Η μέλαινα ουσία και η νόσος του Parkinson
Η μέλαινα ουσία είναι ένας συνδυασμός φαιόχρωμων κυττάρων στον εγκέφαλο, στην περιοχή των βασικών γαγγλίων, όπου συγκεντρώνεται μια ουσία που λέγεται μελανίνη σε υψηλό βαθμό.
Η μέλαινα ουσία είναι ένας συνδυασμός φαιόχρωμων κυττάρων στον εγκέφαλο, στην περιοχή των βασικών γαγγλίων, όπου συγκεντρώνεται μια ουσία που λέγεται μελανίνη σε υψηλό βαθμό.
Οι ασθενείς με τη νόσο του Parkinson δε «χορταίνουν» να κοιμούνται και παραπονιούνται τακτικά για κακό και ελαττωμένο ύπνο.
Τα βασικά γάγγλια αποτελούν σχηματισμούς της φαιάς ουσίας στα ημισφαίρια του εγκεφάλου.
Με μια σειρά από συμπτώματα όπως τρόμος και σπασμωδικότητα, η ασθένεια του Parkinson προκύπτει από μια διαταραχή στο κεντρικό εγκέφαλο, το λεγόμενο μέσο εγκέφαλο· σ’ αυτήν την περιοχή ορισμένα κύτταρα εκφυλίζονται.
Οι καθημερινές κινήσεις για κάθε άτομο αποτελούν μια αλληλουχία κινήσεων που θεωρούνται δεδομένες και γίνονται ακούσια· o εγκέφαλος τις «μαθαίνει» και τις αποθηκεύει σ’ ένα τμήμα του που λέγεται βασικά γάγγλια.
Όταν γλιστράμε «ασυνείδητα», βλέπουμε το ίδιο μας το σώμα να έχει την ικανότητα να επανορθώσει την κίνηση έτσι ώστε να μην πέσουμε και χτυπήσουμε.
Η μελατονίνη είναι μια ουσία που χαρακτηρίζεται ως διαβιβαστής, δηλαδή σαν «ταχυδρόμος» μεταφέρει μια κυτταρική εντολή.
Οι «λεπτές» κινήσεις είναι ένα προϊόν εξειδίκευσης ειδικής ομάδας της περιοχής του εγκεφάλου που ονομάζεται βασικά γάγγλια όπως επίσης είναι και αποτέλεσμα μιας συνεχούς προπόνησης του ατόμου η οποία επαναλαμβάνεται ώστε να γίνει βίωμα των εγκεφαλικών κυττάρων.
Είτε είναι κανείς πιανίστας, κιθαρίστας ή ποδοσφαιριστής, οι «λεπτές» κινήσεις είναι αποτέλεσμα συνεχούς εκμάθησης και διαρκούς «προπόνησης».
Με την πάροδο του χρόνου παρατηρούμε μια προσωρινή ή μόνιμη εξαφάνιση των «λεπτών» κινήσεων.
Η διαταραχή της κίνησης και ο έλεγχός της από τα βασικά γάγγλια του εγκεφάλου αποτελούν καθημερινές διαδικασίες.
Μετά από κάθε ακούσιο γλίστρημα πολλές φορές θυμώνουμε· o θυμός είναι μικρός ή μεγάλος δημιουργώντας και το ανάλογο στρες.
Άνθρωποι που έχουν έντονο υπαρξιακό άγχος είναι αυστηροί με τον εαυτό τους όσο και με το περιβάλλον τους και επιδεικνύουν μια «υπερδοσολογία» σε ότι αφορά την αυστηρότητα για τρίτους αλλά και τάσεις αυτοτιμωρίας.
Το υπαρξιακό άγχος εκδηλώνεται σε κάθε άνθρωπο ιδιαίτερα όταν εμφανιστεί η «ιδέα» του θανάτου.
Όταν μιλάμε για το σωματοποιημένο άγχος σήμερα, δε μιλάμε για μια αφηρημένη έννοια αλλά για μια πραγματική εκδήλωση στο άτομο· υποφέρει ένα σημείο του σώματός μας ή όλος ο οργανισμός από κάποια οργανική αιτία.
Όσο περίεργο και αν ακούγεται υπάρχει και ιδιαίτερα σε αμερικανικές κλινικές η διάγνωση της «ραγισμένης καρδιάς»· πρόκειται για μια κλινική εικόνα που εμφανίζει έντονες διαταραχές, κυρίως μπλακ-άουτ, της καρδιάς μετά από ερωτική απογοήτευση ή μετά από έντονο ερωτικό πάθος.
Σε ελαφριάς μορφής συναισθηματικών διαταραχών και πόνου έχουμε την αντίδραση συγκεκριμένων περιοχών του εγκεφάλου οι οποίες επεξεργάζονται συναισθηματικά στοιχεία του πόνου.
Στον εγκέφαλό μας υπάρχει ένα όριο το οποίο όταν o πόνος το υπερβεί πλέον ο χαρακτήρας του καταγράφεται με διαφορετικούς τρόπους.
Αναμφισβήτητα η ερωτική απόρριψη και η απώλεια ενός ατόμου επηρεάζουν έντονα τον άνθρωπο και του δημιουργούν αισθήματα πόνου με διάφορες κατευθύνσεις, τα οποία ο εγκέφαλος επεξεργάζεται με τον ίδιο τρόπο.
Οι σωματικοί πόνοι και οι ψυχικές «πληγές» είναι έννοιες που χρησιμοποιούμε για να εκφράσουμε το μεγάλο πόνο που αισθανόμαστε για καταστάσεις που προέρχονται από επώδυνα χτυπήματα και από έντονες συναισθηματικές διαταραχές.