Η αίσθηση της δύναμης και ο χαρακτήρας
Το ψυχιατρικό ιστορικό πρέπει πάντοτε, σε όλους τους ασθενείς, να λαμβάνεται υπόψη.
Το ψυχιατρικό ιστορικό πρέπει πάντοτε, σε όλους τους ασθενείς, να λαμβάνεται υπόψη.
Οπωσδήποτε οι ασθενείς με αίσθημα καταβολής και γενικά αδυναμίας μέλους του σώματος ή ολόκληρου του κορμιού ή ακόμη και με απλό αίσθημα καταβολής καταφεύγουν στον γιατρό τους.
Πολλές φορές έχουμε ασθενείς, οι οποίοι παραπονιούνται για περιοδική εμφάνιση ή σταδιακή άνοδο κάποιας μορφής αδυναμίας, κατά τη διάρκεια μιας πράξης.
Στη Βιονευρολογική συνηθίζουμε, όταν παρουσιάζονται ασθενείς οι οποίοι επικαλούνται «άτυπη» αδυναμία, να κάνουμε έναν πλήρη έλεγχο, άμεσο όμως, σε ότι αφορά την αρμονία των κινήσεων.
Το αίσθημα αδυναμίας βάδισης και βαριά πόδια μετά από περπάτημα χωρίς συνοδό εμφανίζεται τακτικά σε ασθενείς, όπως έχουμε διαπιστώσει στη Βιονευρολογική, με σκλήρυνση κατά πλάκας ή μυασθένεια.
Είναι ένα φαινόμενο που τουλάχιστον εδώ στους δικούς μας ασθενείς στη Βιονευρολογική παρουσιάζεται τακτικά, περιοδικά ή και σταθερά.
Κυρίως έγκυες γυναίκες ή παχύσαρκα άτομα εντοπίζουμε τακτικά στη Βιονευρολογική και χρειάζεται να λύσουμε ηλεκτρομυογραφικά τα συμπτώματα εγκλωβισμού νεύρου.
Διαπιστώνουμε σε τακτικές εξετάσεις ανθρώπων με ανάλογα προβλήματα εδώ στη Βιονευρολογική, πόσο ουσιώδης είναι ο εντοπισμός της δυσλειτουργίας της αδυναμίας κάποιων άκρων.
Η «πτώση ποδός» εμφανίζεται τακτικά και πολλές φορές μπορεί να περάσει για μεγάλο χρονικό διάστημα απαρατήρητη, όταν είναι ήπιας συμπτωματολογίας.
Όταν έχουμε μια «περιορισμένη» αδυναμία κάποιου άκρου του σώματος, χεριού ή ποδιού, η οποία περιλαμβάνει συγκεκριμένη ομάδα μυών, τότε πρέπει να γίνει ανατομικά και κλινικά ο έλεγχος της δύναμης ή της απώλειας της δύναμης του κάθε μυός, έτσι ώστε να μπορεί να δοθεί το περίγραμμα αυτής της βλάβης.
Το σύνδρομο Lhermitte ή αλλιώς σύμπτωμα της «καρέκλας του κουρέα» είναι κάτι που ελέγχουμε σε κάθε ασθενή εδώ στη Βιονευρολογική.
Στη Βιονευρολογική έχουμε παρατηρήσει ότι σε περιπτώσεις διαταραχών περιφερικού, νευρικού συστήματος με τη μορφή μουδιάσματος και παραισθησιών στα άκρα οι ασθενείς πολλές φορές παραπονούνται για ενοχλήσεις μόνο στο ένα πόδι ή στο ένα χέρι.
Όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική κύριο χαρακτηριστικό αυτών των συμπτωμάτων είναι η απώλεια της αίσθησης, της αναγνώρισης μέσω της αφής αντικειμένων.
Μια από τις πολύ τακτικές διαταραχές του περιφερικού νευρικού συστήματος όπως έχουμε διαπιστώσει εδώ στη Βιονευρολογική είναι οι διαταραχές με τη μορφή παραισθησιών λόγω εγκλωβισμού περιφερικών νεύρων.
Ενώ η γκρίνια των ασθενών είναι μεγάλη όταν υποφέρουν από παραισθησίες και μουδιάσματα δεν είναι σε θέση να οριοθετήσουν ακριβώς το πρόβλημα.
Παραισθησίες και μουδιάσματα στα άκρα των δακτύλων των ποδιών με σταδιακά αυξανόμενη ένταση είναι κατά κανόνα, όπως έχουν δείξει οι έρευνες μας στη Βιονευρολογική, σημάδι μιας περιφερικής νευροπάθειας.
Στη Βιονευρολογική έχουμε διαπιστώσει περίπου το 20%-25% με ιστορικό διαβήτη να αναπτύσσουν μια νευροπάθεια με παραισθησίες.
Ο νυχτερινός πόνος που εμφανίζεται απότομα κυρίως στα άκρα είναι νευροφυτικής αιτιολογίας και μπορεί να είναι ή τοπικής διαταραχής όπως συμβαίνει π.χ. με το σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα ή κεντρικής όπως είναι με τα «ανήσυχα» πόδια.
Πρόκειται για συμπτώματα που αναφέρονται σχεδόν πάντοτε από τους ασθενείς αλλά όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική είναι αρκετά δύσκολο να διαγνωστούν με ακρίβεια.
Πριν ανακαλυφθούν τα μοντέρνα διαγνωστικά μέσα κυρίως ο μαγνητικός τομογράφος και η 24ωρη ηλεκτροεγκεφαλογραφική καταγραφή πολλοί γιατροί προσπαθούσαν να θέσουν τη διαφοροδιάγνωση άνοιας, κατάθλιψης από τον τρόπο προσβολής της μνήμης.