Γήρας-επιληπτικές κρίσεις στην κλινική
Στο φαινόμενο του γήρατος κάθε αλλαγή του περιβάλλοντος αποτελεί και ένα «σοκ».
Στο φαινόμενο του γήρατος κάθε αλλαγή του περιβάλλοντος αποτελεί και ένα «σοκ».
Σε γηραιούς ασθενείς οι συγχυτικές καταστάσεις μπορούν να αυξηθούν επικίνδυνα σ’ ένα ακατάλληλο για τον ασθενή περιβάλλον.
Στο φαινόμενο του γήρατος σχεδόν πάντα εμφανίζεται το πρόβλημα των επιληπτικών κρίσεων μετά από πολυφαρμακία.
Ο εγκέφαλος διαθέτει, όσο οι νευρώνες του είναι ζωντανοί, ένα ηλεκτρικό φορτίο που κυκλοφορεί με τη «μορφή» βιοηλεκτρικού ρεύματος. Σε φυσιολογικές καταστάσεις ζωής, το ηλεκτρικό ρεύμα αυτό φροντίζει όχι μόνο για την ήρεμη λειτουργία του εγκεφάλου αλλά και τη διατήρηση της ύπαρξής του. Τοπικές ή γενικευμένες διαταραχές του βιοηλεκτρικού αυτού ρεύματος, προκαλούν άμεσα λειτουργικές διαταραχές […]
Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, στο πανεπιστήμιο Μακ-Γκιλ του Μόντρεαλ του Καναδά, δύο πρωτοπόροι νευροεπιστήμονες, ο Τζέιμς Όλντ και ο Πήτερ Μίλνερ, πρότειναν την ιδέα ενός εγκεφαλικού «κέντρου» ηδονής.
Η μόνη επιδίωξη κάθε ατόμου είναι η ευδαιμονία.
Ο Γκόλτζι με τον Γκαλβάνι στο πανεπιστήμιο της Μπολόνιας πιστοποίησαν ότι ο ηλεκτρισμός στο νευρικό σύστημα προκαλεί συσπάσεις στους μυς.
Τα τελευταία χρόνια οι ιοί polyoma εντοπίζονται όλο και τακτικότερα σε ομάδες ανθρώπινου πληθυσμού.
Λόγω περιβαλλοντικών αλλά και κοινωνικών αλλαγών, τα τελευταία χρόνια υπάρχει μία «επέλαση» ιικών λοιμώξεων και κυρίως στις ευπαθείς ομάδες.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ) είναι μία ιδιαίτερα ύπουλη αυτοάνοση αρρώστια.
Στοιχεία ενδημικής εμφάνισης της σκλήρυνση κατά πλάκας κατά περιοχές καθιστούν επιτακτική την ανάγκη της άμεσης διάγνωσης και θεραπείας της.
Ασφαλώς ναι και μάλιστα οι ψυχικές διαταραχές που εμφανίζονται με απώλεια ή ελάττωση των γνωστικών λειτουργιών μπορεί να είναι η απαρχή της συμπτωματολογίας.
Μία δεκαετία είναι σχεδόν πάντα ο κύριος χρόνος ανάπτυξης της νόσου σ’ όλες της τις εκφράσεις της.
Η νόσος του parkinson εμφανίζεται με την ίδια συχνότητα σε άνδρες και γυναίκες.
Αυτό που χαρακτηρίζει τους παρκινσονικούς ασθενείς σ’ όλα τα στάδια της νόσου είναι η αδυναμία σωστής γραφής με διαφορετική ένταση.
Οι ανοϊκές καταστάσεις και κυρίως η μείωση των νοητικών λειτουργιών, κυρίως της μνήμης, της αντίληψης και της συνδυαστικής ικανότητας, με ταυτόχρονη απώλεια της πρώτης σ’ ένα πρώτο στάδιο με εξελικτική όμως βαρύτητα είναι χαρακτηριστικές στη νόσο του parkinson.
Η ντοπαμίνη αποτελεί ένα σπουδαίο νευροδιαβιβαστή˙ μία ουσία δηλαδή η οποία προκαλεί εκείνες τις διεγέρσεις στα εγκεφαλικά κύτταρα που δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την αρμονία των κινήσεων.
Το όριο της ηλικίας των εξήντα ετών αναφέρεται χαρακτηριστικά ως κλινικό ορόσημο στη νόσο τουParkinson.
Η «βραδυφρενία» είναι ένας παλιός όρος που χρησιμοποιείται κυρίως προκειμένου να χαρακτηριστεί η βραδύτητα της σκέψης, η αδυναμία έκφρασης και γενικά ο συντονισμός γνωστικών λειτουργιών.
Οι φοβίες εξετάζονται διεξοδικά από τον τομέα της ψυχιατρικής και μέσα απ’ αυτό το πλαίσιο επιχειρείται η χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής κατά περίσταση.