόπος δράσης και η λειτουργία του β-αμυλοειδούς στον εγκέφαλο.
Όπως αναφέραμε μια προσπάθεια Ιρλανδικών εταιρειών για την κατασκευή του εμβολίου της νόσου του Alzheimer έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα απ’ ότι κανένας περίμενε.
Μέσω κάποιου αντισώματος δημιουργείται ένα «συμπλήρωμα» το οποίο έχει μάλλον γενετική προδιάθεση και καταλήγει στη δέσμευση της πρωτεΐνης C1 με την ανοσοσφαιρίνη ΙgG.
Σύμφωνα με τις έρευνες που έγιναν τον τελευταίο καιρό, η οπτική νευρομυελίτιδα, υφιστάμενης μιας γενετικής προδιάθεσης, κατά κύριο λόγο παρουσιάζεται σαν διαταραχή στην περιοχή του οπτικού νεύρου και του νωτιαίου μυελού κυρίως λόγω μικροαγγειακών βλαβών∙ οι παρατηρήσεις έχουν δείξει ότι στην ουσία εκεί «ξεκινάει» η όλη παθογένεια της νόσου.
Στη Βιονευρολογική διακατεχόμενοι από την πεποίθηση ότι στη νόσο του κινητικού νευρώνα έχουμε μια συγκεκριμένη πάθηση του κεντρικού νευρικού συστήματος, εδώ και πολλά χρόνια στη ρουτίνα της διάγνωσης, πέραν των άλλων νευροφυσιολογικών εξετάσεων που θεωρούνται απαραίτητες όπως είναι το ηλεκτρομυογράφημα, εφαρμόζουμε και την εικοσιτετράωρη καταγραφή του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος.
Οπωσδήποτε πολλές φορές θεωρείται ότι είναι υπερβολική η διαδικασία της εκτέλεσης μιας μαγνητικής τομογραφίας του εγκεφάλου σε μια υπόνοια της νόσου του Hashimoto, αλλά η κλινική πείρα έχει δείξει ακριβώς το αντίθετο.
Η έρευνα του εγκεφαλονωτιαίου υγρού είναι μια σπουδαία διαδικασία για όλες σχεδόν τις νευρολογικές και αρκετές ψυχικές παθήσεις.
Σίγουρα, ο συνδυασμός αυτών των δυο νοσολογικών καταστάσεων δεν αποτελεί κάτι το καινούργιο▪ υπήρχε από παλιά και μάλιστα υπάρχουν βιβλιογραφικές ενδείξεις για την πιθανή συνύπαρξη των δυο αυτών νοσημάτων, αλλά δεν είχαν εκτιμηθεί ανάλογα διότι τα διάφορα διαγνωστικά στοιχεία που υπήρχαν τότε δεν ήταν επαρκή.
Μέχρι στιγμής τα τελευταία είκοσι χρόνια έχουν γίνει πάρα πολλές έρευνες σε ότι αφορά την εγκεφαλοπάθειαHashimoto και τη συννοσηρότητα που παρουσιάζει με το νευρικό σύστημα, τόσο κεντρικό όσο και περιφερικό.
Η μεγάλη κλινική εμπειρία στην εγκεφαλοπάθειαHashimoto με άλλα συμπτώματα, π.χ. συμπτώματα από τον κινητικό νευρώνα, έχει δείξει ότι ορισμένα διαγνωστικά στοιχεία έχουν ιδιαίτερη σημασία για την έγκαιρη πιστοποίηση της.
Η παρουσία απομυελινωτικών εστιών στη μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου έχει πιστοποιηθεί σε πάμπολλες περιπτώσεις ύπαρξης νόσου του κινητικού νευρώνα.
Η πνευμονία ιδιαίτερα όταν είναι μεγάλης έντασης είναι δυνατόν να προκαλέσει συμπτώματα που προσβάλλουν όλον τον οργανισμό και κυρίως τον εγκέφαλο λόγω του κυκλοφορικού και μεταβολικού συστήματος.
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια στη ιατρική κυριαρχούσε η ιδέα ότι το νευρικό σύστημα μετά από τραυματισμούς δεν μπορούσε να αποκαταστήσει τη λειτουργία του, διότι δεν υπήρχε «αναγέννηση» των ιστών∙ αυτό αποδείχτηκε ότι είναι λάθος.
Η κοινωνική πίεση που είναι στην ουσία ένα πολύ μεγάλο δυναμικό, το οποίο άσχετα από έξω πως και με τι σκοπό εξασκείται, το αντιλαμβανόμαστε οι ίδιοι σαν ένα έντονο αίσθημα άγχους με την πίεση να προσαρμοστούμε στις εξωτερικές καταστάσεις
Ο εγκέφαλος κατά τη λειτουργία προσαρμογής και την επεξεργασία αντιδράσεων και συμπεριφορικών καταστάσεων αναπτύσσει με τα χρόνια όλο και περισσότερο μια λειτουργία που λέγεται «πληροφοριακή συμμόρφωση»