Υποθάλαμος ,υπόφυση, εμμονή
Ο υποθάλαμος είναι εγκεφαλικός σχηματισμός κυττάρων της φαιάς ουσίας από τον οποίο «κρέμεται» ο μίσχος της υπόφυσης.
Ο υποθάλαμος είναι εγκεφαλικός σχηματισμός κυττάρων της φαιάς ουσίας από τον οποίο «κρέμεται» ο μίσχος της υπόφυσης.
Ο υποθάλαμος είναι το τμήμα εκείνο του εγκεφάλου που κύριο χαρακτηριστικό του είναι η ρύθμιση του στρες.
Εμείς οι παλιοί γνωρίζουμε από την παιδική μας ηλικία το «κόλλημα της βελόνας» που υπήρχε στους μουσικούς δίσκους.
Ξέρουμε πια μέσα από την καθημερινή μας εργασία με τους υπολογιστές ότι το πιο τακτικό φαινόμενο είναι το σταδιακό «μπλοκάρισμα» τους και χρειάζεται ένα restart προκειμένου να επανέλθει η φυσιολογική λειτουργία.
Η συγκέντρωση είναι μια ανώτερη λειτουργία κυρίως του προμετωπιαίου λοβού, δηλαδή του εγκεφαλικού εκείνου σχηματισμού που μας διαφοροποιεί από τα υπόλοιπα θηλαστικά και μας δίνει την ανθρώπινη ιδιότητα.
Η εμμονή δημιουργεί έντονες εγκεφαλικές διαταραχές σε ότι αφορά τη συγκέντρωση, την εύρεση και το σχεδιασμό μιας πράξης.
Η εμφάνιση μιας εμμονής είναι αποκλειστικά υπόθεση της λειτουργίας του εγκεφάλου και μάλιστα των εγκεφαλικών κέντρων.
Τα φωτόνια είναι σωματίδια «ελάχιστου» μεγέθους τα οποία κυκλοφορούν μέσα σε φωτεινές εκπομπές ˙είναι αυτά που όταν εισέρχονται στον οφθαλμό διεγείρουν κάποιους ιστούς.
Ο εγκέφαλος είναι ένα όργανο που αποτελείται από πολλά νευρικά κύτταρα που μέχρι χθες οι επιστήμονες πίστευαν πως δεν έχουν αναπλαστική ικανότητα˙ αυτό όμως αποδείχθηκε σφάλμα.
Το δείγμα «ΠΑΣΑ» έχει ανακαλυφθεί τα τελευταία χρόνια και πρόκειται για μια δραστηριότητα της εγκεφαλικής λειτουργίας όπου νευρώνες της οπίσθιας μεριάς του εγκεφάλου παρουσιάζουν μια κατευθυνόμενη δραστηριότητα προς την πρόσθια μεριά.
Στην εικόνα φαίνεται μια μαγνητική τομογραφία με πάνω και κάτω μέρος. Στο πάνω μέρος είναι η μαγνητική τομογραφία ενός νεαρού ατόμου και στο κάτω μέρος ενός ηλικιωμένου.
Ο δρόμος της όρασης πρακτικά αρχίζει από μια εκπομπή φωτός στον οφθαλμό και καταλήγει σε μια οπτική εντύπωση και συνείδηση μέσα στον εγκέφαλο.
Στον εγκέφαλο κάθε ανθρώπου, ανάλογα με το γενετικό κώδικα και το περιβάλλον στο οποίο ζει, υπάρχει διαμορφωμένη μια εφεδρεία κάποιων κυττάρων και εγκεφαλικών σχηματισμών.
Είναι γεγονός ότι όσο μεγαλώνει κανείς τόσο οι απαιτήσεις του μειώνονται και τόσο η υπομονή και η κριτική του ικανότητα αυξάνονται.
Χρησιμοποιώντας νευροφυσικές μεθόδους και ειδικούς διεγέρτες (διακρανικός μαγνητικός ερεθισμός) είναι δυνατόν να εντοπίσουμε κάποιες εγκεφαλικές βλάβες και να δούμε την αντικατάστασή τους από κύτταρα που υπάρχουν στον εγκέφαλο με τη μορφή «ρεζέρβας».
Ο όγκος του εγκεφάλου αρχίζει και συρρικνώνεται περίπου 10% όταν το άτομο φτάσει στην ηλικία μεταξύ των πενήντα και ογδόντα ετών, με αποτέλεσμα να «πέφτουν» οι λειτουργίες και η απόδοσή του.
Πολλές φορές βλέπουμε ηλικιωμένους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο ζωής να έχουν διαφορετική εγκεφαλική απόδοση από τη μια στιγμή στην άλλη.
Ο εγκέφαλος για να «ξεπεράσει» την καθημερινότητα χρειάζεται μια ποσότητα ενέργειας από διάφορα τμήματα του εγκεφάλου.
Το εγκεφαλογράφημα έχει αποδειχθεί πολύ σπουδαία διαγνωστική μέθοδος και ουσιώδες «εργαλείο», προκειμένου να παρακολουθούμε την εγκεφαλική λειτουργία, την ασυμμετρία και την πρόοδο της εγκεφαλικής δραστηριότητας.
Η «διανοητική πλαστότητα» είναι η συνδυαστική λειτουργία της σκέψης και της λογικής που δίνει τη δυνατότητα εφαρμογής νέων σχεδίων.