Ευφυΐα και δεξιότητες
Η έννοια «δεξιότητες» προέκυψε τον τελευταίο καιρό και κυρίως μέσω των νευροεπιστημών που ασχολούνται με τις καταστάσεις ευφυΐας, της δημιουργίας της και του τρόπου οργάνωσης της από τον εγκέφαλο.
Η έννοια «δεξιότητες» προέκυψε τον τελευταίο καιρό και κυρίως μέσω των νευροεπιστημών που ασχολούνται με τις καταστάσεις ευφυΐας, της δημιουργίας της και του τρόπου οργάνωσης της από τον εγκέφαλο.
Οι «απροσδιόριστοι» και πολλές φορές ανεξήγητοι φόβοι που τυχαίνει να αισθανόμαστε και δεν μπορούμε να τους καταλάβουμε και εμφανίζουμε πανικό και άγχος, είναι προϊόντα εγκεφαλικής δραστηριότητας και μάλιστα μιας εγκεφαλικής δραστηριότητας που παράγεται στον παλαιοεγκέφαλο, δηλαδή στο τμήμα εκείνο του εγκεφάλου που σχηματίζεται πρώτο στη ζωή.
Ο παλαιοεγκέφαλος είναι το πρώτο τμήμα του εγκεφάλου που αναπτύχθηκε στον άνθρωπο και από τη στιγμή της δημιουργίας του μέχρι σήμερα αναπτύσσεται σταδιακά και μεταφέρεται γονιδιακά.
Υπάρχουν ορισμένα αισθήματα τα οποία είναι προέκταση κληρονομικών διαδικασιών και έχουν τη βάση τους σε γενεσιουργά ένστικτα που αναπτύσσονται με τη γέννηση του ανθρώπου.
Το κατά πόσο έχουμε μια προσωρινή επιληπτική δράση στον εγκέφαλο όσον αφορά τις διάφορες περιπτώσεις κλασικής ημικρανίας, ιδιαίτερα σ’ αυτήν που εμφανίζεται με αύρα χωρίς κεφαλαλγία, αποτελεί πάντα ένα μεγάλο ερωτηματικό.
Οι ιατροί της αρχαιότητας έχουν ασχοληθεί μ’ αυτό το μεγάλο πρόβλημα, δηλαδή για το τι είναι η επιληψία και τι είναι οι επιληπτόμορφες κρίσεις.
Εκτεταμένες έρευνες τα τελευταία χρόνια έχουν δείξει ότι η «περιοχή 25», δηλαδή η συγκέντρωση των κυττάρων στο προμετωπιαίο λοβό, είναι εκείνη η οποία δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την εμφάνιση της κατάθλιψης.
Ο Μπρότμαν ήταν ένας μεγάλος Γερμανός νευροφυσιολόγος που στις αρχές του 19ου αιώνα διέκρινε και επισήμανε ότι στην περίπτωση της κατάθλιψης υπάρχει ένας κεντρικός «διακόπτης» στον εγκέφαλο που ευθύνεται γι’ αυτήν τη δυσλειτουργία.
Για διάφορες αιτίες σε πάρα πολλές νευρολογικές κλινικές εικόνες, ιδιαίτερα σε κάποιες περιπτώσεις που ο κλινικός ιατρός νομίζει ότι έχει να κάνει με ψυχογενείς κρίσεις, υπάρχει έντονο το σύμπτωμα του υπομεταβολισμού στο μετωπιαίο λοβό.
Στις ψυχογενείς κρίσεις, όπου έχουμε καταγραφή του εικοσιτετράωρου ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος με σύγχρονη βιντεοσκόπηση των κινήσεων του ασθενούς, βρέθηκε ότι υπάρχουν παθολογικά «σημεία επικοινωνίας» μεταξύ των διαταραχών του μετωπιαίου λοβού και των ψυχογενών κρίσεων.
H συγκεκριμένη πρωτεΐνη αποτελεί ένα «βιολογικό φρένο» εντός του εγκεφάλου και μέσα στο νευρικό σύστημα, προκειμένου να αποτρέψει τα νευρικά κύτταρα να αναπτύσσονται άναρχα.
Το πεπτίδιο NAP1-40 είναι ένα ουσιαστικό πεπτίδιο που κατασκευάζεται φαρμακευτικά τα τελευταία χρόνια και χρησιμοποιείται για τις εγκάρσιες παραλύσεις του νωτιαίου μυελού.
Κάθε φορά που παρουσιάζεται μια τραυματική διαταραχή του νωτιαίου μυελού αρχίζουν τα εναπομείναντα κύτταρα σιγά σιγά και αναπλάθονται «δημιουργώντας» νέες προεκτάσεις.
Μέχρι τώρα ήταν άγνωστο αν υπάρχει κάτι τέτοιο, τελικά όμως ουσιαστικές έρευνες έχουν δείξει τον τελευταίο καιρό ότι υφίσταται ένας παρόμοιος μηχανισμός.
Τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργηθεί μια αντλία αντισωμάτων, η οποία βοηθάει στη «γεφυροποίηση» τραυματικών θέσεων του νωτιαίου μυελού.
Συγκεκριμένα αντισώματα «παράγονται» σε ιατρικά πειράματα, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία των μετατραυματικών παραλύσεων του νωτιαίου μυελού.
Ο νωτιαίος μυελός είναι το μαλακό μόριο του κεντρικού νευρικού συστήματος που βρίσκεται εντός του σπονδυλικού σωλήνα∙ οι τραυματισμοί της σπονδυλικής στήλης έχουν αντίκτυπο εκεί.
Ο νωτιαίος μυελός είναι ο κύριος διαβιβαστής εντολών από το περιφερικό νευρικό σύστημα προς τον εγκέφαλο και αντίστροφα∙ κατά κύριο λόγο οι λειτουργίες του αφορούν την μεταβίβαση σημάτων που αφορούν την αισθητικότητα, τον πόνο και την κίνηση.
Οι παραλύσεις που δημιουργούνται από τα τραύματα του νωτιαίου μυελού είναι από τις πλέον επικίνδυνες και πιο δύσκολα θεραπεύσιμες καταστάσεις στη νευρολογία.
Στις κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, όπου ο εγκέφαλος τραυματίζεται σε διάφορες θέσεις αλλά κατά κύριο λόγο παρουσιάζει μια μικρή ή μεγάλη υποφυσιακή διαταραχή, υπάρχει πάρα πολύ μεγάλος κίνδυνος να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για μια δυσάρεστη κατάληξη μετά από σοκ.